Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Πώς κερδίζει ένας άνθρωπος τον θάνατό του; Πώς θάβει το εγωιστικό γονίδιο και σε μία υπερένταση και συνοχή των δυνάμεών του αποδεικνύει ότι υπάρχουν αξίες που στέκονται πολύ υψηλότερα από την πρωταρχική και άμεση αξία: τη ζωή, τη δική του ζωή, τη δική του αναπνοή;
Είναι όλα πίσω από τη σκηνή, μα είναι τόσο λεπτή η γραμμή. Πώς γίνεται κάποιος ήρωας ή πιο αληθινά άνθρωπος; Είναι η βοήθεια προς τον πλησίον η πρώτη πράξη εξανθρωπισμού μας; Είναι η ευθύνη το αλάτι που σφίγγει τους αρμούς της ζωής, μα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης δεν υπερτερεί; Στην κρίσιμη ώρα, πώς δρασκελίζει ένας φθαρτός, μικρός, φρόνιμος τον φόβο, πώς σπάζει την κρούστα της λογικής, πώς επιλέγει τον σταυρό, ενώ μπορεί να τον απιθώσει; Πώς ανταλλάσσει τη ζωή του με μια άλλη ζωή, ξένη, με την οποία τίποτα δεν τον δένει;
«Κινητήρια δύναμη κάθε ανθρώπινης πράξης είναι η επιθυμία. Κάποιοι φανατικοί ηθικολόγοι, τελείως εσφαλμένα, πρεσβεύουν ότι ο άνθρωπος είναι δυνατόν ν’ αντισταθεί στις επιθυμίες του, χάριν του καθήκοντος και της ηθικής. Και λέω ότι αυτό είναι εσφαλμένο όχι επειδή δεν υπάρχει άνθρωπος που να ενεργεί με οδηγό το καθήκον, αλλά επειδή κανείς δεν δεσμεύεται από το καθήκον, παρά μόνο αν το επιθυμεί!».
Ο αντισυνταγματάρχης Αρνό Μπελτράμ το επιθυμούσε. Στις 23 Μαρτίου έφτασε στο σούπερ μάρκετ της γαλλικής πόλης Τρεμπ, όπου ένοπλος ισλαμιστής είχε ήδη σκοτώσει έναν υπάλληλο και έναν πελάτη. Ο 44χρονος μπήκε άοπλος, για να πάρει τη θέση μίας γυναίκας ομήρου. Ο άλλος είχε σφαίρες, αυτός καθήκον. Τραυματίστηκε σοβαρά και υπέκυψε.
«Το μεγαλείο του συγκλόνισε τη Γαλλία», «ήταν μια πράξη ηρωισμού… που αξίζει την αναγνώριση του έθνους», ενσαρκώνει «το γαλλικό πνεύμα της αντίστασης», «το παράδειγμά του θα διαρκέσει», «έσωσε ζωές και τίμησε το Σώμα και τη χώρα».
Τίμησε τον άνθρωπο, όπως τόσοι που μυρμηγκιάζουν στη μνήμη μας. Τίμησε τη ζωή, λόγιασε την τιμή, αρνήθηκε τη στροφή, πέρα από μίσος και την οργή. Έδωσε το μέτρο της μεγάλης στιγμής.
