Αρχαιολόγοι που πιστεύουν ότι εντόπισαν τα λείψανα ενός έμπιστου στρατηγού του Ναπολέοντα, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της γαλλικής εκστρατείας στη Ρωσία (του Πατριωτικού Πολέμου του 1812, όπως τον αποκαλούν οι Ρώσοι), ζήτησαν να γίνουν εξετάσεις DNA στη Γαλλία, ώστε να προσδιοριστεί με ακρίβεια η ταυτότητα του νεκρού.
Ο Σαρλ Ετιέν Γκουντέν ντε λα Σαρμπονιέρ τραυματίστηκε βαρύτατα από βλήμα κανονιού στις 19 Αυγούστου 1812 κατά τη διάρκεια της μάχης της Βαλουτίνα Γκόρα, σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων ανατολικά της πόλης Σμολένσκ. Του ακρωτηρίασαν το αριστερό πόδι και πέθανε τρεις ημέρες αργότερα, σε ηλικία 44 ετών. Ο τάφος του δεν βρέθηκε ποτέ.
Έπειτα από πολύμηνες έρευνες, η ομάδα των αρχαιολόγων που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Πιερ Μαλινόφκσι –προέδρου του Γαλλορωσικού Ιδρύματος Ιστορικών και Στρατιωτικών Πρωτοβουλιών, που πρόσκειται στην ακροδεξιά– ανακάλυψε, στις αρχές Ιουλίου, οστά που φέρουν ίχνη από τραύματα παρόμοια με εκείνα του στρατηγού Γκουντέν.
Για να ταυτοποιηθούν τα λείψανα θα πρέπει να γίνουν εξετάσεις DNA στη Γαλλία, είπε ο Μαλινόφσκι, στο περιθώριο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στην Ρωσική Εταιρεία Στρατιωτικής Ιστορίας, που συμμετέχει, επίσης, σε αυτές τις έρευνες.
«Τους ζήτησα, και δεν το αρνήθηκαν, να πάρουν DNA από το λείψανο, και να το στείλουν στη Γαλλία, στο Ιατροδικαστικό Ινστιτούτο της Μασσαλίας», είπε, εξηγώντας ότι το γενετικό υλικό μπορεί να συγκριθεί εκεί με εκείνο του αδελφού τού στρατηγού. «Για να επικυρωθεί, πρέπει να γίνει στη Γαλλία, όχι στη Ρωσία», συνέχισε, δηλώνοντας πάντως βέβαιος για το αποτέλεσμα, καθώς βάσει των μελετών που έχουν γίνει μέχρι τώρα, διευκρίνισε: «γνωρίζουμε με ακρίβεια τα τραύματα του στρατηγού, την ηλικία του, το ύψος του».
Ένας απόγονος του στρατηγού, ο Αλμπερίκ ντ’ Ορλεάν, που είχε προσκληθεί στη Μόσχα, δήλωσε επίσης πεπεισμένος ότι το λείψανο ανήκει στον Γκουντέν. «Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος θα διασκέδαζε αλλάζοντας το πτώμα, μιμούμενος τα τραύματα που υπέστη στη μάχη», είπε χαρακτηριστικά, εκφράζοντας την ελπίδα να επαναπατριστεί το λείψανο «με τις τιμές που του αξίζουν» και να ενταφιαστεί στο Μέγαρο των Απομάχων.
