Από την έντυπη έκδοση
Στα αλλεπάλληλα Eurogroup, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δεν καλούνται απλά να εγκρίνουν ή να απορρίψουν το ελληνικό αίτημα, αλλά και να αποδείξουν αν λειτουργούν ως συμβούλιο ή απλώς ως όργανο έγκρισης αποφάσεων του Βερολίνου.
Η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε σε σημαντικές υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις και ζητεί, ενδεχομένως με λάθος τρόπο και στρατηγική, αυτό που είναι αυταπόδεικτο.
Να αλλάξει δηλαδή η φιλοσοφία του ελληνικού προγράμματος, τα αποτελέσματα του οποίου δείχνουν ότι απέτυχε.
Εχει επιτύχει μόνο ένα ασθμαίνον πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο δεν είναι βιώσιμο εάν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, γιατί απλά οι πολίτες δεν μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν τους φόρους που έχουν επιβληθεί.
Κάθε μήνα μένουν απλήρωτοι φόροι ύψους 1,1 δισ. ευρώ ή το 0,6% του ΑΕΠ και εάν κάποιοι θεωρούν πως είναι βιώσιμη η συνέχιση αυτής της πορείας, κάνουν λάθος.
Αν δεχτούμε ως επιτυχία το πρωτογενές πλεόνασμα, πρέπει να δούμε και το «τίμημα» που κατέβαλε η ελληνική οικονομία την τελευταία πενταετία.
Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 900.000 άτομα, χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν, τα ασφαλιστικά ταμεία οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 26% ή κατά 60 δισ. ευρώ, το δημόσιο χρέος αντί να μειωθεί αυξήθηκε από το 133% του ΑΕΠ το 2010 στο 178% του ΑΕΠ το 2014.
Η προσήλωση στο πρόγραμμα, όπως ακριβώς έχει υπογραφεί το 2012 και παρατάθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο, μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, σημαίνει πως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει εντός του 2015 να λάβει πρόσθετα μέτρα τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ για να καλύψει το δημοσιονομικό κενό που εκτιμούσε η τρόικα το φθινόπωρο, χωρίς σε αυτό να υπολογίζεται η «τρύπα» στα έσοδα Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου, που φτάνει συνολικά σε 2 δισ. ευρώ.
Τι σημαίνει αυτό; Πως πρέπει να μειωθούν ξανά μισθοί και συντάξεις, να αυξηθούν οι φόροι και να βυθιστεί ξανά στην ύφεση και την αβεβαιότητα η οικονομία.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα ενός προγράμματος στο οποίο έχει προσδώσει χαρακτηριστικά «ιερού κειμένου» το Βερολίνο, μη δεχόμενο, όχι οποιαδήποτε αλλαγή, αλλά ούτε άλλη ερμηνεία.
Είτε δεν γνωρίζει τα αποτελέσματα της πολιτικής που επέβαλε, επειδή η ελληνική πλευρά δεν τα εξήγησε όπως έπρεπε, είτε η επιμονή στο λάθος είναι για λόγους τιμωρίας.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το Βερολίνο ήταν κάθετα αντίθετο και στην προηγούμενη κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.
Τις ίδιες παραχωρήσεις που ζητούνται σήμερα τις αρνήθηκε το φθινόπωρο, με αποτέλεσμα τις εκλογές και την αλλαγή κυβέρνησης.
Αρνητικό για την Ελλάδα είναι πως με την εκάστοτε στάση των Γερμανών συντάσσεται και ένα συγκεκριμένο μπλοκ χωρών της Ευρωζώνης, με αποτέλεσμα σε κάθε συνεδρίαση να είναι δύσκολο να περάσει άλλη άποψη, εάν δεν συμφωνεί η γερμανική πλευρά.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ – [email protected]
