Skip to main content

Κι εάν, τελικά, οι ηττημένοι είναι νικητές;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά αυτοδυναμία γιατί η Ν.Δ. έχει γίνει κόμμα ανάδελφο, γιατί φοβάται την αποσυσπείρωση και τη χαλαρή ψήφο προς τα δεξιά του, και γιατί ξορκίζει την ανατροπή της απλής αναλογικής.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει «αυτοδυναμία και τίποτα άλλο», ο Αλέξης Τσίπρας λέει «προοδευτική διακυβέρνηση με πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ» και ο Νίκος Ανδρουλάκης «ούτε με τον έναν, ούτε με τον άλλον». Δημοσκοπικά κρίνοντας, και οι τρεις ζητούν περίπου το ανέφικτο. Το ίδιο θα λένε και θα ζητούν όμως έως τις 21 Μαΐου διότι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά αυτοδυναμία γιατί η Ν.Δ. έχει γίνει κόμμα ανάδελφο, γιατί φοβάται την αποσυσπείρωση και τη χαλαρή ψήφο προς τα δεξιά του, και γιατί ξορκίζει την ανατροπή της απλής αναλογικής. Εξ ου και καταγγέλλει ως «πολιτική τερατογένεση» το -δύσκολο- ενδεχόμενο ανάδειξης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και συγκυβέρνησης από το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο κόμμα.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης λέει «ούτε με τον έναν, ούτε με τον άλλον» διότι εάν πει οτιδήποτε άλλο, το μισό του κόμμα μπορεί να φύγει προς τη Ν.Δ. και το υπόλοιπο μισό προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζει όμως πως εάν πάει σε δεύτερες κάλπες το (διασπαστικό) αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ίδιο με έξτρα… πέναλτι το γεγονός ότι η Κοινοβουλευτική του Ομάδα θα έχει μειωθεί στο μισό.

Ο Αλέξης Τσίπρας βάζει ως προϋπόθεση για την προοδευτική διακυβέρνηση την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί η συζήτηση περί «κυβέρνησης ηττημένων» αποσυσπειρώνει το κόμμα του και πριμοδοτεί το ΠΑΣΟΚ και το κόμμα Βαρουφάκη. Επιπλέον, η αλήθεια είναι πως την προοδευτική διακυβέρνηση την εννοεί μόνον με το ΠΑΣΟΚ. Η συνεργασία με το ΜέΡΑ 25 δεν είναι στην ατζέντα του διότι θεωρεί πως θα οδηγούσε σε κυβέρνηση θνησιγενή, με επιπλοκές και στις ευρωπαϊκές σχέσεις της χώρας, όπως και στις αγορές.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν πως και οι τρεις θα λένε τα ίδια και τη Δευτέρα 22 Μαΐου. Διότι, όπως είπε και ο Γιάννης Δραγασάκης, «άλλο τι θέλουμε να πετύχουμε και τι ζητάμε από τον κόσμο να ψηφίσει και άλλο η διαχείριση της συγκυρίας». Και η διαχείριση της τότε συγκυρίας μπορεί -έστω και με χαμηλές πιθανότητες- να επιβάλει να απαντηθεί το ερώτημα ποιοι θα είναι οι πραγματικοί νικητές και ποιοι οι πραγματικοί ηττημένοι: εκείνοι που ίσως έχουν (αθροιστική) πλειοψηφία 46% ή 47% ή ένα κόμμα που θα συγκεντρώνει αυτόνομα 36%; Είναι το ερώτημα που, έτσι κι αλλιώς, ακουμπά στον πυρήνα της απλής αναλογικής…