Τελικά η επιλογή δεν είναι ανάμεσα σε σταθερότητα και χάος, αλλά ανάμεσα σε σταθερό χάος και στο άγνωστο. Οι ελεύθεροι, οι Δημιουργοί, οι αισιόδοξοι, που πνίγονται ακόμα και στην ήσυχη ρουτίνα της καθημερινότητας, βλέπουν στο άγνωστο, τον ανοιχτό ορίζοντα. Εκεί που τα όνειρα δεν θεωρούνται «λαϊκισμός», αλλά πρόσκληση της ζωής στο ταξίδι της, για να γίνουν πραγματικότητα.
Εν αρχή … το Χάος
Η Δημιουργία, εγκατάσταση, και αναπαραγωγή χάους σε μια χώρα, και μάλιστα με εγγύηση «σταθερότητας χάους», δημιουργείται «τεχνητά» από μια σειρά Συνθηκών:
Πρώτον: Από την κοινωνία ζητείται, «σταθερά» κάτι στο οποίο εκ προοιμίου, (άμεσα) δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Δεύτερον: Αρχίζει ένα «σταθερό κυνηγητό» της κοινωνίας, με όλα τα στοιχεία αυτού που λέμε στη Σχολή Πολέμου, «επίθεση κορεσμού». (Στο Σχολείο υπήρχε ένα παιχνίδι που το λέγαμε «σύννεφο» : Εδώ οι σφαλιάρες πέφτουν βροχή και δεν ξέρεις από που σουρχονται. Σαστίζεις, δεν μπορείς να αμυνθείς και υποτάσσεσαι).
Τρίτον: Το σύστημα «κατάσχει τα εργαλεία» που δημιουργούν παραγωγή και εισόδημα. Το «σύστημα» δημιουργεί «Σταθερά» συνθήκες που αφαιρούν από την Κοινωνία όλες τις δυνατότητες που εχει για να παλέψει με αυτό που της ζητείται. «Πονηρά»….. το σύστημα «κατάσχει τα εργαλεία» που δημιουργούν παραγωγή και εισόδημα έτσι ώστε να λεηλατηθεί η Δημόσια και Ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων που αποτελεί και τα μεσα δημιουργίας εισοδήματος και φυσικά ΑΕΠ. Και αυτονόητα, χωρίς μεσα δημιουργίας εισοδήματος, η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που του ζητείται και σε αυτό που ο Λαός μπορεί να ανταποκριθεί, γίνεται όλο και μεγαλύτερη, το κυνηγητό προφασίζεται περισσότερους λόγους για να ενταθεί, και το χάος συνεχώς διευρύνεται, αναπαράγεται, και .. «σταθεροποιείται».
Το χρέος και τα «εργαλεία»
Θα μείνουμε στην αρχή όπου, όταν υπάρχει ένα χρέος, δεν κατάσχονται, δεν τίθενται σε αναγκαστική εκποίηση τα εργαλεία του (φερόμενου ως) οφειλέτη, διότι με την επιλογή της κατάσχεσης, πώλησης κλπ., δεν μπορεί να παραξει εισόδημα να εξυπηρετήσει το χρέος. Αν κατασχέσουμε τα εργαλεία, σημαίνει ότι εκ προθέσεως δεν θέλουμε να εξυπηρετηθεί το χρέος αλλά να γίνει αρπαγή των εργαλείων.
Στην πραγματικότητα της Ελλάδας μας, έστω και εάν το φερόμενο ως χρέος ήταν αληθινό, εάν η βούληση ήταν να εξυπηρετηθεί το χρέος δεν θα επωλειτο ούτε χαλίκι από την Δημόσια Περιουσία, η οποία θα απέφερε έσοδα για εξυπηρέτηση του (φερόμενου ως) χρέους. Εάν η θέληση ήταν να εξυπηρετηθεί το χρέος, στον ιδιωτικό τομέα, θα επελέγετο πχ η λύση του μοντέλου της Κύπρου, που επέτρεψε στους Ιδιοκτήτες να κρατήσουν την ακίνητη περιουσία τους χωρίς να αναγκασθούν να την Πουλήσουν σε ξένους «επενδυτές», ή να τους την κατασχέσουν τα Funds.
To χάος στο στεγαστικό στην Ελλάδα, είναι η τεκμηρίωση της επιλογής «τεχνητής δημιουργίας χάους», αλλά και της πρόθεσης μεσα από αυτό να αλωθεί η Ελλάδα και η Ελληνική Κοινωνία.
Η Τεχνητή σταθερότητα του Χάους
Η Επιλογή από τις διαθέσιμες και υπαρκτές δυνατότητες, για να μην αφαιρεθούν τα μεσα παραγωγής από την Ελλάδα και την Ελληνική Κοινωνία θα άνοιγε δρόμο για την δημιουργία αγωνιστικού πνεύματος αντίστασης, που όχι μόνο δεν θα επέτρεπε την άλωση των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας και των Ελλήνων, αλλά -το κυριότερο- θα εμπόδιζε το σύστημα, τόσο στο να δημιουργήσει «τεχνητό χάος», αλλά και να εξασφαλίσει στο Χάος «σταθερότητα». Είναι η σταθερότητα του Χάους το οποίο βιώνει η Ελλάδα και η Ελληνική Κοινωνία.
Είναι η «σταθερότητα του χάους» που στην μετρήσιμη διάσταση του, τεκμηριώνεται με το -παρα την εκποίηση της Εθνικής και Ιδιωτικής περιουσίας- συνεχώς αυξανόμενο (φερόμενο ως) χρέος. Την συνεχή αύξηση των βεβαιωμένων οφειλών και των ληξιπρόθεσμων, του μεγάλου μέρους της τεχνητής δημιουργίας τους από πρόσθετα τέλη, του μεγάλου ποσοστού απώλειας των ρυθμίσεων, την «βροχή των κατασχέσεων» που διαλαλείται κι ολας με καμάρι, και τόσων άλλων που «φωνάζουν χάος » μεσα από τον Δημόσιο λόγο και την αρθρογραφία.
Ο «ακάλυπτος»….
Είναι η πρόθεση δημιουργίας και αναπαραγωγής σταθερής ύπαρξής χάους, όπου τεκμηριώνεται από το ορατό του παραλογισμού των ζητούμενων από την κοινωνία με όρους που αποτελούν παιχνίδι με «σημαδεμένα χαρτιά», ώστε συνεχώς να χάνει. Παράδειγμα η υποχρέωση των φορολογουμένων να δαπανούν το 30%^ του εισοδήματος όχι απλώς με ηλεκτρονικές πληρωμές, αλλά με ηλεκτρονικές πληρωμές για συγκεκριμένους λόγους, που περιλαμβάνουν το κούρεμα σκύλου, ενώ δεν περιλαμβάνουν την πληρωμή στεγαστικών δανείων. Έτσι λοιπόν και δεν είσαι άρρωστος να πληρώσεις γιατρούς, δεν έχεις αυτοκίνητο να πληρώνεις βενζίνες, δεν παίρνεις ταξί αλλά πας με τα πόδια, ξέρεις από το Ναυτικό να αλλάζεις βρύση και δεν φωνάζεις υδραυλικό, αλλά δαπανάς σε στεγαστικό δάνειο (που δεν ,μετράει στο 30%), θα πληρώσεις 22% πρόσθετο φόρο (πρόστιμο) για το(ν) «ακάλυπτο» του 30%. Ακόμα και στην περίπτωση που όλες σου οι πληρωμές γίνονται ηλεκτρονικά και δεν χρησιμοποιείς ποτέ μετρητά αντιμετωπίζοντάς τα ως φορέα μικροβίων….. Ο παραλογισμός περιλαμβάνει και την περίπτωση που από τα από το σύνολο του εισοδήματός σου, αφήνεις και 1000Ε (ας υποθέσουμε) στην Τράπεζα για αποταμίευση. Άρα ο σκοπός δεν είναι ούτε εθισμός σε ηλεκτρονικές πληρωμές, ούτε στην πάταξη της φοροδιαφυγής. Ο σκοπός είναι η αίσθηση ότι κακοποιείσαι από χάος, και δεν μπορείς να αντιδράσεις. Ο σκοπός είναι το δια του κυνηγητού χάος. Πχ Συγκεκριμένος συνταξιούχος των 15.000 πλήρωσε πρόσθετο φόρο (πρόστιμο) 770 ευρώ διότι δεν έπιασε το 30% των δαπανών του, εκεί που ορίζει το σύστημα και γιατί δεν αρρώστησε και δεν είχε σκύλο να κουρέψει και είχε και κατάσχεση λογαριασμού. 770 ευρώ νομότυπης αυθαιρεσίας του Κράτους. Ο Ίδιος συνταξιούχος μόλις πήρε μάλλον έκτακτο βοήθημα 90 ευρώ. Εάν αυτό δεν είναι χάος, τότε τι είναι; Το 2024 πληρώθηκαν από μισθωτούς και συνταξιούχους 55 εκατομμύρια ευρώ ως πρόστιμα σε βάση αυτού του χάους.
Τα ΕΛΤΑ
Το σταθερό χάος τεκμηριώνεται και από την μη χρηματοοικονομικά μετρήσιμη υποβάθμιση της ζωής των Ελλήνων και της Ελληνικής Περιφέρειας. Αδιαμφισβήτητο τεκμήριο (ενδεικτικά) ότι «Ο Έβρος αδειάζει». Προφανές τεκμήριο το ότι στο Σουφλί -σε μορφή τρέχουσας και ταυτόχρονης «επίθεσης κορεσμού»- κλείνουν η Εθνική Τράπεζα, το περιφερειακό Ιατρείο, Τα ΕΛΤΑ. Για τα τελευταία ανακοινώθηκε 3μηνη αναστολή. Γενικώς για τα ΕΛΤΑ «πιπιλιζεται» το σύνηθες επιχείρημα «Οι «Ευρωπαϊκοί Κανόνες δεν επιτρέπουν πλέον καμία ενίσχυση» που τεκμηριώνει ότι η συγκεκριμένη Ευρώπη των «νάνων» φτιάχνει «κανόνες» που παράγουν εγκατάλειψη, παρακμή και σταθερότητα χάους. Η συγκεκριμένη ΕΕ, είναι «Τοτέμ» μόνο για «συγκεκριμένους»….
Το σταθερό χάος τεκμηριώνεται και από τις συνεχείς Νομοθετικές ενέργειες που με την επίκληση της ταχύτερης απονομής δικαιοσύνης, αφαιρούν συνεχώς ακόμα περισσότερα μεσα αντίστασης στο κυνηγητό πού γίνεται στην Ελληνική Κοινωνία. πχ Νομοθετήματα που βοηθούν τα Funds στις κατασχέσεις τους, όπως και γενικά στην δημιουργία και την παραγωγή σταθερού «ιδιωτικού χάους» (όχι μόνο χρέους) .
Χάος και Πολιτική Συμπεριφορά
Σε διεύρυνση των όσων διδάξαμε στα Πανεπιστήμια και των όσων ανακαλύψαμε ως «καινούργια γνώση» με την συνοδεία «οικονομετρικών μοντέλων», οι Πολιτικές Επιλογές και η Πολιτική Συμπεριφορά, προσδιορίζονται από τον «χαρακτήρα των Ανθρώπων». που αρχέτυπα διαμορφώνεται από τις έννοιες και τις αξίες που τον προσδιορίζουν.
Η εξουσία για την αναπαραγωγή της βολεύεται εφόσον εχει στην διάθεσή της (έγραψα καταρχήν «απέναντί της» , αλλά το έσβησα) ένα εκλογικό σώμα που συμπεριφέρεται σύμφωνα με την pocketbook theory δηλ. με το μοντέλο σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι ψηφίζουν σύμφωνα με το πορτοφόλι τους.
Ποιο προχωρημένα μοντέλα εξηγούν και προσδιορίζουν την Πολιτική συμπεριφορά πολυπαραγοντικα συμπεριλαμβάνοντας και μετρήσιμες παραμέτρους της Δημοκρατίας, όπως είναι οι περιφερειακές ανισότητες και γενικά οι ανισότητες μεσα στο εκλογικό σώμα.
Αποδοχή του Χάους, ή η ανατροπή του, που «θέλει αποκοτιά»;
Σήμερα όμως όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολη την συγκεκριμένη (φερόμενη ως) Ευρωπαϊκή Ένωση (sic), η επιλογή είναι ανάμεσα στην αποδοχή της Υπαρκτής και επιβληθείσας (Χαοτικής) Τάξης Πραγμάτων, και στην ανατροπή της.
Και κάθε ανατροπή, κάθε άρνηση σε αυτό που σου ζητείται, ή σε αυτό που σου προσφέρεται θέλει «χαρακτήρα», θέλει «κότσια».
Και «χαρακτήρα» έχουν οι άνθρωποι που είναι αυτόφωτοι και προσδιορίζονται από έννοιες και αξίες. Και «κότσια» έχουν οι αισιόδοξοι, οι Ελεύθεροι, οι δημιουργοί, αυτοί που κοιτάζουν τα ήρεμα νερά της λιμνούλας στο Κεφαλάρι, και ξέρουν πως αν δεν αλλάξουν θα γίνουν έλος και εστία μόλυνσης.
Χαρακτήρα και κότσια, έχουν αυτοί οι οποίοι βλέπουν το άγνωστο σαν άνοιγμα στον ορίζοντα, σαν ελπίδα και βεβαιότητα για το ταξίδι που θα χαρίσει από μόνο του την ελευθερία στην ψυχή να οραματίζεται, και την δυνατότητα στον -ασκούμενο της ζωής- Οδυσσέα, να ονειρεύεται και να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Αλήθεια οι Ελληνες φοβόνται το «άγνωστο», ή είναι κάτι άλλο;
Υπάρχει μια περιρρέουσα επιχειρηματολογία, ότι οι Ελληνες φοβόνται το άγνωστο. Και ότι αυτός ο φόβος τους κάνει να επιλέγουν το «γνωστό», το οποίο «διαφημίζεται» από το σύστημα ως «σταθερότητα». Είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία, η μάλλον «υπόθεση» «Πολιτικής Συμπεριφοράς», η οποία -βεβαίως βεβαίως- δεν εχει περάσει την βάσανο της επιστημονικής μεθοδολογικής έρευνας, αλλά ούτε και της ζωής.
Είναι όμως δύσκολο να γίνει πιστευτό, ότι ο ελληνικός λαός, μεταλλάχθηκε τόσο πολύ τα τελευταία 85 χρόνια (1940-2025), ώστε αφενός να παραδίνεται αμαχητί, και αφετέρου να παραλύει από φόβο στην ιδέα της όποιας αντίστασης, στην ιδέα της αλλαγής, στην ιδέα του αγνώστου. . Εδώ δεν μιλάμε για τον Μαραθώνα, τις Θερμοπύλες και την Σαλαμίνα, που οι υποστηρικτές (ωφελούμενοι) του Χάους θα αντέκρουαν ως «ιστορία». Μιλάμε για το ΟΧΙ του 1940, για την Εθνική Αντίσταση ενάντια στην Κατοχή, μιλάμε για την μεταπολεμική Ελλάδα της Ελπίδας , της αντίστασης, και της Αλλαγής. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι έχουμε υποστεί τέτοια μεταλλαξη-ευνουχισμο, όχι μόνον η γενιά των πατεράδων μας, αλλά και η δίκη μας -ενεργός ακόμα – γενιά, παρούσα στα περισσότερα από αυτά τα 85 χρόνια, που φοβόμαστε την αντίσταση, την αλλαγή και το άγνωστο.
Ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι
Το ανθρωπόμορφο αυτό δείγμα είναι όντως κατανοητό να αντιτίθεται σε κάθε μορφή αντίστασης και αλλαγής στο εκάστοτε «κατεστημένο», εφόσον είναι «ωφελούμενος». Εξ άλλου και στην κατοχή (41-44) υπήρξαν πάντα διαθέσιμα ανθρωπόμορφα δείγματα που συνεργάσθηκαν με τους Γερμανούς για να πλουτίσουν ή για να φορέσουν μαύρη κουκούλα.
Υπήρξαν αυτοί που πολέμησαν στο Ρουπελ μέχρις εσχάτων, αυτοί που κράτησαν -περα από τα όρια του περιοριστικού για τις ανθρώπινες δυνατότητες ορθολογισμού- στο Καλπάκι και στο Επταχωρι! Αλλά και από την άλλη πλευρά, υπήρξε και επικεφαλής μονάδας στα σύνορα που μετα την συνθηκολόγηση τα παράτησε, πήγε στην Καβάλα, και πήρε το καράβι για τον Πειραιά. Αντίθετα άλλος επικεφαλής μονάδας δεν δέχθηκε την ταπείνωση, και αυτοκτόνησε. Η πλειονότητα των Ελλήνων ήταν αυτοί που με θάρρος πολέμησαν, αντιστάθηκαν, και ηθικά νίκησαν. Δεν υποτάχθηκε η ψυχη τους.
Οι Άνθρωποι έχουν διαφορετικό στίγμα στο ταξίδι για την Ιθάκη Άλλοι προσδιορίζονται από ιδιοτέλεια και ωφελιμισμό, άλλοι είναι «ιδιώτες» και ενδιαφέρονται «από την Πόρτα τους και μεσα», και άλλοι είναι αλτρουιστές που παρα το ότι το σαλόνι του Σπιτιού τους είναι πανέμορφο, δεν αντέχουν να κοιτούν από το παράθυρο και να βλέπου την ασχήμια που βαραίνει τους άλλους.
Το «σύστημα εξουσίας» γνωρίζει πολύ καλά αυτή την δυναμική, και αγωνίζεται με κάθε δυνατό εργαλείο να εχει κοινωνία Ηλιθίων του Ντοστογιέφσκι. Αυτή κατασκευάζεται με Ανθρωπους χωρίς αξίες και έννοιες, ανθρώπους περιορισμένης ύπαρξης καταναλωτικού προσδιορισμού. Ο «ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι, είναι ο Άνθρωπος του “Τhe Closing of the American mind”, είναι η βάση της αόρατης ανατροπής των θεμελίων της Δημοκρατίας.
Ηλίθιοι του Ντοστογιέφσκι, και άνθρωποι του συρμού και της ιδιοτέλειας υπήρξαν σε όλες τις εποχές, και η με κάθε μέσο δημιουργία ενεργού πολιτικής συμπεριφοράς με τέτοιους, είναι πάγια επιδίωξη του συστήματος «σταθερού χάους», γιατί σε αυτούς στηρίζει μια μεγάλη ελπίδα για την αναπαραγωγή του..
Η τραυματική εμπειρία της «κολοτουμπας» – Έλλειψη εμπιστοσύνης
Δεν πιστεύω ότι οι Ελληνες μεταλλαχθήκαμε (σε ποσοστά) τόσο πολύ, από τρελοί της αποκοτιάς, ώστε να γίνουμε τα φοβισμένα παιδιά στο σκοτάδι ή να ασχημύνουμε ολοι σε «ορθολογιστές της κολοτουμπας».
Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία, ότι μετα την αλλαγή του 1981. Ο ελληνικός λαός, τραυματίσθηκε από τις ανακολουθίες της κάθε «κολοτουμπας». Το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε η Πολιτική Συμπεριφορά των Ελλήνων, ήταν όταν το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ.
Οι «κολοτουμπες» δεν γέννησαν φόβο για το άγνωστο και υποταγή των Ελλήνων στο γνωστό. Αλλιώς θα ήταν υποστηρικτές του. Γέννησαν παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης, και το πλέον επικίνδυνο για την Δημοκρατία, γέννησαν μεγάλα ποσοστά εκλογικής αποχής, χωρίς αυτό να σημαίνει μεγάλα ποσοστά πολιτικής αποχής και απολιτικοποίηση που θα σήμαινε και οριστική επικράτηση του Χάους.
Παραβίαση της Δημοκρατίας – Αντίσταση και Ανατροπή
Σε όποια χώρα το όνειρο και η λαχτάρα της ψυχης, χαρακτηρίζεται απαξιώτικά και καταδικάζεται ως λαϊκισμός, σε αυτή τη χώρα η Δημοκρατία εχει ήδη καταλυθεί και την θέση της εχει πάρει το χάος
Και όπου η Ελευθερία επιχειρείται να αντικατασταθεί από μέτρα «συμμόρφωσης» και «κανονικότητας», είναι πάντα η αρχή της αντίστασης, της ανατροπής και του τέλους του χαους.
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
