Σύμφωνα με έρευνα που έγινε τον Φεβρουάριο του 2014 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Thomas Jefferson, στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, η αχίλλειος τενοντίτιδα προσβάλλει τους άνδρες με αναλογία 4 προς 1, συγκριτικά με τις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, το 75% όλων των οξέων ρήξεων του αχιλλείου τένοντα συμβαίνουν σε άνδρες ηλικίας 30-40 ετών, κατά τη διάρκεια διαφόρων αθλημάτων.
Επιπλέον, σύμφωνα με τους επιστήμονες έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των περιστατικών κατά τους μήνες Μάρτιο έως Αύγουστο σε σχέση με τους μήνες Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο. Αυτό συμβαίνει γιατί τους μήνες Μάρτιο έως Αύγουστο αυξάνεται η συμμετοχή στα αθλήματα. Επίσης, όπως παρατήρησαν οι επιστήμονες, οι τενοντίτιδες εμφανίζονται πιο συχνά στο αριστερό πόδι.
Ενώ 1 στους 4 σοβαρούς τραυματισμούς, δηλαδή ένα ποσοστό 24%, δεν διαγιγνώσκονται κλινικά, ιδίως στους παχύσαρκους ασθενείς, στους ηλικιωμένους και σε όσους δεν τραυματίζονται στη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Όπως παρατηρήθηκε, πάνω από το 50% των τραυματισμών συμβαίνει κατά την άσκηση πιέσεως στο πόδι, κατά την έκταση του γόνατος ή κατά την εκτέλεση κάποιου άλματος ενώ, το 52% των τραυματισμών συμβαίνουν στη διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητας, το 8%-20% σε ερασιτέχνες αθλητές, το 37% στη διάρκεια της εργασίας και το 20% συμβαίνουν στη διάρκεια καθημερινών δραστηριοτήτων.
Αναλύοντας τη μελέτη αυτή, ο Δρ. Γιώργος Γουδέβενος, φυσικοθεραπευτής, Dr manual medicine, επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης σημειώνει ότι αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι, είναι ότι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για μία τενοντίτιδα αποτελούν τα λάθος παπούτσια που στην πλειονότητα τους δεν απορροφούν τους κραδασμούς, η απουσία προθέρμανσης όταν γυμναζόμαστε, αλλά και οι κακές καιρικές συνθήκες.
Όπως λέει, η τενοντίτιδα είναι φλεγμονή του Αχιλλείου τένοντα και χωρίζεται, σε δύο κατηγορίες, στην οξεία τενοντίτιδα, η οποία εφόσον αντιμετωπισθεί έγκαιρα θεραπεύεται σε μικρό χρονικό διάστημα (1-2 εβδομάδες) και, στη χρόνια τενοντίτιδα, η οποία είναι επακόλουθο της μη έγκαιρης ή της λανθασμένης ή της πλημμελούς αντιμετώπισης της οξείας τενοντίτιδας. Αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι όπως λέει και η πιο δύσκολη, περίπλοκη και μακροχρόνια στην αντιμετώπισή της και σε μερικές ακραίες περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί χειρουργική επέμβαση.
Στα νεότερα στοιχεία που μας έρχονται από τη διεθνή βιβλιογραφία αναφορικά με την αντιμετώπιση της τενοντίτιδας, καταγράφονται η αποφυγή όλων των δραστηριοτήτων γιατί αυξάνουν τον πόνο, η χρήση αντικραδασμικών παπουτσιών, και η χρήση ορθοτικών μέσων. Επίσης, συνιστάται φυσικοθεραπεία σε διάφορες μορφές όπως, παγοθεραπεία, ψυχρά επιθέματα, υδροθεραπεία, υπέρηχοι, ρεύματα αναλγησίας (σταματάνε τον πόνο), laser, μαγνητικά πεδία (θεραπευτική συσκευή) κτλ, που ασκούν επουλωτική και αναλγητική δράση.
Σύμφωνα με το Δρ. Γουδέβενο, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση της τενοντίτιδας βοηθούν στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα αποτελεσματικά. Και μπορεί η θεραπεία να είναι λίγο χρονοβόρα, όμως, όπως λέει, αν δεν γίνει σωστά και με υπομονή τότε υπάρχει κίνδυνος υποτροπής της φλεγμονής.
