Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα; O καθένας εντοπίζει τους φταίχτες της αρεσκείας του. Τη θερμοκρασία που έπεσε, το δεύτερο κύμα που σαρώνει την Ευρώπη, τη σύγκλιση στις συμπεριφορές, όμοιες στο Λονδίνο, στη Γερμανία, τη Θεσσαλονίκη ή την Πορτογαλία, την εξάπλωση της παραλλαγής 20A.EU1, τις αντιφάσεις και τις παλινωδίες, τα ημίμετρα, τους βολικούς συμβιβασμούς, την ελλιπή καταγραφή των δεδομένων, με βάση τυχαίες δειγματοληψίες -πόσες ημέρες ζούσαμε χωρίς πραγματική εικόνα, τα rapid test δεν ήταν ο κανόνας, παρά μόνο όταν η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει-, τις ανεπάρκειες σε μέσα μεταφοράς και χώρους δουλειάς, τη λειψή αναδιάταξη των υπηρεσιών υγείας -δεν ήταν έκθυμη η συναίνεση για να πάρουν μέτρα ουσίας;-, τη μεταφυσική προσμονή ότι θα λειτουργήσουν οι απαγορεύσεις, χωρίς εύλογες παρεμβάσεις, την καταληψία και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία δεν κατάφερε να συντονίσει τα κράτη σε μια κοινή πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας…
Ένα είναι δεδομένο: o ιός σε επιθετική διασπορά. «Για λόγους τους οποίους δεν είμαστε σίγουροι ότι κατανοούμε απόλυτα», παραδέχτηκε ο πρωθυπουργός.
Tι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα; Μήπως, τελικά, δεν μπορούσαμε να το αποφύγουμε; «Το πιο απλό είναι όλο και δραστικότερα μέτρα. Αλλά τα δραστικά μέτρα έχουν και δραστικό κόστος για όσους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, για τις επιχειρήσεις που θα κλείσουν, για την κοινωνική συνοχή». Έμμεση κριτική από τον Ηλία Μόσιαλο, καθηγητή του LSE.
Τι μπορούμε να σκεφτούμε τώρα, που έγινε σαφές ότι θα ανοιγοκλείνουμε τη χώρα; Είτε Μάρτη, που με το άγνωστο αναμετρηθήκαμε, είτε Νοέμβρη, που θα ήμασταν προετοιμασμένοι.
Ποιος ζει ανάμεσα σε μια απειρία και μια μηδαμινότητα κίνησης, μια απειρία και μια μηδαμινότητα χρόνου. Ποιος ζει με την αβεβαιότητα, μουδιασμένος και εξουθενωμένος, κάθε έξι μήνες. Ο σκεπτικισμός είναι μεγάλος και δεν εκπορεύεται πια μόνο από αρνητές και ψεκασμένους. «Η κόπωση των ερωτηθέντων αυξάνεται σε κρίσιμο βαθμό, ενώ εκτιμούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις φτάνει το 60%», ανέφερε τον Οκτώβριο ο διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για την Ευρώπη.
Ο Νοέμβριος μας βρίσκει σφυροκοπημένους από ανασφάλεια και επιβεβλημένη ακινησία, σύμβολο αποτυχίας. Το ελληνικό καλοκαίρι-state of mind είναι μακριά, τα μπαλκονάτα χειροκροτήματα και η ενδοσκόπηση-«ευλογία της καραντίνας» τόσο παλιά, ενώ μας περιμένει μία ακόμη πιο δύσκολη χρονιά.
