Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
Οι οφειλέτες της εφορίας ανέρχονται στα 4,2 εκατομμύρια άτομα. Εξ αυτών, περίπου 1,8 εκατομμύριo χρωστούν περισσότερα από 500 ευρώ, ενώ περίπου 1,2 εκατομμύριo έχουν ήδη υποστεί δέσμευση του τραπεζικού τους λογαριασμού με αποτέλεσμα ουσιαστικά να έχουν τεθεί εκτός «επίσημης αγοράς». Με ιδιαίτερη έκπληξη όλοι αυτοί οι οφειλέτες -πρακτικά πάνω από το 55%-60% του ενήλικου πληθυσμού της χώρας- άκουσαν την προηγούμενη εβδομάδα κυβερνητικό αξιωματούχο να λέει ότι η «κυβέρνηση δεν έχει θέσει επισήμως θέμα νέας ρύθμισης ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία σε 120 δόσεις». Είναι μια τοποθέτηση που μπορεί κάποιος να τη διαβάσει όπως θέλει:
1. Μπορεί να υποθέσει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει θέσει επισήμως το θέμα της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών στην εφορία τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά θα το κάνει αργότερα, είτε οι λόγοι της αναβολής είναι ουσιαστικοί είτε είναι καθαρά πολιτικοί και επικοινωνιακοί.
2. Μπορεί να συμπεράνει ότι παρασκηνιακά το θέμα συζητήθηκε με τους θεσμούς και ότι πέσαμε σε τοίχο, καθώς είναι γνωστή η άποψη των θεσμών (αλλά και οι ευρωπαϊκές οδηγίες), σύμφωνα με τις οποίες δεν πρέπει να δίδεται δυνατότητα ρύθμισης οφειλών χωρίς κριτήρια σε όσους βαρύνονται με ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις.
3. Μπορεί να καταλήξει ακόμη και στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ρύθμιση 120 δόσεων, αλλά μια άλλου τύπου ρύθμιση, ενδεχομένως με συγκεκριμένα κριτήρια και με λιγότερες δόσεις.
Όλα αυτά είναι σενάρια και θα παραμείνουν σενάρια όσο η κυβέρνηση επιλέγει να κρατά κλειστά τα χαρτιά της. Είναι όμως γεγονός ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν προσφέρεται για γρίφους και χρησμούς. Η χώρα προσπαθεί να γυρίσει σελίδα και το θέμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατάλοιπα της πολυετούς οικονομικής κρίσης. Τι νόημα έχει να δεσμεύεις άδειους τραπεζικούς λογαριασμούς και να ωθείς έναν οφειλέτη να κάνει τις όποιες συναλλαγές του με «μαύρα»; Τι νόημα έχει να προσφέρεις δυνατότητα ρύθμισης σε 12 δόσεις σε έναν οφειλέτη που γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει; Και σε τελική ανάλυση, τι νόημα έχει να συντηρείς έναν κατάλογο με χρέη 110 δισ. ευρώ (ή κοντά στα 180 δισ. ευρώ αν προστεθούν και οι προσαυξήσεις) όταν γνωρίζεις ότι αυτά τα χρήματα δεν μπορούν να εισπραχθούν;
Οι οφειλέτες δεν είναι όλοι μπαταχτσήδες, ούτε στρατηγικοί κακοπληρωτές. Η πολυετής κρίση και οι ασύλληπτοι φορολογικοί συντελεστές γέννησαν ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις που έγιναν ένα από τα μεγαλύτερα βαρίδια και ταυτόχρονα εμπόδια για την ανάκαμψη της οικονομίας. Η κυβέρνηση οφείλει να παρουσιάσει άμεσα μια ρεαλιστική λύση. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για να αντιμετωπίζεται με μισές κουβέντες.
