Skip to main content

Οι αχινοί ως «όπλο» ενάντια στην κλιματική αλλαγή

Η φυσική ιδιότητα των αχινών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στην ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού συστήματος δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα, πιστεύουν επιστήμονες.

Τα μικρά θαλάσσια ζώα χρησιμοποιούν ιόντα νικελίου για να απορροφήσουν διοξείδιο του άνθρακα από τον ωκεανό και να το μετατρέψουν σε κέλυφος. Οι ερευνητές από το βρετανικό πανεπιστήμιο του Νιούκασλ μιμήθηκαν τη μέθοδο αυτή και ανέπτυξαν μια τεχνική μετατροπής του CO2 σε ανθρακικό ασβέστιο – φυσική κιμωλία.

Στο επίκεντρο της μελέτης βρέθηκαν οι προνύμφες των θαλάσσιων αχινών, στον εξωσκελετό των οποίων οι επιστήμονες εντόπισαν υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου. Είδαν ότι, προσθέτοντας νανοσωματίδιά του σε διάλυμα διοξειδίου του άνθρακα στο νερό, το νικέλιο απομάκρυνε πλήρως το CO2.

«Πρόκειται για ένα απλό σύστημα: διοχετεύουμε CO2 σε νερό με νανοσωματίδια νικελίου και παγιδεύουμε πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ όσο θα παγιδεύαμε υπό άλλες συνθήκες», εξήγησε μιλώντας στο BBC η Δρ. Λίντιγια Σίλερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. «Έπειτα το μετατρέπουμε εύκολα σε ανθρακικό ασβέστιο».

Εκτιμούν ότι η εφαρμογή της τεχνικής τους σε μεγαλύτερη κλίμακα θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που παράγονται από εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής. Τα αέρια από τις υψικαμίνους θα μπορούσαν να διοχετεύονται σε δεξαμενές νερού με νανοσωματίδια νικελίου.

Το CO2 στον καπνό θα αντιδρούσε με το νικέλιο σχηματίζοντας ανθρακικό ασβέστιο. Στη συνέχεια, η στέρεη κιμωλία θα κατακαθόταν στη βάση της δεξαμενής, απ’ όπου θα μπορούσε να συλλεχθεί και να χρησιμοποιηθεί για βιομηχανικούς σκοπούς, όπως την παρασκευή τσιμέντου.

Κάθε χρόνο εκέμπουμε κατά μέσο όρο 33,4 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Σχεδόν η μισή ποσότητα παραμένει στην ατμόσφαιρα.

Πιλοτικές μελέτες πάνω σε συστήματα δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα (CCS) προτείνουν την απομάκρυνση του CO2 από την ατμόσφαιρα και τη διοχέτευσή του σε υπόγειες εγκαταστάσεις, όμως εκτός από το τεράστιο κόστος, εγείρονται ερωτηματικά γύρω από την ασφάλεια τέτοιων συστημάτων μακροπρόθεσμα.