Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε δύο εναλλακτικές. Η πρώτη ήταν να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με το Κογκρέσο, σε μία περίοδο κατά την οποία αντιμετωπίζει αλλεπάλληλες πολιτικές ήττες στο εσωτερικό της χώρας. Η άλλη να διακινδυνεύσει «πόλεμο» με το Βερολίνο και να πυροδοτήσει σύσφιγξη των γερμανορωσικών σχέσεων. Επέλεξε το δεύτερο, δίνοντας το πράσινο φως για νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και θυμώνοντας τους Γερμανούς.
Γιατί; Οι κυρώσεις δίνουν τη δυνατότητα στην αμερικανική κυβέρνηση να μπλοκάρει το έργο του αγωγού Nord Stream II, μέσω του οποίου ρωσικό φυσικό αέριο θα φτάνει στη Γερμανία, παρακάμπτοντας χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Ουκρανία και η Πολωνία. Η τελευταία και ακόμη 12 κράτη-μέλη είχαν αντιδράσει έντονα στο project ύψους 10 δισ. δολαρίων, το οποίο δεν καλοβλέπει ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς επιθυμεί να περιορίσει την ενεργειακή εξάρτηση της Kοινότητας από τη Ρωσία. Επικράτησε, όμως, η θέση του Βερολίνου, καθώς «η ισχύς στην Ευρώπη έχει συνήθως γερμανική προφορά».
Οι Γερμανοί κατηγορούν τώρα τους Αμερικανούς ότι μέσω των ρωσικών κυρώσεων επιχειρούν να πλήξουν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και να προωθήσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα στην περιοχή. Η Ουάσιγκτον δεν έχει άλλωστε κρύψει τη φιλοδοξία της να διοχετεύσει περισσότερο LNG στην ευρωπαϊκή αγορά, που αυτή τη στιγμή καλύπτει πάνω από το 1/3 των αναγκών της με ρωσικό αέριο. Απειλούν έτσι με αντίποινα και προσβλέπουν στη στήριξη των Βρυξελλών, που αν και διαφωνούν στα ενεργειακά, εξετάζουν αντίμετρα για άλλα αμερικανικά σχέδια: αυτά της επιβολής δασμών στις εισαγωγές χάλυβα.
Εάν τα πνεύματα οξυνθούν περαιτέρω, έχουν να χάσουν πολλά και οι δύο πλευρές, που έως πρόσφατα ακολουθούσαν εν πολλοίς κοινή γραμμή κατά της Μόσχας για την προσάρτηση της Κριμαίας. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα παρακολουθεί με χαμόγελο ικανοποίησης τις εξελίξεις, αν και είναι νωρίς ακόμη να δηλώσει νικητής. Θα λέγαμε ότι «οι καβγάδες των φίλων είναι η χαρά των εχθρών», αλλά ως γνωστόν στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες. Υπάρχουν γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά συμφέροντα, ισορροπίες δυνάμεων, που ενίοτε ανατρέπονται, και παιχνίδια. Και σε αυτά δεν είναι πάντα ξεκάθαρο ποιος κερδίζει.
