© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
«Terror»· το συγκλονιστικό έργο του Γερμανού συγγραφέα Φέρντιναντ φον Σίραχ, έχοντας γνωρίσει τεράστια επιτυχία σε εβδομήντα και πλέον σκηνές στην Ευρώπη και την Αμερική, παρουσιάζεται για τρίτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου, μετάφραση Ευαγγελίας A. Νάνου και διασκευή Μιρέλλας Παπαοικονόμου στο Θέατρο Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη [Προφ. Δανιήλ 3, Κεραμεικός].
Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας – Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές, όμως, ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου. Επικαλείται την αριθμητική διαφορά.
Το έργο «Terror» είναι ένα δικαστικό δράμα, όπου οι θεατές ως ένορκοι καλούνται να κρίνουν, να αθωώσουν ή να καταδικάσουν τον Λαρς Κοχ για αυτή του την πράξη που είχε ως αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο 164 ανθρώπων.
Πρόεδρος της έδρας, ο Νίκος Ορφανός. Μιλήσαμε μαζί του.
Πού, πιστεύετε, οφείλεται η επιτυχία και η μεγάλη αποδοχή του «Terror» από κοινό;
«Κάτι αγγίζει αυτό το έργο από ό,τι φαίνεται, θέτει διλήμματα νομικής μεν φύσεως, που όμως γίνονται όλο και πιο επίκαιρα. Το θέμα της απονομής της δικαιοσύνης, το πόσο αυτή επηρεάζεται από το κοινό αίσθημα ή τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής, αλλά και το ζήτημα της ηθικής στάσης του καθενός και της καθεμιάς απέναντι στην τήρηση των νόμων, πιστεύω είναι θέματα πρώτης γραμμής πλέον. Πέρα από το ότι είναι ένα εξαιρετικά καλογραμμένο έργο».
Ένα σχόλιό σας για τη σκηνοθετική προσέγγιση του Γιώργου Οικονόμου;
«Ο Γιώργος Οικονόμου είναι ένας εξαιρετικός σκηνοθέτης, συνεργάζομαι πρώτη φορά μαζί του και θαύμασα τον ήρεμο και συγκροτημένο τρόπο με τον οποίο ανέδειξε τη στόχευση του έργου, αλλά και εκτίμησα τον σεβασμό με τον οποίο αντιμετώπισε τους ηθοποιούς και όλη την ομάδα. Συνεργαστήκαμε άριστα και πιστεύω ότι “έχτισε” μια εξαιρετική παράσταση».
Ερμηνεύετε τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου· πώς βιώνετε τον συγκεκριμένο ρόλο;
«Με μεγάλη αίσθηση σκηνικής ευθύνης. Αγαπώ ιδιαίτερα το θεατρικό είδος του δικαστικού δράματος, γιατί ξεφεύγει από τη συνήθη υπαρξιακή θεματολογία. Ο συγκεκριμένος ρόλος είναι γραμμένος με αδρά χαρακτηριστικά και πρέπει να ισορροπήσει ο ηθοποιός ανάμεσα στην ανάδειξη της ανθρώπινης διάστασης του προσώπου και στην τήρηση της δικαστικής αμεροληψίας, με όσο το δυνατόν πιο πειστικό τρόπο. Είναι ένας ρόλος υψηλής έντασης και ιδιαίτερης υποκριτικής δυσκολίας, δεδομένου ότι είναι καθηλωμένος την περισσότερη ώρα στη δικαστική του έδρα».
Πείτε μας κάποια λόγια από το κείμενο –όποια σας έρθουν πρώτα στον νου.
«“Εσείς είστε οι ένορκοι. Ο νόμος σάς δίνει τη δύναμη να αποφασίζετε για την τύχη άλλων ανθρώπων. Θέλω να σας ζητήσω να αναλάβετε με σοβαρότητα αυτήν την ευθύνη. Και προπάντων, μην ξεχνάτε, ότι μπροστά σας βρίσκεται ένας άνθρωπος που έχει τα ίδια όνειρα με εσάς, τις ίδιες ανάγκες και αναζητά όπως και εσείς την ευτυχία. Για αυτό παραμείνετε ανθρώπινοι στην κρίση σας”».
Πώς βλέπετε, μέχρι τώρα, να αντιδρά το αθηναϊκό κοινό;
«Με προσήλωση και σοβαρότητα. Στο τέλος δε, όπου οι θεατές ψηφίζουν για την τελική ετυμηγορία, οι συζητήσεις συνεχίζονται για ώρα μετά το τέλος της δίκης. Τα διλήμματα δεν σταματούν και η παράσταση δίνει πολλή τροφή για κουβέντα, αρκετή ώρα μετά το φινάλε».
Εσείς, μέσα σας έχετε καταλήξει κύριε Ορφανέ για τον αν θα κρίνατε τον σμηναγό Λαρς Κοχ αθώο ή ένοχο;
«Ναι, αλλά δεν θα σας πω για να μην επηρεάσω το σώμα των ενόρκων».
Να περάσουμε λίγο και στο Δη.Πε.Θε. Ρούμελης; Θα μας δώσετε μια εικόνα από την εμπειρία σας στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή;
«Η θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Δη.Πε.Θε. Ρούμελης είναι μια μεγάλη ευθύνη. Ακριβώς γιατί εμπεριέχει πολλές δυσκολίες, καθώς ο Οργανισμός βρίσκεται μακριά από το θεατρικό κέντρο της Αθήνας. Τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα είναι ένας θεσμός που συμπλήρωσε 40 χρόνια ζωής και έχει προσφέρει καταπληκτικά πράγματα στην πολιτιστική διάχυση στην περιφέρεια και στη δημιουργία πράξεων πολιτισμού υψηλού επιπέδου. Είναι αναπτυξιακοί Οργανισμοί και έτσι πρέπει να τους βλέπουμε. Ο δε καλλιτεχνικός τους διευθυντής είναι ένα πολυεργαλείο που εκτός από τη διεύθυνση του έμψυχου δυναμικού εκτελεί και πολλά άλλα καθήκοντα. Δυόμισι χρόνια τώρα που κατέχω αυτήν τη θέση, έχω καταφέρει να κερδίσω την εκτίμηση των συνεργατών και των εργαζομένων μας, αλλά και του κοινού της πόλης μας και γενικότερα της θεατρικής κοινότητας. Καταφέραμε πολλά σε σύντομο διάστημα και ο πήχης συνεχώς ανεβαίνει».
Βάσει της πλούσιας διαδρομή σας, θα αλλάζατε κάτι σε παρελθοντικές καλλιτεχνικές επιλογές σας;
«Θα ήθελα να είχα πει κάποια όχι, σε συνεργασίες από τις οποίες δεν αποκόμισα πολλά σε ουσιαστικό επίπεδο, αλλά η ανάγκη του βιοπορισμού δεν το επέτρεπε τη δεδομένη στιγμή. Άλλωστε, η τέχνη είναι ένα ταξίδι που οι σταθμοί του αξιολογούνται όχι μεμονωμένα, αλλά συγκριτικά με τη γενικότερη διαδρομή. Οπότε από αυτήν την οπτική, δεν θα άλλαζα πολλά, είμαι πολύ ευχαριστημένος με όσα έχω δώσει και έχω πάρει».
Κάτι που ετοιμάζετε ή έχετε κατά νου για το μέλλον;
«Ήδη σχεδιάζουμε τον εαρινό μας προγραμματισμό και, ταυτόχρονα, την καλοκαιρινή μας περιοδεία. Περισσότερα πολύ σύντομα».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η ευγένεια στην επαφή με τους ανθρώπους και η καλοσύνη».
Κάτι που τη χαλά;
«Η αγένεια και η υποκρισία».
Μια αγαπημένη συνήθεια;
«Να παίζω με το γιο μου και να φροντίζω τους γάτους μας».
Χαρακτηριστικά εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Την καλοσύνη, την ευγένεια, την καλλιέργεια, την ανθρωπιά».
Και κάποια που σας απωθούν;
«Η αγνωμοσύνη, η έλλειψη ήθους».
Κύριε Ορφανέ, να κλείσουμε με μια ευχή σας;
«Εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους να έχουν υγεία και να αντιμετωπίζουν κάθε δυσκολία με χαμόγελο. Γιατί μόνο με θετική διάθεση και σεβασμό στους άλλους ξεπερνάς κάθε δυσκολία».
Ταυτότητα Παράστασης
Διανομή: Πρόεδρος: Νίκος Ορφανός, Εισαγγελέας: Μαριάννα Πολυχρονίδη, Κατηγορούμενος: Γιώργος Σπάνιας, Συνήγορος: Γιάννης Στεφόπουλος, Μάρτυρας κατηγορίας: Φιόνα Γεωργιάδη, Μάρτυρας υπεράσπισης: Αντώνης Αντωνάκος
Μετάφραση: Ευαγγελία A. Νάνου
Διασκευή: Μιρέλλα Παπαοικονόμου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου
Σκηνικά: Χριστίνα Ντεκούλη
Κοστούμια: Νίκος Χαρλαύτης
Sound desing: Γιώργος Οικονόμου-Βασίλης Κορρές
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αντώνης Αντωνάκος
Φωτογραφίες: Νεκτάριος Κουρής
Visual identity: Saint of Athens
Παραγωγή: ART AND ETHER ΜΙΚΕ
