Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Oι οιωνοί είναι πολλά υποσχόμενοι. Το ελληνικό success story επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, στηριζόμενο σε μία σειρά από ευνοϊκούς παράγοντες, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ελληνική οικονομία να καλύψει σημαντικό κομμάτι από το χαμένο έδαφος στη διάρκεια της πανδημίας.
Έπειτα από μία σύντομη παρένθεση ανοδικών πιέσεων, οι αποδόσεις και τα spreads των ελληνικών ομολόγων έχουν αποκλιμακωθεί σημαντικά, επιστρέφοντας πολλά χρόνια πίσω, πριν ακόμη από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, και δίδοντας ψήφο εμπιστοσύνης στις δυναμικές που θα μπορούσε να δημιουργήσει το εθνικό σχέδιο ανάκαμψης μαζί με μία σειρά μεταρρυθμίσεων. Το ελληνικό σχέδιο, από τα πλέον επιτυχημένα στην Ε.Ε., ανοίγει σημαντικούς δρόμους στην πράσινη ενέργεια και στον ψηφιακό μετασχηματισμό, που θα μπορούσαν να φέρουν νέες επενδύσεις και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας.
Σε όλα αυτά να προστεθεί και ο κύκλος πιστοληπτικών αναβαθμίσεων που φαίνεται να έχει ανοίξει για το ελληνικό αξιόχρεο, μετά την απρόσμενη αναβάθμιση της χώρας μας από την S&P τον Απρίλιο. Όλα αυτά συμβαίνουν και είναι πραγματικά. Το θέμα είναι η υλοποίηση των προσδοκιών. Είναι υπερβολικές και κατευθυνόμενες ή αντικατοπτρίζουν γεγονότα και καταστάσεις που θα μπορούσαν εν δυνάμει να υλοποιηθούν, εάν γίνουν προσεκτικά και σταθερά βήματα αλλαγών; Δυστυχώς, εξαρτιόμαστε από το διεθνές περιβάλλον και αναμφισβήτητα εξακολουθεί να υπάρχει αβεβαιότητα ως προς το τέλος της πανδημίας μετά τις μεταλλάξεις που εντοπίζονται σε διάφορες χώρες. Όμως υπάρχει μία εξαιρετικά καλή συγκυρία για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή, που θα πρέπει να την αξιοποιήσουμε.
Οι μεταρρυθμίσεις είναι το «κλειδί» για να προχωρήσουμε. Και εδώ ακριβώς υπάρχει μεγάλη αμφιβολία. Είναι μία λέξη που την ακούμε πολλά χρόνια, αλλά ποτέ δεν ήρθαν ουσιαστικές αλλαγές που θα έκαναν τη ζωή μας καλύτερη. Μεταρρύθμιση σημαίνει και δυσαρέσκεια σε κάποιους που μέσα σε ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων αυτό στοιχίζει πολιτικά. Πόσο ώριμη είναι η κοινωνία για να ξεπεράσει τέτοιου είδους εμπόδια; Ουσιαστική μεταρρύθμιση σημαίνει ότι κάποιοι δεν θα μείνουν ευχαριστημένοι, όμως εάν αυτό είναι για το καλό του συνόλου, τότε θα πρέπει να υπερκεράσει τις μικροκομματικές σκέψεις. Εδώ φαίνεται και η πυγμή των πολιτικών.
Τα 107 έργα του σχεδίου ανάκαμψης είναι εδώ και τώρα μόλις αρχίζουν τα δύσκολα στην εφαρμογή τους, από την απορροφητικότητα των κονδυλίων και την πάταξη της γραφειοκρατίας έως τον έλεγχο και τον συντονισμό της όλης προσπάθειας. Αυτό χρειάζεται καλή λειτουργία του κράτους και καλή συνεργασία μεταξύ των θεσμών και των κρατών. Όχι συμφεροντολογικά, αλλά με ανιδιοτέλεια. Όχι τιμωρητικά, αλλά ενθαρρυντικά. Όταν δεν έχουμε μάθει να το υλοποιούμε, ως κοινωνία, ως χώρα αλλά και ως Ευρώπη, αρχίζεις από τα μικρά για να φθάσεις και στα μεγαλύτερα.
Γιατί τα κατεστημένα δεν σπάνε εύκολα…
