Η κυβέρνηση δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο για να αλλάξει θετικά την κοινωνία και, εάν αυτό δεν μπορούμε να το πετύχουμε, το καλύτερο που θα έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κυβερνητική σκυτάλη, δηλώνει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή της Κυριακής.
«Μπορούμε, όμως, να πετύχουμε και θα πετύχουμε», τονίζει κατηγορηματικά ο υπουργός και επικεφαλής της Αριστερή Πλατφόρμας εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
«Δεν υπάρχει κάτι πιο ξένο και αποτροπιαστικό για μένα από το δόγμα : η εξουσία για την εξουσία», απαντά ο κ. Λαφαζάνης, ερωτηθείς εάν σε έναν επώδυνο συμβιβασμό θα μετριάσει τη στάση του, γιατί ο ίδιος και η Αριστερή Πλατφόρμα θα προτιμήσουν την παραμονή στους κυβερνητικούς θώκους.
Αποκλείει παράλληλα το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, να εγκαταλείψει τις αρχές, τις αξίες και τις δεσμεύσεις του, στο όνομα μιας κυνικής, προσωρινής και αμφίβολης παραμονής στην κυβέρνηση.
«Δεν θεωρώ ότι η Κυβέρνηση σκοπεύει να ξεπεράσει κάποια κρίσιμα όρια συμβιβασμού, γιατί όλοι γνωρίζουμε πως σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα καταρρεύσει μόνο η ίδια, αλλά θα μιλάμε και για την “τελική λύση” στον τόπο», προσθέτει ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
Επισημαίνει δε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται απλώς κάποιες «κόκκινες γραμμές» που να διασώζουν ορισμένα κρίσιμα κεκτημένα, αλλά απαιτείται επειγόντως ένα θετικό και πολύ συνεκτικό προοδευτικό «πρόγραμμα-πακέτο», το οποίο να δίνει προτεραιότητα στην απομείωση του χρέους, στην παροχή ισχυρής ρευστότητας για την οικονομία και στην ανάπτυξη με παραγωγικό προσανατολισμό.
Σε ερώτηση εάν ο ίδιος πιστεύει στην προοπτική της χώρας εκτός Ευρωζώνης και με δικό της νόμισμα, απαντά ότι τα μόνα δόγματα που οφείλουν να προσδιορίζουν τις αποφάσεις και τις επιλογές μας είναι η εθνική αξιοπρέπεια, το δημόσιο συμφέρον και η ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο κ. Λαφαζάνης ξεκαθαρίζει τέλος ότι τα εντατικά «ανοίγματα» που πραγματοποιεί η κυβέρνηση προς Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία και πολλές άλλες χώρες, δεν αφορούν στην αποκόμιση πιστώσεων για την αποπληρωμή δόσεων στους δανειστές, αλλά συνδέονται με την προσπάθεια να εξευρεθούν συνέργειες που θα αξιοποιηθούν σε αναπτυξιακή κατεύθυνση για τη χώρα και με την ανάγκη να διαμορφώσει η Ελλάδα μια νέα «ανεξάρτητη πολιτική και αναπτυξιακή πορεία», πέρα και έξω από το δόγμα της «ευρωατλαντικής υποτέλειας».
