Επίπονη συμφωνία με εταίρους και δανειστές ή μετάβαση σε μια οικονομία κρατικού καπιταλισμού τύπου Βενεζουέλας ή Ρωσίας, για την οποία όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει τον απαραίτητο κομματικό μηχανισμό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και η κυβέρνησή της, σημειώνεται σε άρθρο αναλυτή το οποίο δημοσιεύει η ιστοσελίδα της αμερικανικής δεξαμένης σκέψης (think tank) Brookings.
Στο άρθρο του Θεόδωρου Πελαγίδη, καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, αναφέρεται ότι «ο εφιάλτης είναι ήδη εδώ», καθώς τίθεται εν αμφιβόλω η τάση αύξησης του ΑΕΠ, το οποίο το 2014, για πρώτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια, μεγάλωσε κατά 0,6%, ενώ σε αντίστοιχο κίνδυνο τίθεται και η τάση αύξησης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας, που το περασμένο έτος κινήθηκε επίσης στο 0.6%.
Ο πολιτικός κίνδυνος, σύμφωνα με τον κ. Πελαγίδη, θεωρείται η βασική αιτία για το γεγονός ότι ουσιαστικά έχει εξανεμιστεί το κλίμα οικονομικής ανάκαμψης.
Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι η κοινή γνώμη στην Ελλάδα μοιάζει ευχαριστημένη από τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ωστόσο το σχετικό κλίμα δείχνει αργά αλλά σταθερά να αλλάζει.
«Πίσω από τα παγωμένα χαμόγελα της κυβέρνησης, οι πολίτες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η χώρα βαδίζει κυριολεκτικά στο πουθενά», τονίζει ο αρθρογράφος.
Τα δύο σενάρια για τις επόμενες εβδομάδες, σύμφωνα με την ανάλυση που δημοσιεύει η Brookings, είναι:
– «Το βαθύ σκοτάδι πριν την αυγή»: Το επικρατέστερο σενάριο. Η κυβέρνηση, σε ένα δραματικό σαββατοκύριακο στα τέλη Απριλίου ή κατά τη διάρκεια του Μαΐου, λίγο πριν εξαντληθούν τα ταμειακά διαθέσιμα, παίρνει την τελική απόφαση. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παίρνει την πρωτοβουλία και ανακοινώνει μια επίπονη αλλά αναγκαία συμφωνία. Παρά τις πιθανές ρητορικές διαφοροποιήσεις, οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες ζητούν οι εταίροι θα εφαρμοστούν πλήρως και η συμφωνία θα περάσει από τη Βουλή, αλλιώς οι πιστωτές δεν πρόκειται να ανοίξουν την «κάνουλα» της χρηματοδότησης».
Η «εθνολαϊκιστική» κυβέρνηση αγκαλιάζει έναν «νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό», δηλαδή τον συνδυασμό αριστερής και εθνικιστικής ρητορείας με μια πολιτική απορρύθμισης των αγορών και ιδιωτικοποιήσεων.
– Το σενάριο της «εσωτερικής έκρηξης» ή αλλιώς Grexident: Οδηγημένη στα άκρα από μια εσωτερική αδράνεια και αυξανόμενη ανικανότητα, η κυβέρνηση εγκλωβίζεται σε ένα παιχνίδι μηδενικής αποτελεσματικότητας, δεν λαμβάνει χρήματα από τους πιστωτές και αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος για μια κατάρρευση της οικονομίας.
Η αρχική ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ για μια αυτοδύναμη, απομονωμένη χώρα με κρατικό καπιταλισμό τύπου Τσάβες – Μαδούρο της Βενεζουέλας ή Πούτιν της Ρωσίας προϋποθέτει ισχυρό μηχανισμό ελέγχου του κράτους και κομματικό στρατό με δομή, δεδομένα τα οποία δεν διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την περίπτωση, η χρεοκοπία εντός του ευρώ οδηγεί την κυβέρνηση είτε σε παράδοση στους πιστωτές είτε σε νέες εκλογές, εν μέσω πανικού και ελέγχου κίνησης κεφαλαίων.
