Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνα Τζωρτζινάκη
[email protected]
Μα στη «Γλυκοφιλούσα» (… Και ο ευσεβής προσκυνητής θα εύρισκε μεγάλην γλύκαν και παρηγορίαν από τες πίκρες του κόσμου εις το να θεωρή μόνον την πενιχράν κανδήλαν καίουσαν εμπρός εις την ωραίαν εικόνα… ), μα στη «Μία ψυχή» (… έθεσε μέγα ποτήριον με ύδωρ και έλαιον και ήναψε την θρυαλλίδα. Ήτο τούτο η κανδήλα, η προσφερομένη εις την μνήμην της νεκράς, και σχετιζομένη άλλως με την κοινήν δοξασίαν… Επλησίασεν εις την κλίνην. Εκεί βλέπει περί την αναμμένην κανδήλαν μία ψυχή -πεταλούδα- ετριγύριζε περί το φεγγοβολούν ποτήριον), μα στο διήγημα «Τα δύο κούτσουρα» (… η κανδήλα φέγγει όλην την νύκτα ως παρήγορος πυρσός εις τους εισπλέοντας ναυτικούς…) ή στο πιο γνωστό του «Αγίου των ελληνικών γραμμάτων» «Η Φόνισσα» (… Μέσα στο καλύβι η κανδήλα ετρεμόσβενεν εμπρός στα εικονίσματα…), πόσες αναμνήσεις του παλαιού καιρού τρέφει το καντήλι.
Ακόμη κι όσοι δεν καίονται από τη φλόγα της πίστης μνημονεύουν τον «απαράμιλλο λυρικό ψυχογράφο των καλών και των ταπεινών» Σκιαθίτη.
Να ’θελε να τον μιμηθεί ο μητροπολίτης Καλαβρύτων με τη γλαφυρότατη περιγραφή στο προσωπικό του blog με τίτλο «Ένα ακόμη θαύμα εις την ζωήν μου! Μια ακόμη προσωπική εμπειρία», με πρωταγωνιστή μία «κανδήλα που εξερράγη, αλλά το πυρ δεν μετεδόθη ολόγυρα», για να καταλήξει πως «ένας ακόμη πειρασμός» στη ζωή του «προερχόμενος από τον αρχέκακον όφιν, τον Διάβολον, είχεν αποσοβηθή!»;
Δεν είχε καινούριες ανησυχίες η ασκητική του με τη συρροή τόσων «μουσαφιρέων» εις το Επισκοπείον; Προφανώς, δεν τον τρομάζει, σαν «τον καημένο τον Αλέξανδρο», η περιέργεια του κοινού, αφού συνοδεύει το αφήγημα με φωτογραφίες.
Παράξενες ιστορίες σε άγονες συγκυρίες με εμπορικές λιτανείες, λατρείες σε παντόφλες και δίοπτρα. Βάζω κόκκινα γυαλιά και όλα γύρω σινεμά τα βλέπω. Τον Φάουστ με τον μητροπολίτη και τον Χορν να ορέγεται νερατζοκόριτσο από φτωχό σπίτι. Επιάσθη ο Διάβολος στα πράσα και η κανδήλα πίπτει άμεσα.
