Η ελληνική κυβέρνηση σκοπεύει να θεσμοθετήσει μία μόνιμη επισκόπηση των δημόσιων δαπανών, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ενώ τόνισε ότι απώτερος στόχος, είναι η αποκατάσταση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της χώρας, η οποία συνιστά τη βάση για μείωση του ονομαστικού επιτοκίου επί του ελληνικού χρέους με βάση την αποτίμηση των αγορών.
Μιλώντας σε εκδήλωση στην Αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής για την παρουσίαση βιβλίου του Γραφείου Προϋπολογισμού, με τίτλο «Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας» (Καζάκος, Λιαργκόβας, Ρεπούσης), ο κ. Χουλιαράκης περιέγραψε τον «οδικό χάρτη» της κυβέρνησης:
- Γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης,
- μεταρρυθμίσεις,
- προσέλκυση επενδύσεων.
Στάθηκε επίσης στην ανάγκη περαιτέρω παραμετροποίησης των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, παράλληλα με συμβατούς στόχους στα πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο κ. Χουλιαράκης σημείωσε ότι αυτή τη στιγμή το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά όπως είπε, έχει ανοίξει ένας καθαρός δρόμος για να γίνει βιώσιμο.
Στην εκδήλωση έδωσε το «παρών» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ενώ μίλησαν ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κωστής Χατζηδάκης και ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας.
Το βιβλίο «Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας», το οποίο εξέδωσε το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, με τη συμβολή της ΤτΕ και των εκδόσεων Παπαζήση, επισκοπεί τα χρέη της χώρας από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα.
«Το χρονικό των δανείων δίνει την εντύπωση ότι οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου έτειναν κατά διαστήματα να θεωρούν δάνεια (και βοήθειες) περίπου ως «τακτικό έσοδο» με διάφορες αιτιολογίες», αναφέρεται στο εισαγωγικό σημείωμα, υπό την επισήμανση ότι η Ελλάδα βρέθηκε τέσσερις φορές σε αδυναμία εξυπηρέτησης των χρεών της.
«Μετά από κάθε πτώχευση η χώρα αποκλειόταν για αρκετό διάστημα από τις αγορές, που ήδη τότε καθιστούσαν σαφές ότι η εξυπηρέτηση των χρεών ήταν προϋπόθεση για την χορήγηση νέων δανείων», σημειώνουν οι συγγραφείς, οι οποίοι μιλούν για επαναλαμβανόμενες και αργόσυρτες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, διεθνείς ελέγχους, λογιστικά τεχνάσματα, απάτες των πάσης φύσης εγχώριων και ξένων διαμεσολαβητών ή ποινικές διώξεις για κακοδιαχείριση.
Το συμπέρασμα; «Τελικά επιτυγχανόταν κάποιος συμβιβασμός των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές και η χώρα αντλούσε νέα δάνεια».
naftemporiki.gr
