Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Τον Νοέμβριο του 2016 ήταν ο Νίκος Φίλης που υποχρεώθηκε σε παραίτηση από το υπουργείο Παιδείας. Χθες, ο Νίκος Κοτζιάς παραιτήθηκε -ουσιαστικά εξωθήθηκε στην απόφαση αυτή- από το υπουργείο Εξωτερικών. Κοινό στοιχείο και στις δύο περιπτώσεις, εκτός από το βαπτιστικό όνομα των δύο παραιτηθέντων υπουργών, είναι η αντίθεσή τους με τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο. Η σύγκρουσή τους με τον υπουργό Εθνικής Αμύνης στάθηκε πολιτικά μοιραία γι’ αυτούς, καθώς υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τους υπουργικούς θώκους, προκειμένου το κυβερνητικό τρένο να παραμείνει στις ράγες της εξουσίας. Μια εύκολη εξήγηση θα ήταν πως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, απεκδυόμενος εθελοντικά των εξουσιών που του αναγνωρίζει το Σύνταγμα (άρθρο 82, παρ.2), παραχώρησε στον ελάσσονα κυβερνητικό εταίρο το δικαίωμα να ορίζει τη σύνθεση και την πολιτική της κυβερνήσεως. Προφανώς αν συνέβαινε αυτό, θα δικαιολογούσε πλήρως και τις ερμηνείες περί «ομηρίας του κ. Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ» από τους ΑΝΕΛ και τον πρόεδρό τους.
Όσο κι αν αυτό το σχήμα είναι βολικό για τις εκτιμήσεις της αντιπολίτευσης, δεν παύει να είναι πρόχειρο και δηλωτικό της αδυναμίας της να επεξεργασθεί βαθύτερα όσα συμβαίνουν ενώπιόν της. Πολύ περισσότερο μάλιστα, που η εν γένει πολιτεία του πρωθυπουργού δεν πείθει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι πιθανό. Να έχει δεχθεί, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας να εκχωρήσει τα προνόμια που του αναγνωρίζει ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας. Τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει, όπως φάνηκε το φθινόπωρο του 2015, όταν ετέθησαν στο πολιτικό περιθώριο κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ ισχυρά και προβεβλημένα στελέχη του, που αντέδρασαν στη μνημονιακή στροφή του κόμματος και της ηγεσίας του. Το «επεισόδιο Κοτζιά» θα μπορούσε να αποσοβηθεί. Το ότι συνέβη και οδήγησε στην παραίτηση του υπουργού Εξωτερικών, δεν είναι άμοιρο με τις σκοπεύσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και των περί αυτήν στελεχών.
Θα πρέπει να συνεκτιμηθεί σε συνδυασμό με όσα συνέβησαν στη Σύνοδο της Κ.Ε. του κόμματος το περασμένο Σαββατοκύριακο και την «παράσταση» της εκλογής νέας Πολιτικής Γραμματείας από «κλειστή λίστα» 21 στελεχών, για να εκλεγούν και οι 21! Οι κάλπες που στήθηκαν ήταν ο τρόπος για να σταλεί το μήνυμα στους «ατίθασους», ότι διαθέτουν μία και μόνο επιλογή. Να προσαρμοσθούν στη νέα πραγματικότητα, αν δεν θέλουν να τεθούν στο περιθώριο, περιπλανώμενοι στην πολιτική έρημο. Η αριθμητική της σταυροδοσίας είναι αποκαλυπτική, με κορυφαία στελέχη να περιορίζονται στο κάτω μέρος της εκλογικής λίστας. Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, επιδίωξη της ηγεσίας είναι να πορευθεί με ένα κόμμα, τύποις ριζοσπαστικό, αλλά κατ’ ουσία ως απείκασμα ενός σοσιαλιστικού/σοσιαλδημοκρατικού κόμματος εξουσίας, με αρχηγικά χαρακτηριστικά. Σε αυτόν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ θα χωρούν όσοι θα εξασφαλίζουν την έγκριση της ηγεσίας του. Τόσο απλό!
