Πόρτες δωματίων του θρυλικού «Chelsea Hotel», το οποίο υπήρξε το καταφύγιο γενεών καλλιτεχνών στη Νέα Υόρκη, θα βγουν στο σφυρί την Πέμπτη, αφότου διασώθηκαν από έναν άστεγο που εμπόδισε να πεταχτούν στα σκουπίδια.
Τζάνις Τζόπλιν, Λεόναρντ Κοέν, Τζίμι Χέντριξ, Μαρκ Τουέιν, Τζακ Κέρουακ, Μπομπ Μάρλεϊ, Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Τζόνι Μίτσελ, Μπέτι Ντέιβις, Μαντόνα, Μπομπ Ντίλαν, Άντι Γουόρχολ, είναι μερικά από τα ονόματα των διάσημων ενοίκων που είχαν κάνει το ξενοδοχείο σπίτι τους για μερικές ημέρες, εβδομάδες ή και χρόνια.
Ο Λέοναρντ Κοέν απαθανάτισε την ιστορία του 12ώροφου κτηρίου που βρίσκεται στην 23η οδό στο τραγούδι του «Chelsea Hotel No. 2». Το ξενοδοχείο άνοιξε το 1884 και έκλεισε το 2011 για ανακαίνιση η οποία ακόμη συνεχίζεται, καθώς μόνο η πρόσοψή του πρέπει να διατηρηθεί όπως ήταν όταν λειτούργησε για πρώτη φορά.
Ένας άσημος, ωστόσο, έφερε σήμερα το ξενοδοχείο στο προσκήνιο. Έχοντας ζήσει στο «Chelsea Hotel» από το 2002 έως το 2011 και αφότου πετάχτηκε έξω γιατί δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι του, ο γεννημένος στη Μασαχουσέτη Τζιμ Γεωργίου κατέφυγε τελικά στο απέναντι πεζοδρόμιο μαζί με τον σκύλο του Τέντι.
Από εκεί, το 2012, είδε εργάτες να ετοιμάζονται να πετάξουν τις παλιές πόρτες και παρενέβη για να διασώσει 55 με τη βοήθεια φίλων του, όπως αναφέρει ο Άρλαν Έτινγκερ, ο πρόεδρος του Οίκου «Guernsey» που οργανώνει τη δημοπρασία. «Όταν είστε στον δρόμο, μια πόρτα αποκτά ένα ολόκληρο νόημα, ένα σημαντικό νόημα. Είναι ο δρόμος προς την εστία που ένας άστεγος δεν έχει», υπογραμμίζει.
Ο 60χρονος Γεωργίου στη συνέχεια επισκεπτόταν μια γειτονική βιβλιοθήκη όπου πέρασε πολλές ώρες για να διαπιστώσει ποιοι είχαν διαμείνει στα δωμάτια που είχαν τις συγκεκριμένες πόρτες. Το δωμάτιο 105 για παράδειγμα ήταν αυτό της Έντι Σέντζκουικ, της μούσας του Άντι Γουόρχολ, της οποίας το τραγικό τέλος αφηγείται η ταινία «Factory Girl» (Γυναίκα είδωλο), που προβλήθηκε το 2006.
Ο Τζιμ Γεωργίου κατάφερε να συνδέσει 22 πόρτες με διάσημους ενοίκους και έλαβε τα εύσημα του Οίκου «Guernsey» πέρυσι, μετά την άρνηση διαφόρων Οίκων δημοπρασιών να αναλάβουν την πώλησή τους. Ο ίδιος, δάσκαλος πολεμικών τεχνών τότε, κρατούσε το Νο 225, μια παλιά σουίτα με μπάνιο στην οποία είχε μείνει ο Μπομπ Ντίλαν κατά τη δεύτερη περίοδο διαμονής του στο ξενοδοχείο, μεταξύ 1968 και 1972. Τώρα, πλέον, ο άνδρας αυτός δεν ζει στον δρόμο. Φιλοξενείται από φίλους αλλά παρά τα περιορισμένα οικονομικά του, αποφάσισε να δώσει τα μισά έσοδα από τη δημοπρασία στη μη κυβερνητική οργάνωση «City Harvest» που προσφέρει σίτιση σε άστεγους και άπορους Νεοϋορκέζους.
Ο Άρλαν Έτινγκερ δηλώνει ότι «όλες οι πόρτες θα πουληθούν με πιστοποιητικό γνησιότητας και με πληροφορίες για το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που διέμεναν στο δωμάτιο πίσω από τη συγκεκριμένη πόρτα. Η τιμή της καθεμιάς μπορεί να αγγίξει από 1.000 έως 50.000 δολάρια. Είναι παλιές πόρτες, διαλυμένες που δεν είναι πολύ όμορφες, αλλά έχουν απίστευτη σημασία. Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η αξία τους».
