Της Ανθής Αγγελοπούλου
Σύμφωνα με νέα μελέτη των ερευνητών της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Δούκα, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε φυσιοθεραπεία αμέσως μετά τη διάγνωση πόνου στον ώμο, στον αυχένα, χαμηλά στην πλάτη ή στο γόνατο, ήταν περίπου 7%-16% λιγότερο πιθανό να χρησιμοποιήσουν οπιοειδή κατά τους επόμενους μήνες.
Όπως έδειξε η μελέτη, σε ασθενείς με πόνο στον ώμο, την πλάτη ή το γόνατο που χρησιμοποίησαν οπιοειδή, η πρόωρη φυσιοθεραπεία συσχετίστηκε με μείωση κατά 5%-10% του ποσού του φαρμάκου που χρησιμοποίησε.
Εν μέσω εθνικών ανησυχιών σχετικά με την υπερβολική χρήση οπιοειδών και την ενθάρρυνση από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και άλλες ομάδες να αναπτύξουν εναλλακτικές λύσεις όταν είναι δυνατόν, τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η φυσική θεραπεία μπορεί να είναι μια χρήσιμη μη φαρμακολογική προσέγγιση για τη διαχείριση του σοβαρού μυοσκελετικού πόνου.
«Αναρωτηθήκαμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους που πονούν να αντιμετωπίσουν τους πόνους τους χωρίς να χρειαστεί να παίρνουν οπιοειδή», είπε ο Eric Sun, MD, PhD, επίκουρος καθηγητής αναισθησιολογίας, περιεγχειρητικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Stanford, «και η απάντηση ήρθε μέσα από τη μελέτη αυτή, καθώς διαπιστώσαμε ότι με την έγκαιρη χρήση της φυσιοθεραπείας μειώνετε η χρήση οποιοειδών μακροπρόθεσμα».
Η μελέτη αυτή μετα-ανάλυσε συνταγές και χρήση των ασφαλειών υγείας κατά την περίοδο 2007 και 2015.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό περιοδικό JAMA Network Open από τους Eric Sun και Steven George, PhD, καθηγητής ορθοπεδικής χειρουργικής στο Duke.
Λιγότερες συνταγές οπιοειδών
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τα στοιχεία επισκέψεων στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων και στα επείγοντα περιστατικά για την πιο πρώιμη περίπτωση διάγνωσης του ώμου, του αυχένα, του γόνατος ή του πόνου χαμηλά στην πλάτη μεταξύ των ιδιωτικά ασφαλισμένων και των μη ενηλίκων ασθενών.
Η μελέτη εξέτασε 88.985 ασθενείς που έλαβαν πρόσφατα οπιοειδή συμπεριλαμβάνοντας μόνο εκείνους που δεν είχαν συμπληρώσει μια συνταγή οπιοειδών εντός του προηγούμενου έτους.
Η μελέτη εξέτασε επίσης τους ασθενείς με λιγότερο σοβαρό πόνο συμπεριλαμβάνοντας μόνο εκείνους που είχαν επισκεφτεί έναν γιατρό για την κατάστασή τους εντός 30 ημερών από την αρχική διάγνωση και τους δόθηκε τουλάχιστον μία συνταγή οπιοειδών εντός 90 ημερών.
Ο καθηγητής Sun και οι συνάδελφοί του διαπίστωσαν ότι μετά την προσαρμογή τους για συν-νοσηρότητα, όπως ο διαβήτης και η υπέρταση, οι πιθανότητες των ασθενών να λάβουν μια συνταγή οπιοειδών τρεις μήνες έως ένα έτος μετά την αρχική διάγνωση του πόνου ήταν χαμηλότερες εάν είχαν συμμετάσχει σε τουλάχιστον μία συνεδρία φυσικής θεραπείας εντός 90 ημερών από τη διάγνωσή τους. Οι πιθανότητες μειώθηκαν κατά 16% για ασθενείς με πόνο στο γόνατο, 15% για πόνο στον ώμο, 8% για πόνο στον αυχένα και 7% για πόνο στην πλάτη.
Τα ευρήματα, όπως δήλωσε ο καθηγητής Sun, θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους κλινικούς γιατρούς στην αναζήτηση επιλογών διαχείρισης του πόνου που θα έχουν λιγότερους κινδύνους για την υγεία από τα οπιοειδή. Μελέτες έχουν δείξει την άσκηση, ως μια συνιστώσα της φυσικής θεραπείας, καθώς μειώνει τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργία για κάποιες μυοσκελετικές παθήσεις. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι ασθενείς με παρελθούσες συνταγές για φάρμακα οπιούχων διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο υπερδοσολογίας και κακής χρήσης.
Λιγότερη ανάγκη ανακούφισης του πόνου
Η μελέτη μέτρησε επίσης κατά πόσο η πρώιμη φυσική θεραπεία συσχετίστηκε με μειωμένη ανάγκη για οπιοειδή μακροπρόθεσμα μεταξύ ασθενών που είχαν λάβει συνταγές. Οι ερευνητές μέτρησαν την ποσότητα των οπιοειδών μετατρέποντας τις συνταγογραφούμενες ποσότητες σε ισοδύναμα από του στόματος μορφίνης.
Διαπιστώθηκαν, μετά από προσαρμογή για συγχυτικούς παράγοντες, ότι οι ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε πρώιμη φυσιοθεραπεία χρησιμοποίησαν 10,3% λιγότερα οπιοειδή φάρμακα για τον πόνο στο γόνατο. 9,7% λιγότερα για τον πόνο στον ώμο και 5,1% λιγότερα για τον πόνο στην πλάτη κατά την περίοδο από τρεις μήνες έως ένα έτος μετά τη διάγνωσή τους. Ωστόσο, δεν υπήρξε σημαντική μείωση για πόνο στον αυχένα.
Επιπροσθέτως, παρατηρήθηκε ότι με τη χρήση φυσικής θεραπείας εντός τριών μηνών από τη διάγνωση συσχετίστηκε επίσης με μειωμένη πιθανότητα οι ασθενείς με δύο από τις παθήσεις να χρησιμοποιήσουν μακροχρόνια οπιοειδή. Μετά από την πρώιμη φυσική θεραπεία, οι ασθενείς με πόνο στο γόνατο ήταν κατά 66% λιγότερο πιθανό στην περίοδο από τρεις μήνες έως ένα χρόνο μετά τη διάγνωσή τους είτε να πάρουν 10 ή περισσότερες συνταγές ή να προμηθευτούν φάρμακα για οπιοειδή για 120 ημέρες ή περισσότερο. Οι ασθενείς με χαμηλό πόνο στην πλάτη ήταν 34% λιγότερο πιθανό να είναι χρόνιοι χρήστες εάν είχαν πρώιμη φυσιοθεραπεία.
Δεν υπήρξε συσχέτιση μεταξύ της φυσικής θεραπείας και της χρόνιας χρήσης οπιοειδών μεταξύ των ασθενών με πόνο στον ώμο ή στον αυχένα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή τα οπιοειδή δεν αποτελούν λύση στην αντιμετώπιση του πόνου.
Εκτός από όλες τις άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες, ακόμα και αν το φάρμακο είναι καλό, θα έχει όλο και λιγότερο αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου καθώς το σώμα δημιουργεί μια ανοχή.
Πηγές:
http://med.stanford.edu/news/all-news/2018/12/early-physical-therapy-can-reduce-risk-of-long-term-opiod-use.html
https://www.news-medical.net/news/20181214/Early-physical-therapy-associated-with-reduction-in-opioid-use.aspx
Kate Anderton, B.Sc. Biomedical Sciences, Cell Biology
