Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Το ανατολίτικο παζάρι Ε.Ε. – Τουρκίας για το προσφυγικό συνεχίζεται.
Η Τουρκία, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, πήγε στο τραπέζι με «δελεαστικές προτάσεις», με τις τελικές αποφάσεις να παραπέμπονται για τη Σύνοδο Κορυφής στις 17-18 του μήνα.
Βέβαια, κάθε άλλο παρά προσδίδει τιμή σε μια χώρα να χρησιμοποιεί το προσφυγικό ως όπλο προκειμένου να εκμαιεύσει πολιτικά οφέλη.
Πολύ δε περισσότερο όταν φέρει και η ίδια ευθύνες για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Συρία, με τις φανερές (βομβαρδισμός των Κούρδων) και αφανείς αναμίξεις της (στήριξη στο Ισλαμικό Κράτος).
Δεν χρειάζεται άλλωστε κανένα ΝΑΤΟ για να κάνει ένα συντεταγμένο κράτος τη δουλειά του, να πατάξει δηλαδή το κύκλωμα της διακίνησης ανθρώπων που ανθεί εδώ και χρόνια στην Τουρκία.
Οπως δήλωσε η Γκαουρί Βαν Γκούλικ, αναπληρώτρια διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη, «το να χρησιμοποιείς την Τουρκία ως μία “ασφαλή τρίτη χώρα” είναι παράλογο.
Πολλοί πρόσφυγες ζουν ακόμα υπό άθλιες συνθήκες, μερικοί έχουν απελαθεί πίσω στη Συρία, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν πυροβολήσει Σύρους οι οποίοι προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα».
Η Ελλάδα, όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να μετατρέπεται σε άτυπο στρατόπεδο προσφύγων, αφού δεν προβλέπεται άνοιγμα των συνόρων προς βορρά, ενώ η Αγκυρα θα χρησιμοποιεί το προσφυγικό όχι μόνο ως όπλο για νέες χρηματοδοτήσεις και επίσπευση των διαδικασιών ένταξής της στην Ε.Ε. -χωρίς να πληροί το στοιχειώδες κριτήριο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του Τύπου, όπως έδειξε η πρόσφατη περίπτωση της εφημερίδας «Ζαμάν»- αλλά και ως μέσο για τη δημιουργία «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.
Από την άλλη η τραγική εικόνα της κατάστασης στην Ειδομένη, με την πλήρη απουσία της διεθνούς κοινότητας -πού είναι, αλήθεια, ο ΟΗΕ να συνδράμει με υποδομές (σκηνές, τρόφιμα) τους πρόσφυγες στα σύνορα;- μοιάζει με εικόνα από το επικείμενο ευρωπαϊκό μέλλον.
Οι πρόσφατες εκλογικές επιτυχίες των νεοναζί στη Σλοβακία και των ακροδεξιών στις περιφερειακές εκλογές στην Εσση στη Γερμανία, η ρητορική μίσους ηγετών όπως ο Βίκτορ Ορμπαν της Ουγγαρίας και η αναζωπύρωση παλαιών μεγαλοϊδεατισμών σαν αυτών που υποκρύπτουν οι πρόσφατες ενέργειες της Αυστρίας να «ενώσει» χώρες που ανήκαν στην άλλοτε Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία υπέρ του κλεισίματος των συνόρων του Βαλκανικού Διαδρόμου, στρώνουν το χαλί στα φαντάσματα του παρελθόντος…
Η τελευταία Σύνοδος επιβεβαίωσε την ύπαρξη μιας βαριά διχασμένης Ευρώπης, που, αντί μιας κοινής αντιμετώπισης της μείζονος προσφυγικής κρίσης, επιλέγει την πολιτική του «δούναι και λαβείν» και φορτώματος των βαρών σε χώρες όπως η Ελλάδα, που, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, βρίσκεται αναγκαστικά στην πρώτη γραμμή του πυρός…
