Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Ένα δίκαιο αίτημα που ακούγεται εδώ και πολλά χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Αίτημα που δεν σίγασε ποτέ, γιατί κάθε φορά που κοιτάζεις τον βράχο της Ακρόπολης σου βγαίνει ασυνείδητα ένα γιατί. Εδώ και περισσότερο από 30 χρόνια ανακυκλώνονται οι ίδιες συζητήσεις για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στη γενέτειρά τους, εν μέσω αρκετών αντεγκλήσεων για το εάν θα πρέπει να δοθούν πίσω και για την κατάσταση στην οποία θα βρίσκονταν εάν δεν είχαν κλαπεί από τον λόρδο Έλγιν.
Κατά καιρούς έχουμε διαβάσει προκλητικούς τίτλους σε βρετανικές εφημερίδες που μας έχουν κάνει να διερωτηθούμε «τι πραγματικά θέλει να πει ο ποιητής;». Μήπως ήρθε πλέον η ώρα για να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά; Γιατί όπως επιχειρείται τον τελευταίο καιρό μία προσπάθεια αποκατάστασης της δικαιοσύνης στην παγκόσμια οικονομία, θα πρέπει έτσι να γίνει και στον πολιτισμό. Ειδάλλως, πώς μπορείς να ευαγγελίζεσαι τον πολιτισμό, όταν υποθάλπεις μία κλεψιά και διαιωνίζεις μία αδικία;
Οι ατέρμονες συζητήσεις θα πρέπει να σταματήσουν πλέον για το πού θα πρέπει να βρίσκονται τα γλυπτά για «το καλό τους». Μελέτες και τρισδιάστατες αναπαραστάσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα έχουν καταλήξει σε σαφή επιστημονικά συμπεράσματα σχετικά με τη φθορά από τη βία του καλεμιού και του σφυριού από τους «εργάτες» του Έλγιν. Οι φθορές από τον χρόνο και την ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ένα άλλο θέμα, που ευτυχώς η χώρα μας μπορεί να φροντίσει.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έφερε ξανά το θέμα πρώτα στην Unesco στο πλαίσιο των συζητήσεων της Γλασκόβης για το κλίμα και εν συνεχεία στη συνέντευξη που έδωσε στη The Telegraph. Πώς είναι δυνατόν μία άλλη χώρα να κρατά τα πρωτότυπα και εμείς να συμπληρώνουμε τα κλεμμένα κομμάτια με εκμαγεία; Ο πολιτισμός έχει τη δικαιοσύνη του, που, εάν αποκατασταθεί, θα ανοίξει ένα «τσουνάμι» διεκδικήσεων, καθότι μία επιστροφή των Γλυπτών το Παρθενώνα θα πυροδοτούσε αμέτρητα αιτήματα για επιστροφή στις πατρίδες τους και άλλων έργων Τέχνης που βρίσκονται «εξόριστα» σε διάφορα μουσεία του πλανήτη. Μπορούν να το αντέξουν αυτό οι ισχυροί; Πόσο έτοιμοι είναι να χάσουν ένα κομμάτι της «πίτας» από τα έσοδα που τους προσδίδουν οι κλεμμένοι θησαυροί;
Άλλωστε, οι Βρετανοί έχουν τη δυνατότητα μέσω Διαδικτύου να επισκέπτονται και να απολαμβάνουν την αίγλη των ελληνικών μνημείων, τα οποία ηθικά πρέπει να βρίσκονται στη φυσική τους θέση. Η κίνηση αυτή της Βρετανίας θα αποτελούσε ιστορικό γεγονός και θα ήταν αντάξια του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ως πράξη δικαιοσύνης. Όπως είχε γράψει και ο Λόρδος Βύρωνας, «μέσα στο ανώνυμο πλήθος θα βρεθεί κάποιος διαβάτης που θα θαυμάσει τα κλεμμένα, μα τον κλέφτη θα μισήσει». Το θέμα είναι μήπως μισήσουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας που δεν κάνουμε κάτι για να έχουμε αυτό που μας αξίζει.
