Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 858 έως το 867 και από το 877 έως το 886 διετέλεσε ο Μέγας Φώτιος (ή Άγιος Φώτιος), μια από τις σημαντικότερες μορφές της ιστορίας του Βυζαντίου, καθώς διακρίθηκε για την πολυμάθεια, τη μόρφωση και την αγιότητα του βίου του – η μνήμη του τιμάται στις 6 Φεβρουαρίου.
Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια, αλλά δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία γέννησής του, η οποία τοποθετείται ανάμεσα στο 800-820. Πατέρας του ήταν ο Άγιος Σέργιος και μητέρα του η Ειρήνη, οι οποίοι καταδιώχθηκαν από τον εικονομάχο Αυτοκράτορα Θεόφιλο. Θείος του (από την πλευρά του πατέρα του) ήταν ο Πατριάρχης Ταράσιος που διαπομπεύθηκε στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης δέσμιος από το λαιμό, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε με την οικογένειά του σε τόπο άνυδρο όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως ομολογητής.
Ο Φώτιος ανήλθε σε ανώτατα αυλικά αξιώματα (πρωτοασηκρήτης και πρωτοσπαθάριος) και το 858, επί Μιχαήλ Γ΄, έγινε Πατριάρχης περνώντας σε μηδενικό χρονικό διάστημα από όλους τους βαθμούς της ιεροσύνης. Αντικατέστησε τον Πατριάρχη Ιγνάτιο, ο οποίος είχε απομακρυνθεί βιαίως από το θρόνο – προτού ακόμα προλάβει να παγιώσει τη θέση του, επήλθε ρήξη από τους «Ιγνατιανούς».
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews.gr
