Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Πρωταγωνίστρια σε μια ξεχωριστή παιδική παράσταση για όλες τις ηλικίες, γεμάτη μουσική και υπέροχα νοήματα, όπου ηθοποιοί και μάγοι χαρίζουν συγκίνηση και γέλιο, η ηθοποιός Βαλέρια Χριστοδουλίδου μάς μιλά για το έργο «Η Μάγια στην Ονειροχώρα».
Σε κείμενο των Σταύρου Στάγκου, Περσέα Αρκομάνη, Έρσης Νιαώτη και Κώστα Παντελιά και σκηνοθεσία του Σταύρου Στάγκου, το έργο παρουσιάζεται από τα Αθηναϊκά Θέατρα, στο θέατρο Πειραιώς 131, κάθε Κυριακή.
Κάνοντας, επί σκηνής, ένα ταξίδι σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο εκπλήξεις και υπερφυσικές δυνάμεις, η Βαλέρια Χριστοδουλίδου μιλά για την παράσταση και εκφράζει τις σκέψεις της για τη δύσκολη εποχή που ζούμε.
Ποια είναι η ιστορία της παράστασης;
Η Μάγια είναι ένα μικρό κορίτσι, που δεν ξέρει τι είναι ο φόβος, και αποφασίζει, για να το μάθει, να χαθεί μέσα στο “Μαγικό βιβλίο της Ονειροχώρας”, που έχει στο παιχνιδάδικό της η μυστηριώδης κυρία Βέρνον. Στην Ονειροχώρα, θα συναντήσει τον Σαμ, έναν φοβιτσιάρη και αστείο τυφλοπόντικα, που θα την αγαπήσει “με την πρώτη μυρωδιά” και θα γίνει ο βοηθός στο ταξίδι της.
Διασχίζοντας τις διαφορετικές χρωματιστές πόλεις της Ονειροχώρας και ψάχνοντας να μάθει τί είναι ο φόβος, η Μάγια θα συναντήσει βασιλιάδες, μουσικούς, ιερείς, γελωτοποιούς, αγγελιοφόρους και ρομπότ και θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τα προβλήματα, που τους προξενεί ο κακός μάγος Εφιάλτης. Με “όπλα” το παιχνίδι, το χιούμορ, την εμπιστοσύνη και τη φιλία, θα αντιμετωπίσει μαζί τους την απώλεια, την αποτυχία, την κοροϊδία και το άγχος, θα αναγνωρίσει την αγάπη και θα μάθει τον φόβο, αλλά και τη δύναμη της γνώσης. Ένα όνειρο που μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο της παιδικής ψυχής.
Μιλήστε μας για τον ρόλο που ερμηνεύετε.
Το ταξίδι της Μάγιας στις χρωματιστές πόλεις της Ονειροχώρας ξεκινά από την πολύχρωμη πόλη, όπου είναι το παιχνιδοπωλείο της κυρίας Βέρνον, η οποία είναι η βασίλισσα της Χρυσής Πόλης, της υπέρτατης Πόλης της Ονειροχώρας και φύλακας της Πύλης του Βιβλίου. Καθ’ όλη τη διάρκεια, παρακολουθεί, επεμβαίνει όπου πρέπει και προστατεύει τη Μάγια με τη μαγική της δύναμη, αλλά και με μία μητρική φροντίδα. Παράλληλα, παίζει και τον ρόλο της αφηγήτριας του παραμυθιού. Βέβαια, όταν τελείωσε η παράσταση, άκουσα κάποια παιδάκια, που περίμεναν έξω, για να μας μιλήσουν, να ρωτάνε: “Η νεράιδα πού είναι;”.
Είναι ένα έργο για παιδιά από 4 έως 94 ετών! Με ποια συναισθήματα και σκέψεις πιστεύετε πως φεύγουν, μετά την παράσταση, οι μικροί και οι μεγάλοι θεατές;
Μίλησα με ένα κορίτσι 10 ετών, τον 13άχρονο αδελφό της και τη μαμά τους. Και οι 3 τους μου είπαν ότι έφυγαν με μία χαρά και αισιοδοξία και εντυπωσιασμένοι από τα μαγικά που εμπεριέχονται στην παράσταση, από τους εκπληκτικούς μας μάγους, αλλά και από μας. Το αγόρι, επίσης, που συμμετέχει και σε μία θεατρική ομάδα, πρόσθεσε πως του άρεσε τόσο η σκηνοθεσία, όσο και οι ερμηνείες, ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα τους βασιλιάδες που ερμηνεύει ο Βαγγέλης Στρατηγάκος και το ρομπότ Ένιακ που ερμηνεύει ο Κώστας Παντελιάς. Τα καλύτερα είπε και για τη μουσική και τις χορογραφίες. Για τα κοστούμια, είπε πως φάνηκε ότι σχεδιάστηκαν με μεράκι και αγάπη. Δηλαδή, του άρεσαν όλα!
Δεν έμειναν προβληματισμένοι μετά το τέλος του έργου. Το κορίτσι, μόνο, αναφέρθηκε στον φόβο, που γνωρίζει, τελικά, η Μάγια σαν αναγκαία γνώση και ασπίδα προστασίας. Είπε πως όλα τα συναισθήματα, που παρουσιάζονται στο έργο, είναι απαραίτητα στη ζωή, και η μητέρα συμπλήρωσε: “εκτός από την απώλεια της ελπίδας που βιώνει στο μέσον του έργου η Μάγια, που, ευτυχώς, με τη δύναμη της αγάπης, εκτός από τον Eφιάλτη, νικάει και την απελπισία, που είναι κακός σύμβουλος, κι έτσι δεν το βάζει κάτω, συνεχίζει το ταξίδι της, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο κι εκτελώντας την αποστολή της με επιτυχία στην Πόλη της Γνώσης, είναι πλέον έτοιμη να προχωρήσει στο φως της ζωής.
Ποιες είναι οι «απαιτήσεις» του παιδικού κοινού; Θα το χαρακτηρίζατε δύσκολο;
Το παιδικό κοινό είναι πλέον εκπαιδευμένο. Στις τάξεις του δημοτικού, το μάθημα της θεατρικής αγωγής είναι πλέον μόνιμο. Επίσης, υπάρχουν σύλλογοι, που δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να εμπλακούν με το θέατρο, παίζοντας, γράφοντας, ακόμη και σκηνοθετώντας, κι έτσι αντιλαμβάνονται την αξία του. Έτσι, ως θεατές, έχουν υψηλές απαιτήσεις και εμπεριστατωμένη άποψη. Τα σχολεία πηγαίνουν τα παιδιά στο θέατρο ως βασική εκπαιδευτική δραστηριότητα κι έτσι δίνεται αυτή η δυνατότητα και σε εκείνα, που, για τους γονείς τους, κάτι τέτοιο, ίσως, να είναι πολυτέλεια αυτήν τη δύσκολη εποχή, να αποκτήσουν θεατρική παιδεία.
Το επίπεδο των παιδικών παραστάσεων είναι πλέον υψηλό. Ξέρω ενήλικες, που παρακολουθούν παιδικές παραστάσεις, ακόμη κι αν δεν έχουν παιδιά. Ο ηθοποιός, που ερμηνεύει έναν ρόλο σε παιδική παράσταση, πρέπει να έχει την ικανότητα να χορέψει, να τραγουδήσει, να μεταμορφωθεί και να ερμηνεύσει με την αλήθεια, που απαιτεί το παιδί από τους ήρωες ενός παραμυθιού. Έτσι, το παιδί δεν είναι δύσκολο να το μαγέψεις. Η δυσκολία βρίσκεται στο να μπορέσεις να κρατήσεις την προσοχή του, που, πολλές φορές, εξαρτάται από τη διάθεσή του τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά και τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού.
Είναι εφικτό για τους μεγάλους να κρατούν ζωντανό το παιδί μέσα τους;
Υποθέτω ότι μιλάμε για τη χαρά του παιδιού, γιατί, γενικότερα, όλο και κάποιο χαρακτηριστικό της παιδικής μας ηλικίας έχει ξεμείνει και, τις πιο πολλές φορές, μας μπλέκει ως ενήλικες. Άσε που, αν έχεις παιδιά και δεν εννοείς να μεγαλώσεις, μπλέκεις και το παιδί σου, που μπερδεύεται μη έχοντας πλάι του ένα πιο δυνατό στήριγμα να το οριοθετεί και να το συμβουλεύει.
Τώρα, αυτήν την “παιδική” χαρά ο καθένας μπορεί να την αντλήσει με ποικίλους τρόπους. Π.χ. όταν φροντίζει τον εαυτό του, είναι ειλικρινής μαζί του, δεν κλαίγεται όλη μέρα για αυτά που δεν έχει, αλλά νιώθει ευγνωμοσύνη για αυτά που έχει, ικανοποιεί υγιώς τις υγιείς ανάγκες του, μπορεί να κοιτάζεται στον καθρέφτη του κατάματα κ.λπ.
Εγώ τώρα, ενώ χρόνια παίζω στο θέατρο σε πιο σκοτεινές και καταγγελτικές παραστάσεις, είχα ανάγκη στη ζωή μου να παίξω σε κάτι πιο ανάλαφρο και αισιόδοξο. Ήρθε την κατάλληλη στιγμή η “Μάγια στην Ονειροχώρα”. Κι αμέσως, ακολούθησα την ανάγκη μου, ενώ δεν είχα σκοπό να παίξω σε παιδική παράσταση… και είμαι χαρούμενη! Βέβαια, εγώ είμαι κι από τις περιπτώσεις, που ακόμη χαίρομαι και εκπλήσσομαι με τα πυροτεχνήματα κάθε φορά, σαν να βλέπω πρώτη φορά στη ζωή μου, παρόλο που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κέρκυρα και τα βλέπω από όταν ήμουν τριών ετών. Αλλά δεν έχω παιδιά, οπότε μου επιτρέπεται ακόμα μια μικρή παράταση.
Μια σκέψη σας για τη δύσκολη εποχή που ζούμε;
Θέλει προσοχή. Οι δύσκολες καταστάσεις, συνήθως, ενισχύουν κατώτερα συναισθήματα, και το εσωτερικό μας σκοτάδι είναι πολύ πιο επικίνδυνο από οτιδήποτε άλλο. Όταν διανύουμε δύσκολες διαδρομές, η σκέψη μας πρέπει να στρέφεται προς το φως και το βλέμμα μας πέρα από τον μικρόκοσμο του εγώ μας. Ας κατέβουμε λίγο από το βάθρο μας κι ας αγκαλιάσουμε τον διπλανό μας με λιγότερη έπαρση και περισσότερο σεβασμό, γιατί, άλλωστε, όπως γράφω και σε ένα τραγούδι μου, πιστεύω πως: “Δεν είμαστε ό,τι φαινόμαστε, είμαστε μόνο ψυχές που συναντιόμαστε… ταξιδευτές στον χρόνο”. Με εμπιστοσύνη στη ζωή, λοιπόν, και αγάπη, όπως η “Μάγια στην Ονειροχώρα”, μπορούμε να αποδυναμώσουμε και να νικήσουμε τον όποιο Εφιάλτη μάς εμπαίζει.
Και μια ευχή σας για το μέλλον;
Θα χρησιμοποιήσω πάλι έναν στίχο από τα τραγούδια μου: “Να ανακαλύπτουμε διαρκώς τον εαυτό μας και τους τρόπους, μήπως φτιάξουμε τον κόσμο μας με λίγο πιο όμορφους ανθρώπους”.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Σταύρος Στάγκος, Περσέας Αρκομάνης, Έρση Νιαώτη, Κώστας Παντελιάς, σκηνοθεσία: Σταύρος Στάγκος, σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης, κοστούμια: Βασιλική Σύρμα, χορογράφος: Στέλλα Κρούσκα, μουσική: Μαρίνα Χρονοπούλου, φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, magicconsultants: Περσέας Αρκομάνης, Costa Funtastico, βοηθός σκηνοθέτη: Έρση Νιαώτη, βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Παπαδοπούλου, παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα Α.Ε.. Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Βαγγέλης Αμπατζής, Άρτεμις Γρύμπλα, Βαγγέλης Στρατηγάκος, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, και οι μάγοι: Περσέας Αρκομάνης, Costa Funtastico.
Πληροφορίες
Θέατρο Πειραιώς 131: Πειραιώς 131 – Γκάζι, τηλ.: 210 3450922. Κυριακή: 12. Κρατήσεις – αγορά εισιτηρίων: τηλεφωνικά: 211 1000365, ηλεκτρονικά: ticket365.gr.
