© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το πρωτότυπο νεοελληνικό έργο με τίτλο «Η playlist μιας faultless μητρότητας» της Ευαγγελίας Γατσωτή ανεβαίνει στο θέατρο Vault σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου και Έλενας Τυρέα, κι αντλεί την αρχική του έμπνευση από τη «Φθινοπωρινή Σονάτα» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν [Μελενίκου 26, Γκάζι].
Μετά από μεγάλη έρευνα, παρακολούθηση σύγχρονων ταινιών με ανάλογη θεματολογία, πρόβες και αυτοσχεδιασμούς, η συγγραφέας δημιούργησε ένα έργο με 4 ήρωες που ενώνονται με πολλαπλές σχέσεις εξάρτησης σε μια ιστορία όπου όλα είναι πιθανά και όλα ανατρέπονται.
Τι συμβαίνει όταν μια μητέρα, διάσημη Dj της underground Σκηνής των 80’s, είναι απορροφημένη από την καριέρα της και παραμελεί τις δυο κόρες της; Μια ιστορία που αποδεικνύει ότι η μητρικότητα δεν απορρέει πάντα από τη μητρότητα.
«H playlist μιας faultless μητρότητας»· πείτε μας λίγα λόγια για τον τίτλο της παράστασης και τα θέματα που αυτή αγγίζει.
«Η Ευαγγελία Γατσωτή, μια από τις πιο νέες, αν όχι η πιο νέα ηλικιακά συγγραφέας, πρότεινε αυτόν τον τίτλο για το πολύ σύγχρονο αυτό έργο, που αφορά στη σχέση της μητέρας με τις δυο κόρες της. Με βασικό ερώτημα τη διαφορά της μητρότητας από τη μητρικότητα, οι δυο κόρες προσπαθούν να διαχειριστούν τα τραύματα που τους έχει δημιουργήσει η απουσία της μητέρας τους, μιας γυναίκας που έβαλε πάνω απ’ όλα την καριέρα και τη ζωή της, ανίκανη να αποδεχτεί την ευθύνη δυο παιδιών στην εφηβεία. Η δε επιστροφή της μετά από χρόνια ανατρέπει τις ήδη πολύ ευαίσθητες ισορροπίες ανάμεσα στις δυο τους αλλά και σ’ ένα τρίτο πρόσωπο, που είναι ο σύζυγος της μιας εκ των δυο».
Μιλήστε μας για τη σύνδεση του έργου με τη «Φθινοπωρινή Σονάτα» του Μπέργκμαν – από την οποία είναι εμπνευσμένο. Και πού εστιάζει, κατά τη γνώμη σας, η δική του, νέα ματιά;
«Ο ρόλος της μάνας διατηρεί, θα έλεγα, μ’ έναν τρόπο τη σύνδεση με τη “Φθινοπωρινή Σονάτα”. Μόνο που εδώ έχουμε μια διάσημη dj της δεκαετίας του ’80. Είναι και ο ρόλος που απετέλεσε τον βασικό λόγο που ενεργοποίησε αυτή την καινούρια πρόταση. Και εστιάζει στην αντιστροφή των ρόλων. Στα παιδιά που γίνονται γονείς για τους γονείς τους, όταν οι δεύτεροι δεν είναι ικανοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους και παραμένουν οι ίδιοι παιδιά που δεν μεγάλωσαν ποτέ. Η νέα ματιά δίνει βάρος ακριβώς σ’ αυτό. Επίσης, αντιμετωπίζει τη μικρότερη κόρη, που έχει κινητική βλάβη, όχι μόνο ως ισότιμο μέλος της οικογένειας αλλά και σαν προσωπικότητα πολύ ολοκληρωμένη, ώριμη, υπεύθυνη, ανεξάρτητη».
Σκέψεις και συναισθήματα από την πρώτη επαφή σας με το κείμενο;
«Η πρώτη σκέψη ήταν ο καθοριστικός ρόλος της μητέρας. Παίζει τον πλέον σημαντικό ρόλο στη ζωή και τη διαμόρφωσή μας».
Μια περιγραφή σας για τη μητέρα του έργου;
«Μια γυναίκα που τόσο μπορούσε να δώσει. Ένα μεγάλο παιδί, που ήταν επικεντρωμένη στον δικό της κόσμο και στα ενδιαφέροντά της. Ζούσε την κάθε στιγμή της χωρίς να σκέφτεται το αύριο ή τις συνέπειες, χωρίς να λογοδοτεί και χωρίς ενοχές. Μεγαλωμένη σε μια δεκαετία που άρχισε να αμφισβητεί τα στερεότυπα, χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες».
Και μια για τις κόρες της;
«Δυο κορίτσια που αναγκάστηκαν πολύ νωρίς να διαχειριστούν μόνα τους τη ζωή και τα τραύματά τους. Είχαν μόνο η μια την άλλη. Δεμένες μεταξύ τους· αν και πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Η μεγάλη, έχει πολλά κοινά με τη μητέρα της. Καλλιτέχνης όπως και η μητέρα της, αρνείται να μεγαλώσει και δεν είναι σίγουρο ότι έχει συνειδητοποιήσει πόσο της μοιάζει. Το μόνο σταθερό και ευάλωτο σημείο της είναι η αγάπη της για τη μικρότερη αδελφή της».
Μετά από πολλά χρόνια, σας βλέπουμε και πάλι επί σκηνής. Πώς βιώνετε την επιστροφή στην υποκριτική και πώς συνδυάστηκε στην παρούσα παράσταση με τη σκηνοθεσία;
«Μια επιθυμία που προέκυψε για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς ήταν για να βιώσω και πάλι στην πράξη, αυτά που βλέπω “από κάτω”, από τη θέση της σκηνοθεσίας. Ήθελα να “εκτεθώ” και υποκριτικά, για να μπορέσω, ενδεχομένως, να γίνω καλύτερη και όταν σκηνοθετώ. Άλλωστε η δουλειά μας είναι μια διαρκής έκθεση και αναμέτρηση με τον εαυτό μας και τις τεχνικές, τις διαδρομές που διανύουμε κάθε φορά, με την ενασχόλησή μας μ’ αυτή την τέχνη. Στην παράσταση αυτή, τον σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η Έλενα Τυρέα, με την οποία συνυπογράφουμε τη σκηνοθεσία. Αν δεν ήταν η ματιά της, οι ιδέες της και κατεύθυνσή της, δεν ξέρω αν θα ένιωθα τόσο ασφαλής πάνω στη σκηνή. Δεν πιστεύω ότι είναι εύκολο να παίζει κανείς και να σκηνοθετεί ταυτόχρονα. Αν δεν έχει έναν άνθρωπο που εμπιστεύεται, μπορεί κάτι να μείνει πίσω».
Αυτή είναι μια χρονιά με μεγάλο αριθμό παραστάσεων. Τι πιστεύετε για τον τόσο αυξημένο αριθμό θεατρικής προσφοράς στην Αθήνα; Και με βάση ποια κριτήρια θα «συμβουλεύατε» έναν θεατή να επιλέξει μία παράσταση;
«Είναι πράγματι πολλές οι θεατρικές παραστάσεις φέτος. Αλλά όλοι όσοι ασχολούνται με τη θεατρική τέχνη, μόνο μέσα από την πράξη μπορούν να εκφραστούν. Βέβαια, αυτός ο πολύ μεγάλος αριθμός παραστάσεων, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να διεκδικήσει μεγάλο αριθμό θεατών. Και, μάλιστα, σε μια περίοδο δύσκολη οικονομικά. Ίσως το σημαντικότερο κριτήριο, διαφήμιση, κίνητρο είναι η από στόμα σε στόμα παρακίνηση να διαλέξει ο θεατής μια παράσταση. Αυτή η έκφραση: “Μην το χάσεις”».
Στιγμές και συνεργασίες που ξεχωρίζετε στη, μέχρι τώρα, θεατρική σας πορεία;
«Είναι τόσες πολλές, που σίγουρα κάποια θα αδικήσω. Γι’ αυτό θα πω απλώς, πόσο ευγνώμων είμαι που ήμουν πάντα εντός της τέχνης που λάτρεψα και που συνάντησα τόσους υπέροχους και αξιόλογους ανθρώπους. Μεγάλο δώρο!»
Μελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια;
«Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι άμεσο. Συζητήσεις και σκέψεις μόνο».
Κάτι που κρατάτε από τη χρονιά που έφυγε;
«Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά. Πολλά τα γεγονότα που μας σημάδεψαν και ενίσχυσαν την αγωνία μας. Πόλεμοι, παιδιά που πεθαίνουν, γυναικοκτονίες… Παρόλα αυτά, σε προσωπικό επίπεδο θα κρατήσω κάποιες πολύ ωραίες στιγμές που έζησα στο θέατρο, κάποιες υπέροχες συνεργασίες και βέβαια, φιλίες που δημιουργήθηκαν τη χρονιά αυτή».
Και μια ευχή σας για το 2024;
«Να σταματήσουν επιτέλους όλοι αυτοί οι παράλογοι πόλεμοι, να φροντίσουμε το κλίμα και το περιβάλλον ώστε να προσφέρουμε στα παιδιά έναν λίγο καλύτερο κόσμο, με σεβασμό και ευγένεια!»
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Ευαγγελία Γατσωτή
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου – Έλενα Τυρέα
Σκηνικά – Κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Μουσική Επιμέλεια –Musicediting: Χριστίνα Σιμιτζή
Χορογραφίες – κινησιολογία: Αναστασία Γεωργαλά
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάνθη Κολιάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη – Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Δαρμανής, Έλη Δρίβα, Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, Δήμητρα Σύρου
