Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Από την ανάληψη των καθηκόντων του ο Ντόναλντ Τραμπ έχει υποδεχτεί τους ισχυρούς άνδρες της Σίλικον Βάλεϊ δύο φορές. Και τις δύο η απουσία που συζητήθηκε περισσότερο ήταν αυτή του Μαρκ Ζούκερμπεργκ. Ήταν μόνο οι έντονες πολιτικές διαφωνίες του με τον οικοδεσπότη του Λευκού Οίκου η αιτία ή έπαιξαν κάποιο ρόλο οι φιλοδοξίες του να γίνει αυτός σε λίγα χρόνια οικοδεσπότης;
Τις τελευταίες ημέρες έχουν φουντώσει οι φήμες που θέλουν τον 33χρονο δισεκατομμυριούχο να διεκδικεί το προεδρικό αξίωμα σε μία τετραετία. Το φιτίλι άναψε η απόφασή του να προσλάβει τον δημοσκόπο Τζόελ Μπένενσον, στενό συνεργάτη τόσο του Μπαράκ Ομπάμα όσο και της Χίλαρι Κλίντον. Επισήμως θα κάνει έρευνα για τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Chan Zuckerberg Initiative, όπως και ο Ντέιβιντ Πλουφ, διευθυντής της εκστρατείας του Ομπάμα το 2008, που προσελήφθη τον Ιανουάριο.
Το εάν η φημολογία έχει βάση θα το δείξει ο χρόνος. Η όλη συζήτηση, όμως, είναι αποκαλυπτική της «πόρτας» που άνοιξε η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Ένας βαθύπλουτος επιχειρηματίας, με ιστορικό πολυάριθμων χρεοκοπιών, που δεν πλήρωνε φόρους επί δεκαετίες, ένας παρουσιαστής ριάλιτι σόου, έπεισε το εκλογικό σώμα ότι όχι μόνο στέκεται απέναντι στο σύστημα, αλλά μπορεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού και την πορεία της χώρας. Γιατί; Γιατί δεν ήταν… πολιτικός. Αυτό που κάποιοι θα ονόμαζαν απειρία ήταν, όπως αποδείχτηκε, το πιο ισχυρό χαρτί του.
Ο Τραμπ δεν είναι ο πρώτος υποψήφιος που εξελέγη χωρίς να διαθέτει προϋπηρεσία σε αιρετό αξίωμα. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του Χέρμπερτ Χούβερ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 εξελέγη με όπλο τα επιτεύγματά του στον εκτός πολιτικής, τον «πραγματικό» -όπως τόνιζαν τότε οι υποστηρικτές του- κόσμο. Ανέλαβε τα ηνία της χώρας με μεγάλες προσδοκίες. Χρειάστηκε μόλις μία θητεία για να καταρρεύσουν, μαζί με την οικονομία.
