Εκτελώντας συνολικά 16 πολιτικές ενέργειες, με τις αντίστοιχες νομοθετικές υποενότητες, ο υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννης Βρούτσης βρίσκεται στην πρώτη θέση σχετικής κατάταξης του Παρατηρητηρίου Μεταρρυθμίσεων 2010 – 2014, στο πλαίσιο του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής και Δημόσιας Διακυβέρνησης, που υπάγεται στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο.
Ο αναπλ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά Χρήστος Αλεξάκης, εξετάζοντας το πολιτικό έργο στον κλάδο «εργασιακά και ασφάλιση», συμπεραίνει ότι μετά τον κ. Βρούτση ακολουθούν οι Ανδρέας Λοβέρδος (11), Κυριάκος Μητσοτάκης (10), Ευάγγελος Βενιζέλος (7), Γιάννης Στουρνάρας (6), Λούκα Κατσέλη (6).
«Στα πρώτα δύο έτη παρατηρείται μία σταθερότητα, η οποία διακόπτεται από καθοδική τάση το έτος 2012. Στη συνέχεια, το 2013 παρουσιάζεται μία έντονη αύξηση της δραστηριότητας, ενώ για το 2014 -το οποίο ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί- τα επίπεδα της πολιτικής δραστηριότητας φαίνονται ιδιαίτερα ικανοποιητικά», σύμφωνα με τις παρατηρήσεις της μελέτης.
Αναφέρεται δε ότι τα περισσότερα ποσά μεταρρυθμιστικής δραστηριότητας έχουν γίνει πράξη μέσω νόμων / 44, υπουργικών αποφάσεων / 37 και εγκυκλίων / 30 (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου / 3).
Ως προς τα «ανοιχτά επαγγέλματα», οι περισσότερες παρεμβάσεις έγιναν από τον Γιάννη Στουρνάρα (3). Ακολουθούν οι Δημήτρης Ρέππας (2), Ευάγγελος Βενιζέλος (2) και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (2). «Από το 2010 έως το 2012 αυξήθηκε η πολιτική δραστηριότητα, ενώ στη συνέχεια παρουσιάστηκαν πτωτικές τάσεις», παρατηρεί ο καθηγητής Αλεξάκης.
Για τον όρο Μεταρρύθμιση (Reform) χρησιμοποιήθηκε ο ορισμός του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), ενώ για την έννοια των Διαρθρωτικών Αλλαγών (Structural Change), χρησιμοποιήθηκε ο ορισμός του Economist.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το περίγραμμα της μελέτης, μεταρρύθμιση είναι η διαδικασία κατά την οποία πραγματοποιούνται αλλαγές στους επίσημους κανόνες που περιλαμβάνουν Νόμους, Ρυθμίσεις και Θεσμούς, με σκοπό τη διόρθωση ενός προβλήματος ή την επίτευξη ενός στόχου όπως η ανάπτυξη, η προστασία του περιβάλλοντος και η καταπολέμηση της φτώχειας. Συνήθως, περιλαμβάνει πολύπλοκες διαδικασίες, ιδίως όταν η μεταρρύθμιση επιφέρει αναδιανομή οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ισχύος.
Στο ίδιο πλαίσιο, διαρθρωτική Αλλαγή (Structural Change) είναι μία δέσμη πολιτικών, σχεδιασμένη να τροποποιήσει τη διάρθρωση μίας οικονομίας. Συνήθως, ο όρος παραπέμπει σε προσαρμογές προς τις οικονομικές αγορές, μέσω εγκεκριμένων προγραμμάτων από Οργανισμούς που διαθέτουν τους απαραίτητους διαρθρωτικούς πόρους για την ομαλοποίηση της μετάβασης.
newsroom naftemporiki.gr
