Οι διεθνείς πιστωτές της Ελλάδας πρότειναν επέκταση του προγράμματος της χώρας έως το τέλος Μαρτίου 2016 αλλά οι διαφωνίες για τους όρους της συνεχιζόμενης στήριξης και το ρίσκο για το τι θα συμβεί μετά υπονομεύουν το σχέδιο, ανέφεραν τρία πρόσωπα που είναι γνώστες των διαπραγματεύσεων, όπως μεταδίδει η Wall Street Journal.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η πρόταση των πιστωτών έγινε την περασμένη εβδομάδα, με αντάλλαγμα περικοπές στις συντάξεις, αυξήσεις φόρων και άλλα μέτρα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που επικαλείται η WSJ, για να διασφαλιστεί ότι η Ελλάδα δεν θα «ξεμείνει» από χρήματα μέχρι το τέλος του Μαρτίου, θα αποκτήσει πρόσβαση στα κεφάλαια που είχαν διατεθεί για τον τραπεζικό κλάδο, από το πρώτο πακέτο διάσωσης, τα οποία ανέρχονται στα 10,9 δισ. ευρώ. Σύμφωνα, μάλιστα, με την πηγή, οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι η προσφορά αυτή θα καλύψει πλήρως τις χρηματοδοτικές ανέγκες της χώρας έως τον Μάρτιο του 2016.
Κατά την συνάντηση μεταξύ του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκερ, του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, και του προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντέισελμπλουμ, της περασμένης εβδομάδας, προσφέρθηκε στην Ελλάδα επέκταση του προγράμματος και επιπλέον χρηματοδότηση σε αντάλλαγμα την εφαρμογή της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων, καθώς και περικοπές συντάξεων και φορολογικές αυξήσεις. Αλλά ο κ. Τσίπρας απέρριψε αυτούς τους όρους ως «απαράδεκτους», αναφέρει η πηγή της WSJ.
Η αποτυχία να υπάρξει μια συμφωνία σχετικά με τους όρους που συνδέονται με τη νέα βοήθεια, υπονομεύει τώρα την όποια συμφωνία μπορεί να υπάρξει κατά τη συνεδρίαση της Τετάρτης, αναφέρουν οι πηγές της WSJ. Η κατάσταση μάλιστα επιδεινώνεται, καθώς κάθε επιπλέον ημέρα εκροής κεφαλαίων από τις ελληνικές τράπεζες, σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα έχει λιγότερα χρήματα στη διάθεσή της, καθώς θα πρέπει να διατεθούν περισσότερα για τη σταθεροποίηση του κλάδου.
Τέλος, ένας ακόμη παράγοντας που εμποδίζει μία συμφωνία είναι η αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί μετά το Μάρτιο, δεδομένης της εκφρασμένης επιθυμίας της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν θέλει ένα τρίτο πρόγραμμα, κάτι το οποίο πολλοί μεταξύ των πιστωτών πιστεύουν πως είναι απαραίτητο.
