Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Σε σημαντική αύξηση του ανώτατου ορίου άντλησης ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών από τον Μηχανισμό Εκτακτης Ρευστότητας (ELA) προχώρησε η ΕΚΤ.
Στα 83 δισ. ευρώ από τα 80,7 δισ. ευρώ. Σ’ ένα ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα, το λες και πιο σημαντική εξέλιξη από ένα ραντεβού στα τυφλά ή από την κολοκυθιά που ξαναπαίζεται στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Πριν αρχίσει το παιχνίδι αλληλοκοιτάζονται με επιφυλάξεις και κάποιες φορές καθρεφτίζονται στα πρόσωπά τους τζοκόντεια υπομειδιάματα. Αλλες έχουν φροντίσει να γίνει γνωστή η δυσφορία τους. Θυμώνουν και ξανανταμώνουν. Και ποιος να πρωταρχίσει το παιχνίδι;
Αλληλοελίσσονται, περιμένοντας τον άλλο να κάνει την πρώτη κίνηση. «Εχω μια κολοκυθιά που κάνει δύο κολοκύθια…», αρχίζει αυτός που θεωρεί ότι έχει το πάνω χέρι, πιστεύοντας πως θα κάνει ματ και θα ρίξει τον άλλο στο καναβάτσο.
«Και γιατί να κάνει δύο;» απαντά με πειστικότητα και σοβαροφάνεια ο άλλος.
«Και πόσα να κάνει;…».
«Να κάνει ένα…». Το παιχνίδι παίρνει ταχύτερο ρυθμό. Λέγε, λέγε, γράφε, ξεγράφε, το παιχνίδι συνεχίζεται. Μπορούν να ανταλλάξουν ακόμα πολλά έγγραφα, να θυμώνουν, να σοκάρονται, ν’ απογοητεύονται, να φιλιούνται, ν’ αγκαλιάζονται, να δοκιμάζουν όλη την γκάμα των αισθημάτων και των συναισθημάτων.
Μπορούν να αλλάζουν αριθμούς, να παζαρεύουν ποσοστά, να κάνουν τα πικρά γλυκά. Και ναι, ας τα κάνουν. Χρειάζεται και η δραματοποίηση, για να περάσει η «ποίηση της λύσης». Χρειάζεται ακόμη και η προσποίηση, γιατί αν είναι μια τάξη η ζωή, η πλήξη είναι ο παιδονόμος της, που διαρκώς κατασκοπεύει.
Ας τα κάνουν, αφού θεωρούν ότι προφτάνουν. Αλλά, ενώ στη μεγάλη σκηνή ανεβαίνει το δράμα με τα απαραίτητα κωμικά επεισόδια, έξω σκάνε μικρές καθημερινές βόμβες. Σπασμένες εικόνες. Θρυμματισμένοι κανόνες. Τούτα δεν είναι πυροτεχνήματα, σαν τα επικοινωνιακά. Δεν είναι πυροτεχνήματα, γιατί δεν γιορτάζει κανείς. Από τους αφανείς.
