Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το ανέκδοτο είναι, λίγο πολύ, γνωστό. Ο καθηγητής σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού εξηγεί στους φοιτητές ότι, σε πολλές γλώσσες, δύο αρνήσεις ισοδυναμούν με μία κατάφαση. Σε καμία, όμως, γλώσσα, δύο καταφάσεις δεν κάνουν μία άρνηση.
Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα παύσης, ώστε να δοθεί στους φοιτητές ο αναγκαίος χρόνος να κατανοήσουν, όταν η σιωπή διακόπτεται από έναν Έλληνα φοιτητή, ο οποίος, σκεπτόμενος μεγαλόφωνα, αναφωνεί: «ναι, καλά!».
Στη γλώσσα της πολιτικής απαντάται χαλαρά. Η Συμφωνία των Πρεσπών κυρώνεται σήμερα από την Ολομέλεια της Βουλής. Θετικά διακείμενη στη Συμφωνία είναι η Δύση, οι Ευρωπαίοι δε και ειδικά η Γερμανία -η οποία σε μια δραματική συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. στις 16 Δεκεμβρίου 1991, πίεσε και πέτυχε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίζοντας μονομερώς σε πρώτη φάση, την Κροατία, τη Σλοβενία και τα Σκόπια, προς τα οποία ωστόσο έθεσαν σειρά όρων- επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για λόγους που είναι λίγο πολύ γνωστοί.
Η πλειονότητα όμως των πολιτών -όπως αποτυπώνεται στον δρόμο και στις δημοσκοπήσεις- δυσανασχετεί. Προφανώς, δεν μολύνθηκαν όλοι από τον ιό του εθνικισμού. Υπάρχουν ανησυχίες, όχι, κύριοι δεν μιλάμε για αισθηματίες. Οι «έξω» δεν κατάλαβαν ποτέ πού έγκειται το πρόβλημα. Ιt’s all Greek to them. Ίσως γιατί καθαρίζουν εύκολα με την επίκληση μιας Εδέμ. «Μια σημαντική συμφωνία, η οποία επιλύει μία από τις παλαιότερες διαμάχες στην περιοχή και δίνει την ευκαιρία να ξεπεραστεί το παρελθόν και να υπάρξει συμφιλίωση για την Ευρώπη στο σύνολό της». Αυτό δεν είναι επιχείρημα, είναι αξίωμα. Στις Βρυξέλλες και αλλού έχουν ένα θέμα με την τέχνη της πειθούς.
Αλλά μήπως δεν έχουμε τόσα χρόνια εμείς; Δεν είναι ένας κόσμος που αντιδρά, αλλά πολλοί, και τα όποια θετικά δεν μπορεί να εξαντλούνται σε ένα «καλά είναι», καλύτερα από την υπάρχουσα κατάσταση. Λείπει κάτι και δεν είναι ο μέγας στρατηλάτης. Υποτιμήθηκε της ταυτότητας το άτι και γίναν τα γεωπολιτικά, τα ΝATOϊκά, τα ενεργειακά, και τ’ άλλα αναγκαία καλά ή κακά ένα δεμάτι.
