Skip to main content

Στο ίδιο έργο θεατές

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]

Με παράλληλους μονολόγους συνεχίζεται η συζήτηση για τις αλλαγές στα εργασιακά, καθώς όλα τα κόμματα παραμένουν οχυρωμένα στις αρχικές τους θέσεις. Από τη μία πλευρά η κυβέρνηση παίζει το χαρτί των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας, ποντάροντας σε μια σειρά διατάξεων για τις άδειες, την προστασία από την παρενόχληση στην εργασία, το δικαίωμα του τηλεργαζόμενου στην αποσύνδεση. Από την άλλη πλευρά, η αντιπολίτευση εστιάζει κυρίως στις ρυθμίσεις για τον χρόνο εργασίας, εξαπολύοντας σφοδρά πυρά και μιλώντας για επιστροφή στον  «θατσερισμό». 

Η συζήτηση στην Ολομέλεια θα γίνει την επόμενη εβδομάδα, ωστόσο δεδομένο είναι πως θα κυριαρχήσουν οι αντιπαραθέσεις και οι  πολιτικές «μονομαχίες». Άλλωστε είναι φανερό πως η σταδιακή επιστροφή σε μια κανονικότητα      -με την πρόοδο των εμβολιασμών και την υποχώρηση των κρουσμάτων- συνοδεύεται  από υψηλότερους τόνους στην πολιτική σκηνή. Και όλα δείχνουν πως το φθινόπωρο θα κυριαρχήσει το σκληρό ροκ…

Πάντως οι χθεσινές τοποθετήσεις στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής άφησαν μια χαραμάδα αισιοδοξίας. Οι εκπρόσωποι των φορέων επιχείρησαν να μπουν στην ουσία του νομοσχεδίου, κρίνοντας το κάθε άρθρο χωριστά και αποφεύγοντας -στην πλειονότητα των περιπτώσεων- να καταφύγουν σε μια γενικόλογη συνθηματολογία. 

Σε αρκετά σημεία μάλιστα υπήρξαν ομιλητές που έδειξαν στην πράξη ότι δεν είναι όλα «άσπρο – μαύρο». Και ενώ εξέφραζαν τη συμφωνία τους σε ένα άρθρο του νομοσχεδίου, αμέσως μετά διατύπωναν σοβαρές ενστάσεις για μια άλλη ρύθμιση. Αποδεικνύοντας έτσι  πως μπορεί να γίνει μία ουσιαστική συζήτηση χωρίς παρωπίδες. 

Η χώρα το επόμενο διάστημα θα βρεθεί μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία, καθώς οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης μπορούν να συμβάλουν στον ουσιαστικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας. 

Σε αυτή τη νέα σελίδα δεν υπάρχει χώρος για συνθήματα κενά περιεχομένου και ατέρμονες πολιτικές συγκρούσεις. Χρειάζεται να γίνει ένας ουσιαστικός διάλογος ώστε να βρεθούν σημεία  συναίνεσης και να μη χαθεί το «στοίχημα» της ανάπτυξης. Στην αντίθετη περίπτωση οι πολίτες θα βρεθούν θεατές στο ίδιο έργο…