Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η γλώσσα έχει τον τρόπο της να στήνει παγίδες. Έγινε παρεξήγηση και δόθηκε εξήγηση; Τα λόγια ξεχαστήκανε ή μένει να φανεί; Ήταν ατυχής στιγμή, εσωτερικής πολιτικής ρωγμή ή απλώς σταθερή γραμμή, που καλλωπίζεται, μα η χαρά δεν κρύβεται; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της πΓΔΜ εξέφρασε τη λύπη της κυβέρνησης «εάν τα σχόλια του πρωθυπουργού παρερμηνεύτηκαν».
Παρερμηνεύτηκαν τα περί πιθανότητας διδασκαλίας της «μακεδονικής» γλώσσας σε ελληνικά σχολεία, στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών; Σε ποιο ακριβώς κομμάτι η παρανόηση κάνει ζάφτι; Απαντώντας το Σάββατο σε ερώτηση βουλευτή του αντιπολιτευόμενου VMRO-DPMNE ότι με την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της χώρας «δημιουργείται ένα νέο κράτος και μια νέα ταυτότητα για τους πολίτες και χάνεται η επαφή με τους “Μακεδόνες” στις γειτονικές χώρες», είπε ότι οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν τη δυνατότητα μόρφωσης στη δική τους γλώσσα. Τι παρερμηνεύθηκε; Στο ελληνικό γήπεδο ξεκάθαρα η μπάλα εκτοξεύτηκε.
Τα Σκόπια αναδιπλώθηκαν, μετά τις διατλαντικές παρεμβάσεις -μη βαυκαλιζόμεθα δεν ήταν οι δικές αντιδράσεις, που προκάλεσαν συσπάσεις- αλλά στην επίσημη ενημέρωση, για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχει αναφορά στο θέμα της γλώσσας. «Θέλουμε να υπογραμμίσουμε το άρθρο 4 (3) της Συμφωνίας των Πρεσπών, βάσει του οποίου δεσμευόμαστε να μην παρεμβαίνουμε στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας (…) Με αυτή την έννοια, είναι κατανοητό ότι οι πολιτικές γλώσσας και στις δύο χώρες δεν καθορίζονται από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Κατανοούμε και σεβόμαστε ότι το ζήτημα που αφορά στις γλώσσες που διδάσκονται στην Ελλάδα είναι ένα ζήτημα εσωτερικών υποθέσεων και εσωτερικής πολιτικής».
«Εδώ κάνουμε πολιτική, κύριοι, όχι γλώσσα», αυτή θα ήταν η εύκολη απάντηση. Αλλά ούτε καν αυτή δεν δόθηκε. Όπως δεν διαψεύστηκε και η ίδια η δήλωση, παρά την αναδίπλωση.
Κι όμως κάνουμε πολιτική διά της γλώσσας. Η γλώσσα είναι κλώσα. Ταυτότητας.
