Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Άνθρωποι, άνθρωποι! Αιμοχαρείς, αιμοδιψείς και αιμοβόροι!
Προς τι το μίσος, προς τι ο αλληλοσπαραγμός!»
Χαμός με την ατάκα του Χρήστου Τσαγανέα, που ερμήνευσε τον τρόφιμο του ψυχιατρείου στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» σε σκηνοθεσία Αλέκου Σακελλάριου. Προηγήθηκε χαμός και στα γυρίσματα της σκηνής, στο μικρό στούντιο της Στουρνάρη.
Η σκηνή έπρεπε να γυριστεί μια και έξω, γιατί είχαν λίγο φιλμ, αλλά και μία μόνο μεγάλη λάμπα. Ο Φίνος ήταν σαφής. Κάποιος θα πυροβολήσει τον γλόμπο από απόσταση, για να γίνει σκοτάδι και να μπουκάρουν οι Γερμανοί, ενώ ο Τσαγανέας θα σολάρει.
Άντε να βρεις ποιος θα σημαδέψει. Είναι έξω ένας αστυφύλακας, αστέρι στη σκοποβολή, λέει ένας από το συνεργείο. Τον φέρνουν, του εξηγούν. «Μπορείς;», ρωτά ο παραγωγός. Μα, τι λέτε. Τρυπάω δεκάρα από τα 300 μέτρα…
Φώτα, κάμερα, πάμε! Μπαμ και κάτω το τζάμι, άθικτος ο γλόμπος στο ταβάνι.
Αέρας καταστροφής. Σκηνοθέτης και παραγωγός στα όρια καρδιακής προσβολής.
Ας πιούμε ένα καφέ και θα δούμε. Έχουμε πια ελάχιστο φιλμ. Ο Φίνος θέλει να σκεφτεί, έρχεται ο καφετζής, τους βλέπει σε μαύρα χάλια, μαθαίνει τα μαντάτα, αρπάζει το πιστόλι, πάει η λάμπα.
Σκόνη και θρύψαλα. Πλέον δεν υπάρχει φιλμ και λάμπα. Τόσος κόπος τσάμπα.
Για την ιστορία, δύο εβδομάδες έκαναν να βρουν τα δύο στοιχεία για να τελειώσουν την ταινία.
Tα γυρίσματα της Γλασκόβης ολοκληρώθηκαν, αλλά ούτε τα προσχήματα δεν σώθηκαν. Οι σωτήρες ξανάρθανε και θα ξανάρθουνε. Μόνο που δεν είναι όνειρο, όπως στην ταινία του 1948 και εκ του αποτελέσματος, γίνεται αντιληπτό ότι στο COP26 δεν μαζεύτηκαν για να δουν το πώς θα πορευτούν τις επόμενες δεκαετίες, σχετικά με το φλέγον -στην κυριολεξία- θέμα της κλιματικής κρίσης.
Αλλού ήταν το θέμα. Το επόμενο στάδιο του κυρίαρχου παραγωγικού μοντέλου υπό τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων, χωρίς ένα ή δύο κέντρα εξουσίας.
Αλλού ήταν το θέμα, η λάμπα του παγκόσμιου οικονομικού παραδείγματος και πώς θα σπάσει, χωρίς η ενέργεια που παράγεται και καταναλώνεται στον πλανήτη να αλλάξει. Όσο για τ’ άλλα, προτιμώ του τρελού Τσαγανέα τα μεγάλα. «Για όλους υπάρχει γη, για όλους υπάρχει ήλιος. Θεμέλιο της ευτυχίας η δικαιοσύνη».
