Αποτυπώνοντας την εσωτερική ανάγκη του εικαστικού Γιώργου Γουναρόπουλου (1889 – 1977) για τη διατύπωση μιας νέας ζωγραφικής άποψης, η έκθεση «Ο Γιώργος Γουναρόπουλος και η ποιητική του Συμβολισμού. Ζωγραφική 1912 – 1976» εγκαινιάζεται στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη, σήμερα, Τετάρτη 9 Μαρτίου, στις 8 το βράδυ.
«Σκοπός μου είναι η λύτρωση του ανθρώπου»
Σε επιμέλεια του διευθυντή εικαστικού προγράμματος του Ιδρύματος, Τάκη Μαυρωτά, η έκθεση περιλαμβάνει περισσότερα από 80 αντιπροσωπευτικά έργα της πορείας τού μεγάλου εκφραστή της γενιάς του ’30, Γιώργου Γουναρόπουλου, τα οποία αποκαλύπτουν το προσωπικό ύφος της καλλιτεχνικής του διαδρομής, από την εποχή της διαμονής του στο Παρίσι (1919 – 1930), έως την πολύχρονη διαμονή του στην Αθήνα, επιβεβαιώνοντας τον στοχασμό του: «Σκοπός μου είναι η λύτρωση του ανθρώπου, μέσω της ζωγραφικής και όχι μέσω των θεμάτων. Κυκλοφορώ μέσα σε φως τριών διαστάσεων. Τη ζωγραφική μου την κλείνω μέσα σε μια διάφανη σφαίρα, για να αισθάνεται καλύτερα ο θεατής την κοσμογονική προέλευση αυτής της ζωγραφικής ουσίας».
«Κατακτώντας μια μυστηριακή ατμόσφαιρα»
Στον ομότιτλο κατάλογο της έκθεσης, ο Τάκης Μαυρωτάς σημειώνει: «Η καθοριστική διαμόρφωση της μορφοπλαστικής έκφρασης του Γουναρόπουλου, ο τρόπος σχεδιασμού και ανάλυσης της φόρμας, ο αισθητισμός και ο συμβολισμός, η εσωτερική συνθετική δομή και η ρυθμική γραμμή, η χρήση, κυρίως, μη νατουραλιστικών χρωμάτων και οι λιτές – απλοποιημένες φόρμες αποκαλύπτουν την εσωτερική του ανάγκη για τη διατύπωση μιας νέας ζωγραφικής άποψης. Η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από το “μέτρο” της προσωπικής του πρότασης, που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την ύπαρξη του κόσμου, του μύθου και της ιστορίας.
Ο Γουναρόπουλος έζησε ανάμεσα στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και γνώρισε τις τεράστιες γεωπολιτικές αλλαγές, οι οποίες ακολούθησαν, κάνοντας τον χαρακτήρα των ανθρώπων περισσότερο ριζοσπαστικό και, συνάμα, βαθύτερα ρεαλιστικό.
Επίμονα, αναζήτησε μια αδιαίρετη σχέση με την πραγματικότητα και την τέχνη, ιδιαίτερα δε με το λογοτεχνικό κίνημα του συμβολισμού, που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ως αντίδραση στον ρεαλισμό, κατά τον οποίο ο λογοτέχνης ή ο καλλιτέχνης ερμηνεύει διαισθητικά τον κόσμο ως σύνολο συμβόλων και αναζητεί την έκφραση ή την πρόκληση συναισθημάτων και ιδεών μέσω της χρήσεως συμβολικής γλώσσας, φαντασίας, χρωμάτων κλπ (Γ. Μπαμπινιώτης Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, εκ. Κέντρο Λεξικολογίας).
Μελέτησε με προσοχή το έργο των συμβολιστών ζωγράφων Puvis de Chavannes, Alphonse Osbert, Odilon Redon και Gustave Moreau μεταξύ των άλλων, καταφέρνοντας με αμεσότητα να εκφράζει την εσωτερική του παρόρμηση, παραμένοντας ένας “κλασικιστής” στην απόδοση του ποιητικού ζωγραφικού του οράματος.
Ο Γουναρόπουλος, με το πολυεπίπεδο ζωγραφικό του έργο, της περιόδου 1912 έως 1976, για το οποίο τιμήθηκε, το 1958, με το διεθνές βραβείο Guggenheim, στερέωσε μια θεματολογία κυρίως κοσμική, κατακτώντας μια μυστηριακή ατμόσφαιρα, όπου αναδύονται συναισθήματα και συγκινήσεις, όνειρα και επιθυμίες.
Η γραμμή του, έχεις την αίσθηση ότι κυλάει αέναα και το χρώμα του, με τη λυρική μελωδική έκφραση του φωτός, στερεώνει τη διαυγή αισθαντική του ατμόσφαιρα. Έτσι, κάθε του πίνακας εκφράζει τη σύνοψη μιας έντονης ζωγραφικής και το συνολικό του έργο, το αναλλοίωτο μορφοπλαστικό του ύφος στο πέρασμα του χρόνου».
Πληροφορίες
Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη: Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1 – Αθήνα, τηλ.: 210 3611206. Διάρκεια έκθεσης: 9 Μαρτίου – 13 Μαΐου. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: 10:00 – 18:00, Πέμπτη: 10:00 – 20:00.
