Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ανακάλυψαν τον μινιμαλισμό μέσα στης κρίσης τον χαμό. Επικεντρώθηκαν στην αφαίρεση και τη στέρηση, έγιναν η νέα «αθώα» αίρεση. Γνωρίστε το κίνημα των λιτοδίαιτων (frugalistas), προτρέπει η «Deutsche Welle», που επικαλείται το παράδειγμα του 47χρονου Βερολινέζου Λαρς Χάτβιχ, ο οποίος δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψει. Πώς έτσι; Για χρόνια απέφευγε τα περιττά και επένδυε σωστά. Ο μετεωρολόγος έκοψε το κάπνισμα, τα ταξίδια και τις εξόδους. Άναβε μόλις μία λάμπα στο διαμέρισμά του και «κόκκινο» στο καζανάκι. Εξοικονόμηση και στο νεράκι, για να βάζει στην άκρη έως και 70% του εισοδήματός του.
Προ τριετίας παραιτήθηκε από τη μόνιμη δουλειά του. Ας είν’ καλά των επενδύσεων οι αποδόσεις. Ο λιτός βίος του πάει, αν και χαλάρωσε λίγο το ζωνάρι. Πλέον πάει διακοπές και για φαγητό σε εστιατόρια. Μάλιστα, απασχολείται και ως ανεξάρτητος οικονομικός σύμβουλος. Μόνο όσο και όταν θέλει.
Εντάξει, το καταλάβαμε. Πνεύμα ασκητικό για ιδιωτικό και γενικό καλό. Οι ολιγαρκείς είναι οι μοντέρνοι της εποχής; Ακόμη και η λέξη «frugalistas» με τη μόδα έχει μπλέξει και όπως κάθε μόδα οφείλει να επιδεικνύεται. Αν δεν φαίνεται, δεν είναι.
Ρωτήστε μεγιστάνες, που ομνύουν στην απλότητα και τη σπαρτιάτικη ποιότητα, αλλά μη ρωτήσετε κάποιον που έχασε τη δουλειά του ή που τα βγάζει πέρα μέρα τη μέρα. Γι’ αυτόν η ελάφρυνση είναι βίαιη και η αποταμίευση φαντασίωση. Όταν ο κατώτατος μισθός είναι 586 ευρώ, από πού να κόψεις και πώς, για να αποθηκεύσεις τον μισό; Όταν κάτω από 800 ευρώ καθαρά λαμβάνει ένας στους δύο εργαζομένους (50,2%) στον ιδιωτικό τομέα, η μέθοδος του Λαρς δεν είναι ωραία. Το παραδέχεται και ο ίδιος τελικά.
Σπαρτιάτης μπορεί να επιλέξεις να γίνεις, όταν οι συνθήκες το ευνοούν. Στην καλοκαιρία, όταν εκτινάσσεται το ελατήριο της οικονομίας. Στην κακοκαιρία, δεν είναι εμπειρία των αρχαίων τα μαγειρεία. Άλλωστε, υπάρχει και άλλη αξία. Το «αττικηρώς ζην» είναι μια συνετή ιστορία.
