Από την έντυπη έκδοση
Της Ειρήνης Σακελλάρη
[email protected]
Προβληματισμένοι οι θεσμοί από τις παροχές της κυβέρνησης, εγκύπτουν πάνω από τα πληκτρολόγια συνθέτοντας την επόμενη, τρίτη κατά σειρά, μεταμνημονιακή έκθεση για τη χώρα μας, αυτή που θα μας γνωστοποιηθεί επισήμως στις 5 Ιουνίου. Όμως και ο θυμός έχει τα όριά του, τόσο στον τρόπο που μπορεί να εκδηλωθεί όσο και στον τρόπο που τελικώς θα εκληφθεί από εκείνους για τους οποίους προορίζεται.
Άλλωστε οι εκλογές βρίσκονται ante portas και τούτο αφορά Ευρωπαίους και γηγενείς. Όχι λοιπόν πισώπλατα χτυπήματα προεκλογικά… Μετά, τις εκλογές πάντως, υπάρχουν κανόνες και συμφωνίες και αυτές προβλέπουν ενίοτε και συνέπειες. Έτσι, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, δεν μπορεί να υπάρξει κανένα «go back» σε μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί, πολλώ δε μάλλον σε εκείνα που έχουν ήδη εφαρμοστεί, όπως η «13η σύνταξη» ή ο μειωμένος ΦΠΑ στα τρόφιμα και οι 120 δόσεις.
Τι μπορεί να γίνει; Μα, ο κ. Ρέγκλινγκ έκανε περίπου το εισαγωγικό των όσων θα ακολουθήσουν. Θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως με κρότο θα ακουστεί μέσα από την 3η μεταμνημονιακή έκθεση ότι οι στόχοι του 3,5% σε ό,τι αφορά το πλεόνασμα δύσκολα θα επιτευχθούν, όπως επίσης αναμένεται να ακουστεί και κάτι ίσως ακόμη πιο δύσκολο: Η αναγκαιότητα της λήψης νέων μέτρων και μάλιστα σε μια μεταμνημονιακή περίοδο. Όμως πώς άραγε επιβάλλονται τα μέτρα στη μετά το καταραμένο μνημόνιο εποχή; Πανταζής Ανδρέας: Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα! Το γνωστό τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στάθηκε προφητικό στην προ μνημονίων εποχή και μπορεί να συνοδεύσει άριστα και τη μεταμνημονιακή περίοδο.
Ας δούμε τι έδωσαν μεταμνημονιακά οι Ευρωπαίοι και τι μπορούν να σταματήσουν να δίνουν: Μαζί με την επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες της Ε.Ε. (λάβαμε τις επιστροφές στις αρχές του Μαΐου), μας υποσχεθήκαν μείωση αναδρομική επιτοκίων σε παλαιότερους δανεισμούς (την οποία επίσης λάβαμε), αλλά και μελλοντική μείωση επιτοκίων που δεν την έχουμε λάβει και είναι προγραμματισμένη για προσεχώς, όπως απορρέει από το 2ο μνημόνιο. Αυτή η τελευταία λοιπόν μείωση των επιτοκίων, καθόλου δεν αποκλείεται να μπλοκαριστεί ως ένα μικρό αντιστάθμισμα της παροχολογίας, που ναι, βέβαια, ο κόσμος την είχε ανάγκη, η Ευρώπη όμως άλλα συμφώνησε.
Ας σημειωθεί πάντως πως η νέα κυβέρνηση, αυτή δηλαδή που θα προκύψει από τις εκλογές, όποτε τούτες γίνουν, θα έρθει αντιμέτωπη με τις παροχές της προηγούμενης κυβέρνησης και σε σημαντικό βαθμό θα αναγκαστεί να τις αντισταθμίσει, με ό,τι τούτο θα σημαίνει για τη δημοφιλία της.
