Το γενικό πλαίσιο αρχών για τον νέο μουσειακό χώρο που θα δημιουργηθεί στη Δήλο μετά την εξεύρεση πόρων για τη σύνταξη της μελέτης του, όρισε πρόσφατα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ).
Σύμφωνα με τις προδιαγραφές αυτές, το μεγαλύτερο μέρος του νέου Μουσείου θα πρέπει να είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του υπόγειο ή υπόσκαφο και να ακολουθεί τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Επίσης, να είναι όσο το δυνατόν απομακρυσμένο από τη θάλασσα, έτσι ώστε να προστατεύονται καλύτερα τα αρχαία έργα, αλλά και τα νέα υλικά του και να μην χρειάζεται συχνά επισκευές.
Το μέγεθός του, τουλάχιστον 5.000 τ.μ., ορίστηκε να είναι τέτοιο για να καλύπτονται όλες οι σύγχρονες ανάγκες ενός Μουσείου, να μπορούν να εκτεθούν όσα έργα παρουσιάζονται σήμερα στο τωρινό Μουσείο, καθώς και οι αρχαιότητες που θα προέρχονται είτε από τις αποθήκες είτε από τον αρχαιολογικό χώρο του νησιού.
Όπως σημειώθηκε στο Συμβούλιο, τα χρήματα θα δώσει το International Foundation for Greece (που ιδρύθηκε στο Λονδίνο από τον Γιώργο και την Ασπασία Λεβέντη), καθώς το Ίδρυμα είχε προσφερθεί από το περασμένο καλοκαίρι να δωρίσει μια μελέτη στο ελληνικό κράτος και επιλέχθηκε η Δήλος ως η καλύτερη επιλογή.
Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1990
Η Δήλος, μια βραχονησίδα, μόλις 5 χμ. μήκους και 1300 μ. πλάτους, ήταν στην αρχαιότητα Ιερό νησί, επειδή εδώ γεννήθηκε ο Απόλλωνας και η Άρτεμις, δύο από τους πιο σημαντικούς θεούς του ελληνικού πανθέου. Βρίσκεται στην καρδιά του Αιγαίου, στο κέντρο των Κυκλάδων που σχηματίζουν κυκλικό χορό γύρω της – «εστία των νήσων» την ονομάζει ο Καλλίμαχος (3ος αι. π.Χ.), δηλαδή βωμό και κέντρο των νησιών.
Οι παλιότεροι κάτοικοι της Δήλου έκτισαν (γύρω στο 2.500 π.Χ.) τις ελλειψοειδείς καλύβες τους στην κορυφή του Κύνθου (113 μ. ύψος), από όπου, στις ταραγμένες και ανασφαλείς εκείνες εποχές, μπορούσαν εύκολα να εποπτεύουν και να ελέγχουν τη μικρή κοιλάδα και τη θάλασσα ολόγυρα. Το Απολλώνιο Ιερό, εδραιωμένο ήδη από τους Ομηρικούς χρόνους, έφθασε στη μεγαλύτερη ακμή του στη διάρκεια των αρχαϊκών (7ος – 6ος αι. π.Χ.) και κλασικών (5ος-4ος αι. π.Χ.) χρόνων. Έλληνες απ’ όλο τον τότε ελληνικό κόσμο συγκεντρώνονταν στο νησί για να λατρέψουν τον θεό του φωτός Απόλλωνα και την δίδυμη αδελφή του Άρτεμη, θεά της Σελήνης. H πόλη, που σήμερα αντικρίζει ο επισκέπτης, αναπτύχθηκε μέσα σε λίγες δεκαετίες μετά το 166 π.Χ., όταν οι Ρωμαίοι, που ρύθμιζαν πλέον τις τύχες του Αιγαίου, κήρυξαν ατέλεια για το λιμάνι της Δήλου. Το μικρό νησί πολύ σύντομα έγινε το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της οικουμένης.
Υπολογίζεται ότι στις αρχές του 1ου αι. π.Χ. σ’ αυτό το μικρό νησί, που δεν είναι παρά μια κουκίδα στο χάρτη της Μεσογείου, κατοικούσαν περίπου 30.000 άνθρωποι και ότι στα λιμάνια του ήταν δυνατόν να διακινηθούν κάθε χρόνο 750.000 τόνοι εμπορευμάτων. Ο πλούτος που συγκεντρώθηκε στο νησί και οι φιλικές σχέσεις των Δηλίων με τη Ρώμη ήταν η κύρια αιτία της καταστροφής. Η Δήλος καταστράφηκε και λεηλατήθηκε δυο φορές: το 88 π.Χ. από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη, που ήταν σε πόλεμο με τους Ρωμαίους, και το 69 π.Χ. από τους πειρατές του Αθηνόδωρου, σύμμαχου του Μιθριδάτη. Από τότε το νησί έπεσε σε παρακμή και σταδιακά εγκαταλείφθηκε. Οι ανασκαφές, που άρχισαν το 1872 και συνεχίζονται ακόμη, έχουν αποκαλύψει το Ιερό και ένα μεγάλο μέρος της κοσμοπολίτικης ελληνιστικής πόλης.
naftemporiki.gr
