Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Η Ευρωζώνη γυρίζει σελίδα. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι αριθμοί: Η οικονομία αναπτύχθηκε 1,9% στο πρώτο τρίμηνο, απολαμβάνοντας τους ταχύτερους ρυθμούς από το 2015. Η ανεργία έχει υποχωρήσει στα χαμηλότερα επίπεδα από το 2009, ενώ οι τελευταίες εκτιμήσεις της Eurostat δείχνουν αριθμό-ρεκόρ 154,8 εκατ. απασχολουμένων, επιστρέφοντας στις χρυσές εποχές προ της κρίσης.
Μεταξύ των χωρών-μελών της οικογένειας του ευρώ ξεχωρίζουν με τις επιδόσεις τους οι χώρες του Βορρά, όπως η Γερμανία, όπου σημειώθηκε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αύξησης της απασχόλησης (1,5%). Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η γερμανική «ατμομηχανή» θα δημιουργήσει τουλάχιστον μισό εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας έως τα τέλη του έτους.
Χάρη στο οικονομικό «θαύμα», η Γερμανία αναδεικνύεται σε «γη της επαγγελίας» για τους πρόσφυγες, αλλά και για τους οικονομικούς μετανάστες. Ανάμεσά τους και πολλοί Έλληνες, που αναζήτησαν την ευκαιρία για μια νέα αρχή, αφήνοντας πίσω τους την Ελλάδα της ύφεσης και της ανεργίας του 23%, του υψηλότερου ποσοστού στην Ευρωζώνη, που έρχεται σε έντονη αντίθεση με την ανεργία 3,9% της Γερμανίας, το οποίο είναι και από τα χαμηλότερα μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών.
Δύο αντίθετοι κόσμοι, που όμως μοιράζονται το ίδιο νόμισμα. Δύο οικονομίες σε εκ διαμέτρου αντίθετη τροχιά, με τη μία να προσπαθεί να ξεφύγει από τη μέγγενη της ύφεσης και την άλλη να ανεβάζει ταχύτητα, στηρίζοντας και την υπόλοιπη Ευρωζώνη.
Βαθιές οι αντιθέσεις και σε κοινωνικό επίπεδο. Στην Ελλάδα, το κράτος πρόνοιας καταρρέει, συνταξιοδοτικό και σύστημα υγείας βουλιάζουν και η κοινωνία αδυνατεί να προσφέρει στήριγμα σε εκείνους που το έχουν ανάγκη. Ορατά αποτελέσματα της επταετίας των τριών μνημονίων και των αναρίθμητων μεταρρυθμίσεων, που όμως δεν έχουν φέρει ακόμη την πολυπόθητη εξυγίανση.
Η εικόνα απέχει παρασάγγας από την εικόνα του υποδειγματικού συστήματος πρόνοιας στη Γερμανία, ένα σύστημα γενναιόδωρο, που επιδοτεί απλόχερα τις πολύτεκνες οικογένειες, προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες υγείας στους ασφαλισμένους και υψηλές συντάξεις. Πρόκειται για ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενο, για μια καλολαδωμένη μηχανή που όλα τα γρανάζια είναι στη θέση τους. Μόνο που η ύφεση και η υπερφορολόγηση έχουν πλέον ξεχαρβαλώσει την ελληνική οικονομία, που στερείται και του «καυσίμου» των επενδύσεων.
Κι εδώ τίθεται και πάλι το ερώτημα για τη λογική της εμμονής των δανειστών στο μοντέλο της λιτότητας, χωρίς καν να συζητείται η εκδοχή μιας διαφορετικής προσέγγισης που επιτέλους θα βάλει μπρος και την ελληνική μηχανή…
