Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση και οι μεταρρυθμίσεις αργούν. Τα έσοδα βουλιάζουν από τον πρώτο μήνα του έτους και τα ληξιπρόθεσμα χρέη εκτοξεύονται.
Το ισοζύγιο προσλήψεων – αποχωρήσεων παραμένει αρνητικό στον ιδιωτικό τομέα, ενώ αμετακίνητος είναι ο δείκτης της ανεργίας.
Η Ελλάδα εξακολουθεί τον «πρωταθλητισμό» σε διαφθορά, γραφειοκρατία, αλλά και φοροδιαφυγή. Επενδυτές δεν φαίνονται στον ορίζοντα, παρά μόνο καλές προθέσεις και ευχολόγια.
Η χώρα κομμένη στα δύο, με τις αγροτικές κινητοποιήσεις να συνεχίζονται και τον αγροτικό κόσμο να φέρεται αποφασισμένος να μην υποχωρήσει εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Το «κίνημα της γραβάτας» ενισχύει τις τάξεις του, καθώς όλο το σύνολο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα βρίσκεται υπό… διωγμό.
Ο ΣΕΒ προειδοποιεί για στάση πληρωμών, ο διοικητής της ΤτΕ μιλά για καταστροφή στην περίπτωση καθυστέρησης της αξιολόγησης, γεγονός που ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περιγράφει πιο γλαφυρά και μονολεκτικά: «καήκαμε».
Με όλο όμως τον σεβασμό στον υπουργό Οικονομικών, δυστυχώς, η Ελλάδα ήδη «καίγεται». Μια ματιά να ρίξει κανείς γύρω του και θα καταλάβει ότι τίποτα δεν λειτουργεί.
Τα πάντα έχουν απορρυθμιστεί. Και οι Ελληνες «φλερτάρουν» καθημερινά με την κατάθλιψη. Την απαισιοδοξία και το άγχος ούτως ή άλλως τα είχαν στο τσεπάκι.
Τυχαία, 8 στους 10 δέκα Ελληνες βλέπουν ύφεση και φέτος, 5 στους 10 ανησυχούν για την εργασία τους και οκτώ στους δέκα προσπαθούν να περιορίσουν τα έξοδά τους (Nielsen);
Την ίδια ώρα, άλλες έρευνες δείχνουν ότι το 80% των πολιτών δηλώνει απαισιόδοξο για την πορεία των δημοσίων οικονομικών και το 79% για την προσωπική του οικονομική κατάσταση.
Εξαιτίας δε της οικονομικής κρίσης το 44% των Ελλήνων σήμερα εκφράζει αρνητικά συναισθήματα, όπως ανασφάλεια, αγωνία, φόβο, θυμό, αγανάκτηση, απογοήτευση, πίκρα, θλίψη.
Και φυσικά τα ποσοστά αυτά θα αυξηθούν με γεωμετρική πρόοδο εάν υλοποιηθούν τα σχέδια του ασφαλιστικού και του φορολογικού. Ειδικά δε εάν γίνουν δεκτές, που δεν υπάρχει περίπτωση για το αντίθετο, οι νέες απαιτήσεις των δανειστών για πρόσθετα μέτρα.
Και καθημερινά, αντί να λύνονται, τα προβλήματα διογκώνονται, κάνοντας την καθημερινότητα όλων εφιαλτική. Οι αριθμοί, οι εικόνες, η αλήθεια είναι αμείλικτα. Και το ερώτημα είναι τι κάνει, ή τουλάχιστον τι προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση.
Εκτός από το σχέδιο των καναλιών, που φαίνεται καλά οργανωμένο, υπάρχει κάποιο άλλο, για να δώσει ανάσες στην αγορά και στους φορολογούμενους;
Διότι ασφαλιστικό και φορολογικό, ως έχουν, δεν περνούν τις εξετάσεις, ούτε εντός ούτε και εκτός. Εχει πυξίδα για την ανάπτυξη, διότι η ύφεση μάλλον έχει «κατασκηνώσει» για τα καλά και ακόμη δεν έχουμε ξεκαθαρίσει εάν ο ΟΛΠ πουλήθηκε ή όχι…
Τα Plan Β πάντα είναι έτοιμα, όμως μήπως κατά τύχη υπάρχει και κανένα Plan A;
