Η ανατολίτισσα γειτόνισσα δεν ξεχωρίζει μόνο για το κεμπάπ και τους αμανέδες. Μαζί με την παράδοσή της, τις προσευχές, τα τζαμιά και τον kofte, ενδείκνυται για αποδράσεις με επίκεντρο τη μόδα και τα ψώνια, για high-end κουζίνα και για τον πλούσιο πολιτισμό της, που εκφράζεται με πιο γυαλιστερό περιτύλιγμα στο νέο Πολιτιστικό Κέντρο Ataturk. Εμείς την επισκεφτήκαμε για 3 ημέρες, μπλέκοντας περίτεχνα το παρελθόν με το μέλλον, την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό, τη μυρωδιά της Ευρώπης με την αύρα της Ασίας.
Ο ορίζοντας με τους μιναρέδες να προεξέχουν «τρυπώντας» τον ουρανό είναι το πιο χαρακτηριστικό και όμορφο θέαμα της Κωνσταντινούπολης όταν τη χαζεύεις από μακριά. Είναι το σήμα κατατεθέν της, μαζί με τις προσευχές που ακούγονται από τα μεγάφωνα και τη μυρωδιά από τα μπαχάρια της πολίτικης κουζίνας. Αυτή η σύνδεση με παραδόσεις που αφήνουν την Ανατολή να κυριαρχεί, παραχωρώντας ωστόσο όλο και περισσότερο χώρο στη Δύση, είναι που κάνει ένα ταξίδι στην Πόλη μοναδικό, με το δικό του άρωμα και με μια «επίγευση» που διαφέρει από αυτή που έχουμε μετά τα ταξίδια σε άλλες μεγάλες πόλεις του εξωτερικού. Σε αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών και ηπείρων, βρεθήκαμε για 3 ημέρες, διαπιστώνοντας ότι η Κωνσταντινούπολη που είχαμε γνωρίσει πριν πάνω από μια δεκαετία, αλλάζει, προσαρμόζεται, εκσυγχρονίζεται, διατηρώντας μέχρι στιγμής τον παραδοσιακό της πυρήνα, που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αλλοιωθεί.
