Το κύμα των «λαϊκιστικών κομμάτων» στην Ευρώπη υποχωρεί και δεν δείχνει να ενισχύεται περαιτέρω, σημειώνει ο Τόνι Μπάρμπερ, σε άρθρο – ανάλυσή του στους Financial Times, τονίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «αμαυρώνει τη γοητεία του αριστερού λαϊκισμού».
Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι οι φόβοι οι οποίοι εκφράζονταν για ανατροπή του πολιτικού χάρτη στην Ευρώπη από τα «αντιθεσμικά» κόμματα της ευρωσκεπτικιστικής ή και Άκρας Δεξιάς και Αριστεράς δεν φαίνεται να επιβεβαιώνονται.
Το Κέντρο, σαν Κεντροαριστερά και Κεντροδεξιά, μπορεί να κρατήσει, συμπεραίνει ο Τ. Μπάρμπερ, υπογραμμίζοντας τα εσωτερικά προβλήματα της δεξιάς ευρωσκεπτικιστικής Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), μετά την παραίτηση του ιδρυτικού της στελέχους, Χανς Όλαφ Χένκελ, από την ηγεσία της.
Την ίδια τύχη φαίνεται να μοιράζεται, σύμφωνα με το άρθρο, το αντι-ισλαμικό κίνημα Pegida, μετά τις αποκαλύψεις για τις φιλοναζιστικές καταβολές ηγετικού του στελέχους.
Το αντιθεσμικό Κίνημα Πέντε Αστέρια του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία έχει ήδη χάσει 35 από τους 163 βουλευτές και γερουσιαστές του, λόγω και της ιδιόρρυθμης συμπεριφοράς του ηγέτη του, ενώ ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι κερδίζει «πόντους».
Αναφορά γίνεται και στο «αριστερό λαϊκιστικό» Podemos της Ισπανίας, το οποίο βρίσκεται «σε άμυνα», καθώς προσπαθεί να αποσυνδεθεί από την «απερισκεψία» του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το κεντρώο, φιλελεύθερο κίνημα πολιτών Ciudadanos «μαζεύει» πλέον πολλές ψήφους διαμαρτυρίας.
Το δεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Φινλανδών έχει αναγκαστεί να περιορίσει τη ρητορική του, καθώς ετοιμάζεται να εισέλθει σε κυβέρνηση συνεργασίας, ενώ το επίσης δεξιό λαϊκιστικό UKIP θα λάβει λίγες έδρες στις εκλογές της 7ης Μαΐου στη Μεγάλη Βρετανία. «Το μεγάλο στοίχημα θα είναι οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία το 2017, όπου το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν θα επιχειρήσει να ταπεινώσει το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς», σημειώνεται στο άρθρο των FT.
Την ώρα, ωστόσο, προσθέτει ο Τ. Μπάρμπερ, που ο ΣΥΡΙΖΑ αμαυρώνει τη γοητεία του αριστερού λαϊκισμού, τα δεξιά λαϊκιστικά κόμματα έχουν πετύχει μέρος των στόχων τους, με βασικότερους τον σκληρότερο τόνο στη συζήτηση για το μεταναστευτικό και την ενίσχυση των θεωριών περί «ισχυρής εθνικής ταυτότητας» και μειωμένης αλληλοβοήθειας εντός της Ευρωζώνης των 19.
«Από αυτές τις εξελίξεις χαμένη θα είναι η ευρωπαϊκή δημοκρατία και η κοινωνική ειρήνη», καταλήγει.
