Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Κατ’ αρχάς είναι θετικό οι πολιτικοί αρχηγοί και πολύ περισσότερο οι πρωθυπουργοί να δίνουν συνεντεύξεις και να αξιοποιούν τις ευκαιρίες να απευθύνονται προς τους πολίτες, αρκεί βέβαια να έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν.
Συμβαίνει σε όλες τις σοβαρές δημοκρατικές χώρες, στις οποίες η επικοινωνία του πολιτικού με τον πολίτη δεν υπακούει απλώς σε επικοινωνιακούς κανόνες και δεν υπηρετεί την ανάγκη του πολιτικού προσωπικού να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, αλλά αξιοποιείται ως δυνατότητα για σοβαρές ανακοινώσεις και για δημόσιο απολογισμό -και απολογία- πεπραγμένων.
Υπ’ αυτήν την έννοια, η συνέντευξη, προχθές το βράδυ, του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην κρατική ΕΡΤ ούτε σοφότερους έκανε τους πολίτες που είχαν την υπομονή να την παρακολουθήσουν, ούτε κάτι νέο κόμισε στη δημόσια σφαίρα.
Οι δολιχοδρομίες στο γήπεδο των αντιφάσεων δεν συγκροτούν πολιτική πρόταση αντάξια των δύσκολων καιρών, η επανάληψη των γνωστών κλισέ περί «σκληρής διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές» υπενθυμίζουν τις συνέπειες του προηγούμενου επταμήνου που με σκληρό τρόπο βιώνουν τώρα όλοι οι πολίτες, ενώ οι «προσωπικές δεσμεύσεις για διατήρηση των συντάξεων» έχουν προ πολλού προεξοφληθεί στο πολιτικό χρηματιστήριο κι έχουν το αντίκρισμα που είχαν το περιώνυμο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και οι προεκλογικές υποσχέσεις για έξοδο από τη μνημονιακή συνθήκη, ως απότοκο του βολονταρισμού της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το παιχνίδι με τη «συναίνεση» και τη «συνεννόηση» δεν κόβει πλέον εισιτήρια -εν προκειμένω δεν φέρνει τηλεθέαση- και προκαλεί δυσανεξία στα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς είναι νωπές οι μνήμες από τη βάναυσα προσβλητική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων του, ενώ και οι πολίτες ερμηνεύουν τη «στρατηγική της συναίνεσης» ως μικροπολιτικό τερτίπι, αντίληψη που επιτείνει και ενισχύει το διάχυτο κλίμα απαξίωσης της πολιτικής.
Οταν μάλιστα ο αιτούμενος τη «συναίνεση» διακηρύσσει την ίδια στιγμή, με… ατράνταχτη αυτοπεποίθηση, ότι «αισθάνεται πολύ ασφαλής με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει», επιβεβαιώνει ουσιαστικά την εκτίμηση ότι αυτό που πραγματικά επιζητεί είναι η συνενοχή και των άλλων σε πολιτικές που δεν αντέχει, προσποιούμενος ότι αγνοεί πως ο αλτρουισμός δεν είναι γνώρισμα της πολιτικής…
Η συνέντευξη Τσίπρα είχε ενδιαφέρον -και μεγάλο μάλιστα- στον βαθμό που άνοιξε μια χαραμάδα για την κατανόηση της κομματικής στρατηγικής του.
Οι απαξιωτικές αναφορές του στο ΠΑΣΟΚ, ως «ουρά της Δεξιάς», σε συνδυασμό με τους επαίνους του προς τον Βασίλη Λεβέντη και τη θέση στο απυρόβλητο του Ποταμιού, δίνουν υπόσταση σε όσα τεκταίνονται στο παρασκήνιο, με σκοπό την αναδιαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού κι έναν νέο διπολισμό, Κεντροδεξιάς-Κεντροαριστεράς, στη βάση και των συνθηκών και συσχετισμών που θα έχουν προκύψει μετά τις εκλογές στη Ν.Δ.
Μόνο που το έργο αυτό είναι πολύ μεγάλο και βαρύ για τη δεδομένη πολιτική ποιότητα του ηγετικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ…
