Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Είμαι κουρασμένος. Δεν μου αρέσει αυτή η μέθοδος εργασίας, που δεν με αφήνει να κοιμηθώ, δεν μπορούμε να λάβουμε τις σωστές αποφάσεις κουρασμένοι. Δεν είναι η κατάλληλη μέθοδος εργασίας» διαμαρτύρεται ο πρόεδρος της Κομισιόν για την μπενχουρικής διάρκειας διαπραγμάτευση, που κράτησε αρκετές ώρες την Πέμπτη, για να συνεχιστεί ως τις τρεις το πρωί και να ξαναρχίσει σε έξι ώρες.
«Είναι νόμος οι δύσκολες διαπραγματεύσεις να γίνονται νύχτα και να διαρκούν μέχρι το ξημέρωμα; Αυτό στην πραγματικότητα είναι τρελό, διότι ακόμα και οι πολιτικοί κάποτε κουράζονται, για να μην πούμε ότι έχουν “μειωμένο καταλογισμό”. Αλλά, αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός: όποιος αντέξει περισσότερο, κερδίζει. ‘Η αντίστροφα: όποιος θέλει να πάει στο κρεβάτι, υποχωρεί» έγραφε προ ημερών η Berliner Zeitung.
Είναι σκοπός ο μειωμένος καταλογισμός, που αυξάνει τον κίνδυνο ενός ατυχήματος; Είναι ήδη πολλά όσα μάς εξουθενώνουν, αλλά τούτο φέρνει τρόμο.
Είναι ήδη πολλά όσα μάς εξουθενώνουν. Ο χορός της αβεβαιότητας, οι κύκλοι που ξανανοίγουν, η ανασφάλεια που έχει σφετεριστεί την ακαμψία του αμετάκλητου, η ένταση και τα νεύρα που θερίζουν δικαίους και αδίκους, η ταπεινωτική καθημερινότητα, οι φωνές που δυναμώνουν κατά της Ελλάδας, οι χαμηλότεροι μισθοί, οι χαμηλότερες συντάξεις, οι 1,5 εκατ. άνεργοι, οι χλευαστικές παρατηρήσεις, οι ξυρισμένες προσδοκίες, οι συμβολισμοί βίαιης ενηλικίωσης.
Είναι ήδη πολλά όσα μάς εξουθενώνουν, σαν να έχουμε πέσει σε μαύρη τρύπα, και οι κουρασμένοι διαπραγματευτές σίγουρα δεν μάς σηκώνουν. Το πρόβλημα μεγαλώνει, όταν και οι βασιλιάδες νιώθουν τις κορόνες να γέρνουν επικίνδυνα. Η κόπωση φέρνει κώφωση. Σ’ έναν διάλογο κωφών και για τα λάθος θέματα δεν είναι ν’ απορείς για τα μπερδέματα.
Ολα κρέμονται από μία κλωστή. Φαίνεται εύκολο να παίζεις με τα σπίρτα δίπλα στην ακτή, αλλά είναι αστόχαστο να δοκιμάζεις τα όρια, όταν είσαι μέσα στον αχυρώνα.
