Από την έντυπη έκδοση
Της ‘Εφης Τριήρη
[email protected]
Από τη μία η Σκύλλα και από την άλλη η Χάρυβδη. Μία αγορά που ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Το πετρέλαιο είναι ένα εμπόρευμα που δύσκολα θα μπορούσε να δει την τιμή του να σταθεροποιείται στη σημερινή χρονική συγκυρία, όταν οι προκλήσεις προέρχονται και μέσα από τους κόλπους του ίδιου του ΟΠΕΚ αλλά και από εξωγενείς παράγοντες, όπως οι ΗΠΑ.
Η συμφωνία του περυσινού Δεκεμβρίου μεταξύ των χωρών-μελών του καρτέλ και άλλων κορυφαίων παραγωγών δεν απέδωσε τους προσδοκώμενους καρπούς, εφόσον η τιμή πετρελαίου έχει υποχωρήσει περίπου 20% στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου.
Παραμένει δε 50% χαμηλότερα από τα υψηλά του 2014. Ουσιαστικά, υπονομεύθηκε προτού καν αρχίσει, καθώς κορυφαίοι παραγωγοί, μεταξύ των οποίων η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία, αύξησαν τις εξαγωγές τους, πριν τεθεί σε ισχύ το χρονικό όριο της συμφωνίας. Επίσης, ο βαθμός συμμόρφωσης με τη συμφωνία ορισμένων μελών του ΟΠΕΚ είναι ιδιαίτερα χαμηλός, ενώ πρόσφατα το Εκουαδόρ προκάλεσε ρήγμα ανακοινώνοντας την αποχώρησή του από τη δέσμευση μείωσης της παραγωγής.
Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, αφού ενδεχομένως να παρακινούσε και άλλες χώρες, περισσότερο τις μικρές, να ακολουθήσουν, επικαλούμενες τις εξασθενημένες οικονομίες τους και την ανάγκη στήριξής τους, μέσω μεγαλύτερων πετρελαϊκών εσόδων. Σήμερα Δευτέρα, ΟΠΕΚ και εκτός αυτού παραγωγοί πραγματοποιούν ακόμη μία συνάντηση για να εξετάσουν τις προοπτικές της αγοράς.
Πόσες όμως είναι οι πιθανότητες να λειτουργήσει η συμφωνία, όταν δεν υπάρχει ενιαία γραμμή στον ίδιο τον ΟΠΕΚ; Και όταν τα συμφέροντα είναι τόσα πολλά και αντικρουόμενα; Μήπως και ο ίδιος ο ΟΠΕΚ δεν θέλει μεγαλύτερη αύξηση των τιμών, αφού οι ΗΠΑ παραμένουν σταθερό αντίβαρο σε οιαδήποτε κίνησή του; Οι ΗΠΑ έχουν αυξήσει την εξορυκτική τους δραστηριότητα από σχιστολιθικά κοιτάσματα, μία διαδικασία ιδιαίτερα περίπλοκη και δαπανηρή, γι’ αυτό και θα τους συνέφερε μία αυξημένη τιμή πετρελαίου. Οι προσπάθειες λοιπόν όχι μόνο είναι ατελέσφορες, αλλά και δεν πείθουν…
