Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
«Αλήθεια; Μια κυρίαρχη κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει πίσω κάτι που έχει ψηφίσει;», διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προσπαθώντας να πείσει ότι δεν θα εφαρμόσει τα μέτρα που προκύπτουν κατά τη δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος αν προηγουμένως δεν τηρηθεί η συμφωνία για το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Υπ’ αυτήν την έννοια, ο πρωθυπουργός δεν θα έπρεπε να ανησυχεί.
Ο ίδιος, διά του εκπροσώπου του, υπουργού Οικονομικών, στη συνεδρίαση του Eurogroup τον Μάιο του 2016, συμφώνησε στον ορισμό του οδικού χάρτη για τα ελληνικά ομόλογα και ο ESM έχει ετοιμάσει το περίγραμμα των παρεμβάσεων.
Ήδη «τρέχουν» τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, τα οποία οδηγούν σε μείωση χρέους 20% έως το 2060, με μείωση 5% των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών.
Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα ακολουθήσουν μετά το τέλος του προγράμματος. Δηλαδή το 2018. Περιλαμβάνουν μόνιμο waiver στην αύξηση του περιθωρίου στο επιτόκιο, επεκτάσεις ωριμάνσεων και χρονική μετάθεση επιτοκίου.
Μάλιστα, αν τα μέτρα αυτά δεν θα είναι αρκετά, θα εξεταστούν και περαιτέρω βήματα (ESM, στη «Ν» 6-3-17).
Από τις όποιες περαιτέρω παρεμβάσεις αποκλείεται πάντως ένα «κούρεμα» της ονομαστικής αξίας, που θα συνεπαγόταν απευθείας κόστη στους προϋπολογισμούς των υπόλοιπων κρατών – μελών της Ευρωζώνης. Εξάλλου αυτό είναι κάτι που δεν το ζητεί πλέον ούτε η ελληνική κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν έχει ήδη συμφωνήσει με τους θεσμικούς πιστωτές τα βήματα και τα χρονοδιαγράμματα για την περαιτέρω διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Ούτως ή άλλως, η συζήτηση είναι άνευ ουσίας πριν από το 2022· τότε είναι που το ελληνικό Δημόσιο εισέρχεται σε νέο υψηλό κόστος εξυπηρέτησης των δανείων του.
Αν η αγωνία της κυβέρνησης είναι το χρέος, δεν έχει κανέναν λόγο να ανησυχεί. Θα έπρεπε αντιθέτως να προβληματίζεται για το γεγονός ότι παρέδωσε πρωτογενές πλεόνασμα 8 φορές υψηλότερο από τον στόχο.
Δεν αφαίρεσε απλώς από την οικονομία σημαντικούς πόρους αναγκαίους για επενδύσεις και δημιουργία απασχόλησης.
Προσέφερε επίσης στο ευρωπαϊκό σκέλος των πιστωτών το επιχείρημα που αναζητούσε ώστε να διατηρήσει τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα στην Ελλάδα για τα επόμενα λίγα χρόνια.
Πρακτικά, η κυβέρνηση διεκδικεί τη μείωση των στόχων για τα πλεονάσματα, παραδίδοντας 8 φορές υψηλότερο πλεόνασμα από αυτό που της ζήτησαν.
Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο λόγος για τον οποίο ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ δίνει εύσημα και ο πρωθυπουργός κάνει τον σταυρό του.
