Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
«Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά πολλές φορές την επικυρώνει. Oσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει». Ο Ουμπέρτο Eκο δεν είναι πια μαζί μας, ώστε να διαπιστώσει πόσο προφητικά είναι τα λόγια του, όταν πρόκειται για την ευρωπαϊκή τακτική στο πρόβλημα του προσφυγικού.
Για τον υπουργό Εξωτερικών της Αυστρίας η λύση στο πρόβλημα είναι το κλείσιμο των συνόρων. Φράχτες επιθυμεί και η oμάδα του Βίσεγκραντ, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για ένα «Σχέδιο Β» αντιμετώπισης του προσφυγικού.
«Οι πρόσφυγες ξεκινούν όταν ξέρουν ότι γρήγορα θα φτάσουν στην Ευρώπη. Εάν δεν υπάρχει αυτή η προοπτική, τότε όλο και λιγότεροι θα πάρουν τον δρόμο. Πρέπει να μειώσουμε τις ροές προσφύγων. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν τους σταματήσουμε σε κάποια σύνορα» υποστήριξε ο μόλις 30 ετών Σεμπάστιαν Κουρτς, ο νεότερος υπουργός Εξωτερικών στην Ε.Ε. Κάποιοι αποδίδουν στην απειρία του -λόγω του νεαρού της ηλικίας του- τη στάση που τηρεί στο «καυτό» ζήτημα των προσφυγικών ροών.
Δεν μπορεί όμως να ισχύσει το ίδιο και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, που μόνο ενωμένη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Παρά τις προσπάθειες για την εξεύρεση μιας κοινής ευρωπαϊκής λύσης στην προσφυγική κρίση που απειλεί το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το πρόβλημα είναι τόσο οξύ και σύνθετο, που για ορισμένες χώρες δεν υπάρχουν περιθώρια συναισθηματισμού απέναντι στο δράμα αυτών των ανθρώπων. Η Βιέννη αποφάσισε να δέχεται πρόσφυγες με το… σταγονόμετρο, επιτρέποντας ημερησίως την είσοδο μόνον σε 80 αιτούντες ασύλου. Η Αθήνα απειλείται με αποκλεισμό από τη ζώνη Σένγκεν, εάν δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της για αποτελεσματικότερο έλεγχο των συνόρων.
Με το να «διώχνεις» όμως το πρόβλημα μακριά από την αυλή σου δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει. Και με το να επιρρίπτεις τις ευθύνες στους άλλους, σίγουρα δεν συμβάλλεις για την εξεύρεση μιας κοινής λύσης. Το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη τείνει να ξεθωριάσει, μπροστά σε διαφορές που φαντάζουν αγεφύρωτες και μπροστά σε χώρες που προτιμούν να περιχαρακωθούν πίσω από δικά τους τείχη.
