Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, το οποίο έχει συμβάλλει στην καλλιτεχνική ζωή της χώρας και είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο ευρωπαϊκό Φεστιβάλ, μπαίνει στην τρίτη δεκαετία της λειτουργίας του, με παραστάσεις που εκπροσωπούν τρεις ηπείρους, την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία και με την ξεχωριστή παρουσία της εκρηκτικής χορεύτριας και χορογράφου Ντάντα Μασιλό στο ρόλο της Κάρμεν.
Το πρόγραμμα του 21ου Φεστιβάλ Χορού που διαρκεί από σήμερα έως τις 24 Ιουλίου, δίνει μεγαλύτερη έμφαση στους νέους καλλιτέχνες, που σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνουν τη σύγχρονη ματιά του. Οι ξένες παραστάσεις εκπροσωπούν τρεις διαφορετικές ηπείρους, την Ευρώπη (Ιγκόρ και Μορένο), την Αφρική (Ντάντα Μασιλό) και την Ασία (Ουέν-Τσι Σου), απ’ όπου δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να βλέπουμε δείγματα σύγχρονου χορού στην Ελλάδα. Δεν είναι βέβαια μόνο η καταγωγή των παραστάσεων που έπαιξε ρόλο στην επιλογή τους, αλλά και η σύγχρονη ματιά και ο ιδιαίτερος προβληματισμός των καλλιτεχνών.
Όσον αφορά στην ελληνική παραγωγή, στόχος του Φεστιβάλ είναι η ανάδειξη του ελληνικού σύγχρονου χορού, με τις ιδιαιτερότητες και τη δυναμική του, η προβολή των Ελλήνων χορογράφων και η δημιουργία ενός διαύλου επικοινωνίας της εγχώριας σκηνής με τη διεθνή. Οι τέσσερις Έλληνες δημιουργοί που φιλοξενούνται στο πρόγραμμα, η Λίντα Καπετανέα, η Μέντη Μέγα, η Μαριέλα Νέστορα και ο Ευριπίδης Λασκαρίδης, ο καθένας με το προσωπικό του στίγμα, διατυπώνουν τη δική τους καλλιτεχνική πρόταση στο πλαίσιο του σύγχρονου ελληνικού χορού.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν παράλληλες εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους της Καλαμάτας, ενώ η παλιά γνώριμή του Μαριέλα Νέστορα διερευνά την κίνηση, το χορό και την περφόρμανς στο δημόσιο χώρο, σε ένα χορογραφικό εργαστήρι με τίτλο 360o, και η Ισπανίδα Λάιντα Άλνταζ Αρριέττα διοργανώνει καθημερινά σεμινάρια χορού για επαγγελματίες και σπουδαστές.
Το πρόγραμμα με μια ματιά
Η εκρηκτική χορεύτρια και χορογράφος Ντάντα Μασιλό από τη Νότιο Αφρική προτείνει, μαζί με τους 13 χορευτές της ομάδας της The Dance Factory, μια «Κάρμεν» ιδωμένη για πρώτη φορά με τα μάτια μιας γυναίκας χορογράφου. Μια «Κάρμεν» ερωτική, προκλητική και παράλληλα ανεξάρτητη, εικονοκλαστική, πέρα από κάθε κλισέ (Κεντρική Αίθουσα Μεγάρου Χορού, 18 και 19 Ιουλίου).
Η Ουέν-Τσι Σου ανήκει σε μια νεότερη γενιά Ταϊβανών καλλιτεχνών. Βαθιά ποιητική, υπνωτιστικής ομορφιάς, η περφόρμανς «Off the map» δημιουργεί ένα χώρο ενατένισης. Σ’ ένα περιβάλλον που θυμίζει το άυλο φως της αυγής και κάθε τόσο μεταβάλλεται από ουρανό, σύννεφα, σε θάλασσα, νύχτα, το γυναικείο σώμα κινείται αργά, με ακρίβεια και σταθερότητα. H Ουέν-Τσι Σου εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (Στούντιο Μεγάρου Χορού, 17 και 18 Ιουλίου).
Οι Ιγκόρ Ουρζελάι και Μορένο Σολίνας ζουν στο Λονδίνο, όπου με όχημα την ομάδα τους δημιουργούν παραστάσεις με κέντρο το ανθρώπινο σώμα ως φορέα αλλαγών. Το «Idiot-Syncrasy» είναι ένα έξυπνο ανδρικό ντουέτο με θέμα την αφοσίωση και την επιμονή. Εμπνευσμένοι από την πολυφωνική μουσική της χώρας των Βάσκων και της Σαρδηνίας, οι δυο νέοι άνδρες εφαρμόζουν το μοντέλο αυτό της ταυτόχρονης εκτέλεσης της μουσικής στην κίνηση: οι δύο χορευτές είναι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης συγχρονισμένοι, αλλά ο καθένας τους χορεύει «σε άλλο τόνο». Η παράσταση «Idiot-Syncracy» έχει επιλεγεί από το διεθνές δίκτυο χορού «Aerowaves» (Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο, 18 και 19 Ιουλίου).
Πώς μπορεί κανείς να φανταστεί και να δημιουργήσει μια άλλη πραγματικότητα; Μπορεί κανείς να ξεφύγει από τη ρήση «αυτή η χώρα δεν θ’ αλλάξει ποτέ», που στοιχειώνει τη μεταπολιτευτική Ελλάδα; Πώς σχετίζεται ο προσωπικός μετασχηματισμός με τον κοινωνικό; Και τι ρόλο παίζει σε όλα αυτά η γλώσσα; Σε αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να δώσει απαντήσεις η Μέντη Μέγα, Αγγλοελληνίδα χορογράφος, με το «Transforming Me», ένα ποιητικό, στοχαστικό, ειλικρινές, όλο ζωντάνια σόλο, που ταλαντεύεται ανάμεσα στη δήλωση και την εξομολόγηση (Στούντιο Μεγάρου Χορού, 21 Ιουλίου).
Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι σκηνοθέτης, κινηματογραφιστής και περφόρμερ με μεγάλη πορεία. Στις θεατρικές του αναζητήσεις κυριαρχούν η γελοιότητα και η μεταμόρφωση. Εμβαθύνοντας σε αυτές, παρουσιάζει το «Relic», μια περφόρμανς πάνω στο παράδοξο και το ακατανόητο της πραγματικότητας (Στούντιο Μεγάρου Χορού, 23 Ιουλίου).
Το σόλο «W Memorabilia» (Phaedra’s Laboratory) της Λίντα Καπετανέα είναι μια σπουδή στη γυναικεία φύση. Μέσα στο εργαστήριό της, η Φαίδρα απεργάζεται το τραγικό της τέλος (Κεντρική Αίθουσα Μεγάρου Χορού, 24 Ιουλίου).
naftemporiki.gr
