Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Όταν ο χωρικός ζήτησε τη βοήθεια του Ναστραντίν Χότζα γιατί δεν μπορούσε να ζήσει άνετα σε ένα μικρό δωμάτιο με τη γυναίκα και τα πέντε παιδιά του, εκείνος του ζήτησε να φέρει στο δωμάτιο τις κότες, τον γάιδαρο, την κατσίκα και τον σκύλο.
Και όταν ύστερα από μερικές εβδομάδες συμβούλεψε τον απελπισμένο χωρικό να επιστρέψει τα ζώα στον χώρο τους, εκείνος αισθάνθηκε ανακουφισμένος παρά το γεγονός ότι είχε βρεθεί στην πρότερη κατάσταση.
Είναι ή δεν είναι επίκαιρη η ιστορία; Οι Έλληνες φορτώθηκαν μέτρα δισεκατομμυρίων ευρώ και βρέθηκαν να ασφυκτιούν στην ίδια τους τη χώρα από τους υπερβολικούς φόρους και τις αλλεπάλληλες περικοπές εισοδήματος.
Και τώρα που μαθαίνουν ότι δεν θα προχωρήσει η περικοπή των συντάξεων ή ότι θα δοθεί «έκτακτο μέρισμα» θα πρέπει να αισθάνονται και ανακουφισμένοι;
Η συνταγή που ακολούθησε η κυβέρνηση είναι πλέον ξεκάθαρη και συμπυκνώνεται στην ακόλουθη φράση: «Ο μόνος τρόπος για να βγούμε από τα μνημόνια είναι να εφαρμόσουμε κατά γράμμα τα μνημόνια».
Το οικονομικό επιτελείο μίλησε στους Ευρωπαίους στη… γλώσσα τους. Τη γλώσσα των αριθμών.
Ποντάρισε στα υπερπλεονάσματα, στερώντας το επιχείρημα στην άλλη πλευρά, η οποία εδώ και οκτώ χρόνια επιμένει στο δόγμα «οι αριθμοί πρέπει να βγαίνουν».
Και έτσι έπεισε ότι υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια και για να μη μειωθούν οι συντάξεις και για να ενεργοποιηθούν οι εξαγγελίες που έκανε ο πρωθυπουργός στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Σε αντίθεση με την ιστορία του Χότζα, η οποία τελειώνει με την ανακούφιση του χωρικού, η ιστορία των Ελλήνων φορολογουμένων δεν μπορεί να ολοκληρωθεί τώρα.
Το 2019, παρά την εφαρμογή των ευνοϊκών μέτρων και τη μη περικοπή των συντάξεων, θα βρει την Ελλάδα πρωταθλήτρια στην έμμεση φορολογία, την αποταμίευση να είναι αρνητική επί μια 7ετία, το εισόδημα να μην ανακάμπτει παρά με πολύ χαμηλό ρυθμό, το μη μισθολογικό κόστος να παραμένει στα ύψη και τις κρατήσεις στους αυτοαπασχολουμένους να ροκανίζουν πάνω από το μισό εισόδημα, παρά τις προγραμματισμένες μειώσεις των συντελεστών.
Η πραγματική ζωή δεν είναι παραμύθι. Το δωμάτιο παραμένει «ασφυκτικό».
