© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
«Τα τραγούδια της Σωτηρίας» επιστρέφουν με έναν τρίτο κύκλο παραστάσεων στην καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας.
Η Χριστίνα Μαξούρη και τέσσερις εξαιρετικοί λαϊκοί μουσικοί, στήνουν και πάλι το πάλκο τους και προσκαλούν το κοινό σε ένα ταξίδι στη ζωή και τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου.
Από την Πέμπτη 7 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη στις 9 το βράδυ, μια μεγάλη γιορτή αφιερωμένη στην «Αρχόντισσα του ρεμπέτικου» στήνεται στο ΠΛΥΦΑ [Κορυτσάς 39, Βοτανικός].
Η παράσταση βασίζεται σε ιδέα του Δημήτρη Χαλιώτη, που μαζί με τη Χριστίνα Μαξούρη υπογράφουν την καλλιτεχνική της επιμέλεια· και με τους δύο, είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε.
Η Μπέλλου είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ελληνική μουσική· όμως δεν θα περίμενε, ίσως, κανείς, από δύο νέους ανθρώπους, να εντρυφήσουν τόσο πολύ στο έργο της. Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον; Η ζωή ή τα τραγούδια της;
Δημήτρης Χαλιώτης (Δ.Χ.): «Νομίζω και τα δύο. Στην περίπτωση της Μπέλλου δύσκολα μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Τα τραγούδια γίνονται βίωμα και το βίωμα τραγούδι. Πάντα αγαπούσα τη φωνή της, τον τρόπο που πατούσε τις νότες και τις λέξεις. Μπορεί να μην έζησα την εποχή που μεγαλούργησε, αλλά πάντα με συγκινούσαν τα τραγούδια της. Όπως και η όλη παρουσία της. Μιλάμε για μία προσωπικότητα μυθιστορηματική, που έζησε μία ζωή στα άκρα. Αυτός ο συνδυασμός είναι που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον».
Χριστίνα Μαξούρη (X.Μ.): «Η φωνή της. Πριν και πάνω απ’ όλα. Που σ’ αυτήν, κουβαλάει τη ζωή της και μ’ αυτήν, σφράγισε τα περισσότερα τραγούδια που είπε».
Πώς συνθέσατε το υλικό της παράστασης;
Δ.Χ: «Δουλέψαμε μαζί με τη Χριστίνα από την πρώτη στιγμή. Διαβάσαμε όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί για τη ζωή της, άρθρα, αφιερώματα, συνεντεύξεις της ίδιας, ακούσαμε σχεδόν όλα τα τραγούδια της, μιλήσαμε με ανθρώπους που τη γνώρισαν. Ξέραμε, εξαρχής, ότι δεν πρόκειται να μας χωρέσουν όλα αυτά σε μία μουσική παράσταση δύο περίπου ωρών, αλλά θέλαμε να τη μάθουμε όσο περισσότερο γίνεται. Κι όσο πιο πολύ την ανακαλύπταμε τόσο πιο πολύ την αγαπούσαμε. Κι ύστερα καταλήξαμε σε 22 τραγούδια που μαζί με κάποιες ιστορίες αντιπροσωπευτικές της ζωής και της προσωπικότητας της Μπέλλου αποτελούν τον κορμό της μουσικής μας παράστασης».
Χ.Μ.: «Ακούγοντας, βλέποντας και διαβάζοντας ό,τι υλικό καταφέραμε να βρούμε είτε σε έντυπη, είτε σε διαδικτυακή μορφή, συναντώντας κάποιους ανθρώπους που τη γνώρισαν και κουβεντιάζοντας μαζί τους, πιο πολύ για να προσπαθήσουμε να την καταλάβουμε καλύτερα, και βέβαια, ακούγοντας ξανά και ξανά τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει».
Κυρία Μαξούρη, στην παράσταση δεν υποδύεστε τη Μπέλλου ως ρόλο· αντιθέτως, η παράσταση αποτελείται από τραγούδια και αφηγήσεις. Τι σας οδήγησε αυτή την επιλογή ως ομάδα;
Χ.Μ.: «Η επιλογή ήταν του Δημήτρη. Είχε την ιδέα μιας μουσικής παράστασης επικεντρωμένης στα τραγούδια που σφράγισε η Μπέλλου με τη φωνή της και αυτά με τη σειρά τους καθόρισαν την ίδια, με κάποιες σύντομες ιστορίες εμβόλιμα, οι οποίες δεν θα παίζονταν, ούτε θα διαβάζονταν, αλλά θα μεταφέρονταν με μια αμεσότητα, με μία απλότητα. Ήθελε με έναν τρόπο να δημιουργηθεί η αίσθηση μια μεγάλης παρέας. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, και προχωρήσαμε».
Δ.Χ.: «Εξαρχής, η ιδέα ήταν να φτιάξουμε κάτι με όχημα τα τραγούδια που έχει σφραγίσει η Μπέλλου με τη φωνή της. Όχι μία ακόμα θεατρική βιογραφία. Δεν θέλαμε η Χριστίνα να υποδυθεί τη Μπέλλου. Άλλωστε, αυτό έχει ήδη γίνει στη σκηνή και, μάλιστα, με επιτυχία. Μία μουσική παράσταση με τα τραγούδια της, όμως, δεν είχε γίνει. Πιστεύω ότι τα τραγούδια της είναι ο καλύτερος τρόπος για να την καταλάβεις. Κάπως έτσι γεννήθηκε στο μυαλό μου η εξής εικόνα: ένα ξύλινο πάλκο, μία τραγουδίστρια, τέσσερις μουσικοί, τραγούδια της κι Μπέλλου και ιστορίες από την πολυκύμαντη ζωή της που η τραγουδίστρια θα μοιράζεται με το κοινό. Ο πρώτος (και τελευταίος) άνθρωπος που σκέφτηκα για να γίνει όλο αυτό πραγματικότητα ήταν η Χριστίνα».
Τι σκοπεύει να αναδείξει η παράσταση από τη Σωτηρία Μπέλλου;
Δ.Χ.: «Την αύρα της. Αυτή την τόσο ξεχωριστή και εκρηκτική της προσωπικότητα. Και μια ζωή που τα χώρεσε όλα. Θα ήθελα, φεύγοντας κάποιος από την παράσταση να έχει αγαπήσει τη Σωτηρία όσο την αγαπάμε εμείς».
Χ.Μ.: «Τον γενναίο και ανυπότακτο τρόπο με τον οποίο έζησε και κυρίως τραγούδησε, ένα κορίτσι από την επαρχία που θέλησε να γίνει τραγουδίστρια στην Ελλάδα του ’40, που έζησε κατοχή, Εμφύλιο, φτώχεια και ξυλοδαρμούς, συναντήθηκε με τους σπουδαιότερους δημιουργούς του λαϊκού τραγουδιού, έζησε δόξα και πλούτη, που μούτρωνε και γελούσε με το παραμικρό, που τα έπαιζε όλα μια ζαριά και είτε έχανε, είτε κέρδιζε, κατάφερνε να είναι ο εαυτός της και να τραγουδάει αγέρωχα».
Η παράσταση μετράει ήδη δύο γεμάτους κύκλους παραστάσεων, έναν στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2021 και ένα στο ΠΛΥΦΑ το 2023, αλλά και εμφανίσεις σε άλλους χώρους και Φεστιβάλ. Ποιο είναι το feedback που έχετε λάβει από το κοινό, μέχρι στιγμής; Ποιες οι αντιδράσεις του;
Δ.Χ.: «Ομολογουμένως, συγκινητικές. Είναι από τις φορές που καταλαβαίνεις ότι το όλον λειτουργεί κι αυτό μόνο αυτονόητο δεν είναι. Ο κόσμος ταυτίζεται, συμπάσχει, σου σφίγγει το χέρι μετά την παράσταση και καταλαβαίνεις ότι το εννοεί. Για μένα είναι ένας προσωπικός θρίαμβος της Χριστίνας Μαξούρη. Αυτό που κάνει έχει μία τέλεια ισορροπία. Είναι τόσο απλή και τόσο θεατρική μαζί».
Χ.Μ.: «Έχουμε λάβει πολλή αγάπη και ζεστασιά. Ακούμε πανέμορφα λόγια και βλέπουμε ανθρώπους συγκινημένους και χαμογελαστούς, κατά τη διάρκεια και μετά την παράσταση. Είμαστε ευγνώμονες».
Μιλήστε μας για τους μουσικούς που παίζουν ζωντανά, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Δ.Χ.: «Όταν πας να στήσεις κάτι μουσικό, αν δεν έχεις σπουδαίους σολίστες είσαι καταδικασμένος. Στα “Τραγούδια της Σωτηρίας” έχουν παίξει μέχρι στιγμής ο Βασίλης Κορακάκης, ο Δημήτρης Κουφογιώργος, ο Θοδωρής Ξηντάρης, ο Αντώνης Ξηντάρης, ο Βασίλης Προδρόμου, ο Δημήτρης Κούστας, ο Ζαχαρίας Γερασκλής και ο Άγης Παπαναγιώτου. Είναι όλοι τους σπουδαίοι μουσικοί και κάποιοι εξ αυτών και τραγουδιστές. Και το κυριότερο τα καλύτερα παιδιά. Τους χρωστάμε πολλά».
Χ.Μ.: «Χωρίς τα συγκεκριμένα άτομα, η παράσταση δεν θα είχε την ταυτότητα που έχει αποκτήσει, γιατί εκτός από εξαιρετικοί μουσικοί, ευρύτατης παιδείας, όχι μόνο λαϊκής, είναι πάντα παρόντες, και υπερασπίζονται το κάθε τραγούδι από την αρχή, με όρεξη και αγάπη. Και το κυριότερο, όπως επισημαίνει και ο Δημήτρης, είναι παιδιά μαλάματα».
«Τα τραγούδια της Σωτηρίας» θα συνεχίσουν να παίζονται για χρόνια;
Δ.Χ.: «Μακάρι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μία παράσταση που έχει ημερομηνία λήξης. Αυτά τα τραγούδια είναι μέρος του DNA μας. Κι ύστερα, ό,τι αγαπάς και βλέπεις ότι έχει απήχηση δεν το αφήνεις. Προς το παρόν, πάντως, έχουμε τις παραστάσεις στο ΠΛΥΦΑ τις Πέμπτες του Μαρτίου και του Απριλίου».
Χ.Μ.: «Λέτε; Μακάρι. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να τα ακούσουν, εμείς θα είμαστε εδώ να τα τραγουδάμε».
Ταυτότητα της παράστασης
«Τα Τραγούδια της Σωτηρίας»
Τραγουδά η Χριστίνα Μαξούρη
Μουσικοί:
Δημήτρης Κουφογιώργος (μπουζούκι)
Ζαχαρίας Γερασκλής (μπουζούκι – φωνή)
Βασίλης Προδρόμου (κιθάρα-φωνή) στις 4 & 11/4 Άγης Παπαπαναγιώτου (κιθάρα)
Δημήτρης Κούστας (ακορντεόν)
Ιδέα: Δημήτρης Χαλιώτης
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης, Χριστίνα Μαξούρη
Επιμέλεια φωτισμών: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνογραφική επιμέλεια: Σωτήρης Μελανός
Ενδυματολογική επιμέλεια: Βάνα Γιαννούλα
Χτένισμα: Θωμάς Γαλαζούλας
Επιμέλεια μακιγιάζ: Άννα Μπαλτζή
Ηχολήπτης: Κωνσταντίνος Παπαδολούκας
Κατασκευή σκηνικού: Κωνσταντίνος Οικονομόπουλος
Φροντιστής: Κίμωνας Σοφικίτης
Φωτογραφίες: Μαρίλη Ζάρκου, Γιώργος Βάγγαλης (Aris Vedertsis)
Teaser videos: Στέφανος Κοσμίδης
Εκτέλεση παραγωγής: Έφη Κουφοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: ΠΛΥΦΑ
Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά
Από 7 Μαρτίου και κάθε Πέμπτη στις 9 μ.μ. (μέχρι 25 Απριλίου)
ΠΛΥΦΑ – Κορυτσάς 39, Βοτανικός
* Η παράσταση της 18ης Απριλίου δε θα πραγματοποιηθεί.
