Της Ανθής Αγγελοπούλου
Περίπου 1.000.000 επιπλέον άτομα με ρευματικά και μυοσκελετικά νοσήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσαν να εργάζονται καθημερινά εάν οι πρώιμες παρεμβάσεις ήταν ευρύτερα προσβάσιμες. Η επίπτωση των ρευματικών και μυοσκελετικών παθήσεων στην εργασία τονίστηκε στην εκδήλωση που έγινε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αρθρίτιδας, από την Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.).
Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΕΛΕΑΝΑ Αθανασία Παππά, τα ρευματικά και μυοσκελετικά νοσήματα είναι η κύρια επαγγελματική ασθένεια αντιπροσωπεύοντας το 38% όλων των επαγγελματικών ασθενειών και περίπου το 60% όλων των προβλημάτων υγείας στον χώρο εργασίας. Οι ρευματικές και μυοσκελετικές παθήσεις αποτελούν τη μεγαλύτερη αιτία για αναρρωτική άδεια και πρόωρη συνταξιοδότηση λόγω σωματικής αναπηρίας.
Έρευνα που διεξήγαγε η Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛ.Ε.ΑΝ.Α.), σε 2.500 έλληνες ασθενείς έδειξε ότι οι ασθενείς θέλουν να εργάζονται όμως το περιβάλλον είναι «εχθρικό» ή αδιάφορο ή δεν είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες των ασθενών.
Οι ρευματοπαθείς όχι μόνο θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται, αλλά έχουν ανάγκη το περιβάλλον εργασίας τους να είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες τους, οι εργοδότες τους να δείχνουν κατανόηση καθώς και οι συνάδελφοι ενώ, χρειάζονται καθιερωμένα δικαιώματα εργασίας που θα τους επιτρέπουν να απουσιάζουν από την εργασία για λόγους υγείας.
Επίσης, θέλουν να μπορούν να μιλήσουν για την ασθένειά τους χωρίς να φοβούνται την απόλυση. Το σημαντικό όλων είναι το να είναι σε θέση να επανενταχθούν στο εργατικό δυναμικό μετά από μακροχρόνια απουσία λόγω ασθένειας καθώς η εργασία έχει θετικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση, την απομόνωση, την κατάθλιψη και τη διαχείριση του πόνου που βιώνουν.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, μόνο 40% των συναδέλφων κατανοεί την κατάσταση υγείας του συναδέλφου του και από αυτό το ποσοστό 30% γίνεται εχθρικό λόγω της μη κατανόησης της σημασίας της προστασίας από ιούς ή άλλες επιβαρύνσεις που σχετίζονται με την υγεία ενός ρευματοπαθούς
Παρ’ όλο που 70% των ερωτηθέντων ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν τα εργασιακά δικαιώματά τους, μόνο 40% έχει κάνει χρήση του δικαιώματος άδειας λόγω υγείας ή άλλων δικαιωμάτων διευκόλυνσης λόγω πιθανών επιπτώσεων.
Το 50% αντιμετώπισαν προβλήματα με τον εργοδότη τους και το 30% απάντησε ότι ο εργοδότης ήταν φιλικός στην αρχή αλλά δεν ανταποκρίθηκε όταν του ζητήθηκε η βοήθεια του, ενώ ένα 20% απάντησαν ότι δεν μίλησαν στον εργοδότη για το νόσημα εξαιτίας του φόβου απόλυσης.
Επιπροσθέτως αναφέρθηκε ότι το 70% των κτιρίων δεν είναι προσβάσιμο και 90% των χώρων εργασίας δεν διαθέτει τον κατάλληλο υλικοτεχνικό εξοπλισμό
Τέλος, διαπιστώθηκε ότι σε συντριπτική πλειοψηφία, δηλαδή, το 81% προτιμά να εργάζεται παρά να λαμβάνει επιδόματα από το κράτος ενώ, το 95% απάντησε ότι η εργασία βοηθά τόσο την υγεία τους όσο και την ψυχολογία τους.
Τι θα μπορούσε να αλλάξει ώστε όλοι οι άνθρωποι με ρευματικά και μυοσκελετικά προβλήματα να συνεχίσουν να είναι παραγωγικοί;
* Τα δικαιώματα των ατόμων με Ρευματικά και Μυοσκελετικά Νοσήματα θα πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλους τους εργοδότες, ακόμη και αν το ποσοστό αναπηρίας του 67% από το ΚΕΠΑ δεν έχει χορηγηθεί. Πρέπει επίσης να υπάρχουν κυρώσεις για τους εργοδότες που δεν σέβονται τα δικαιώματα των ασθενών.
* Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι ορισμένες μέρες μπορεί να είναι πιο δύσκολες από άλλες, πράγμα που σημαίνει ότι χρειαζόμαστε περισσότερη εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση του γενικού πληθυσμού και των εργοδοτών σχετικά με τα Ρευματικά και Μυοσκελετικά Νοσήματα.
* Πρέπει να θεσπιστεί νόμος σύμφωνα με τον οποίο άτομα με αναπηρίες πρέπει να απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα (ποσοστό επί των υπαλλήλων).
* Πιο ευέλικτο ωράριο εργασίας, μειωμένες ώρες εργασίας, με πολλά διαλείμματα, σε ένα όσο το δυνατόν πιο ήσυχο περιβάλλον, απασχόληση σε μη επιβαρυντικές θέσεις, προσβασιμότητα.
Κάθε ασθενής με ρευματικό και μυοσκελετικό νόσημα πρέπει να γνωρίζει τις δυνατότητές του.
