Από την έντυπη έκδοση
Η χώρα έχει πλέον νέο Πρόεδρο και φυσικά αυτή ήταν η αφορμή για τη διεξαγωγή εκλογών μες στο καταχείμωνο. Μαζί του, ωστόσο, ήρθε και μια χρονική δέσμευση αναφορικά με την κάλυψη της οικονομίας της Ελλάδας.
Δηλαδή η νέα κυβέρνηση θα αισθανθεί την πίεση, καθώς θα πλησιάζει η 28η Φεβρουαρίου, που δεν θα υπήρχε ως όριο αν -όπως ήταν δυνατόν- ξεκινούσε αυτές τις μέρες η διαδικασία για την ανάδειξη Προέδρου με κυβέρνηση αυτή των Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Αν για τους βουλευτές το πρόσωπο του Προέδρου προκάλεσε, από ορισμένους, αντιδράσεις που δεν αναμένονταν – για τους αριστερούς ψηφοφόρους η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε πίκρα, σερβιρισμένη με δικαιολογία την… κρισιμότητα των περιστάσεων.
Γιατί η πρώτη μετά τη Μεταπολίτευση αριστερή κυβέρνηση, που είχε την ευκαιρία να ορίσει και να εκλέξει μια προσωπικότητα με αριστερή προϊστορία, έδωσε την Προεδρία σε πολιτικό που προέρχεται από την Κεντροδεξιά.
Αρκετοί αναλυτές θεώρησαν κίνηση-ματ την επιλογή του Π. Παυλόπουλου και της έδωσαν προεκτάσεις σχετικά με την εγγύηση που αυτός συνεπάγεται ως προς την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Το σκάκι είναι παίγνιο και φυσικά είναι ήδη γνωστό πως η θεωρία των παιγνίων χρησιμοποιήθηκε από αρκετούς ξένους ρεπόρτερ για να επικρίνουν τον Ελληνα ΥΠΟΙΚ, γιατί τους ενοχλεί η αυτοπεποίθησή του.
Δεν είναι δυνατόν, ωστόσο, να πιστέψει κάποιος πως η κίνηση-ματ που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία είναι άλλη από το να υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός της ελληνικής πλευράς με τους δανειστές και εταίρους μας.
Η αίσθηση πως υπάρχει εκκρεμότητα σχετικά με την κάλυψη της οικονομίας μας -η οποία για την ώρα και για αρκετά χρόνια θα έχει ανάγκη στήριξης από πιστωτές- έχει προκαλέσει ένα μούδιασμα στην καθημερινή οικονομική δραστηριότητα.
Την ίδια ώρα που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν τη συναισθηματική ικανοποίηση των πολιτών για τον τρόπο που διαπραγματεύεται η νέα κυβέρνηση, οι οικογένειες -περιμένοντας καλύτερες μέρες- δεν προβαίνουν σε δαπάνες, δεν αποφασίζουν ανοίγματα.
Και είναι λογικό, έπειτα από τέτοια προπαγάνδα με τρόμο για τις επιπτώσεις μιας εξόδου από την Ευρωζώνη, οι πολίτες -που έχουν, έτσι κι αλλιώς, υποστεί μείωση της περιουσίας τους κατά 25% τουλάχιστον- αφενός μεν να απολαμβάνουν την αγωνία των πιστωτών, αφετέρου δε να αναπτύσσουν τη δική τους αγωνία για την έκβαση της διαπραγμάτευσης.
Οποιος, λοιπόν, κι αν είναι ο Πρόεδρος, την ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται ούτε να τη διχάσει ούτε να την ξεσηκώσει. Εκείνο που περιμένει είναι μια πρόταση από τη νέα ελληνική κυβέρνηση σε γλώσσα και με επιχειρήματα που μπορούν να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι.
Ελπίζοντας να έχουν την πολιτική και την επιστημονική ισχύ να ανατρέψουν όσα οι Ελληνες αρμόδιοι θεωρούν ότι προκαλούν ύφεση, είναι αντιπαραγωγικά και έχουν χαρακτήρα τιμωρίας.
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ – [email protected]
